Absurde moppen, Absurde humor
Een moeder, vader en dochtercactus zijn aan het wandelen.
Ze komen bij de straatlantaarn op een kruispunt en terwijl het groen wordt, beginnen ze over te steken, maar een onzorgvuldige chauffeur rijdt de dochtercactus aan en ze rolt naar de kant van de weg, vreselijk gewond.
Ze wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht en na een paar uur komt de dokter naar de wachtkamer om met de ouders te praten:
“Meneer, mevrouw, ik heb goed nieuws en slecht nieuws.”
‘Oké, vertel het maar aan ons, dokter, we willen weten hое het met haar gaat.’
‘Nou’, zegt de dokter, ‘het goede nieuws is dat jullie dochter blijft leven.’
De oudercactussen voelen een enorme opluchting en vragen dan om het slechte nieuws.
‘Het slechte nieuws is dat ze de rest van haar leven een plant zal zijn.’
Een boerenjongen gooide per ongeluk zijn wagenlading maïs om.
De boer die vlakbij woonde, hoorde het geluid en riep naar de jongen:
'Hé Willy, vergeet je problemen. Kom binnen en bezoek ons even. Ik zal je later helpen de wagen omhoog te krijgen.’
‘Dat is ontzettend aardig van je,’ antwoordde Willy, ‘maar ik denk niet dat Pa dat leuk zou vinden.’
‘Ach, kom op, jongen,’ hield de boer vol.
‘Nou, oké,’ stemde de jongen uiteindelijk toe, en voegde eraan toe: ‘maar Pa zal het niet leuk vinden.’
Na een stevig diner bedankte Willy zijn gastheer.
Willis:
“Ik voel me nu een stuk beter, maar ik weet dat Pa heel erg van streek zal zijn.”
“Wees niet dwaas!” zei de buurman glimlachend. “Trouwens, waar is hij?”
Willy:
“Onder de wagen.”
Een donut loopt een kerk binnen, benadert de priester en legt uit: ‘Neem me niet kwalijk, Vader, het is niet mijn bedoeling om u lastig te vallen, maar ik ben erg geïnteresseerd om me bij de geestelijkheid aan te sluiten. Ik hoopte dat je me wat tips kon geven.'
De priester, nadat hij even de tijd heeft genomen om te accepteren dat hij met een gebakje spreekt, glimlacht als antwoord.
“Dat is werkelijk een nobele roeping”, zegt hij. “Meestal beginnen individuen die priester willen worden door actief te worden in hun parochie en vervolgens naar een seminarie te gaan. Terwijl zij daar aanwezig zijn, doen zogenaamde geestelijken hun uiterste best om in elk opzicht uit te blinken, waarbij zij hun geloofsovertuigingen opnieuw bevestigen en zich wijden aan het pad van gerechtigheid. Als de tijd daar is, zal een bepaalde ingewijde tot diaken worden gewijd, waardoor hij of zij doorgang kan vinden naar het priesterschap.”
“Dat klinkt als een heel ingewikkeld proces”, bekent de donut. ‘Ik weet niet zeker of ik er tijd voor heb.’
“Als je het niet erg vindt dat ik het vraag...” antwoordt de priester. ‘Waarom dacht je dat je je bij de geestelijkheid wilde aansluiten als je niet bereid веnт je aan het proces te binden? Waarom wil je überhaupt priester worden?”
“Nou...” antwoordt de donut. ‘Kijk, ik heb echt een gat hier vanbinnen...’