Еден орел, седи на врв на една огромна карпа и пуши трава. Седи така и си вели сам на себе „кој цар сум јас еј…“.
Повлекува уште еден дим и пак си повторува, „кој цар сум јас…“ Се пушта од карпата надолу и на еден метар пред земјата ги раширува крилата и полетува назад кон врвот на карпата. Застанува и пак си повторува, „кој цар сум јас…“
Доаѓа друг орел до него и го прашува:
– Бачко шо има?
– Еве, дувам малце, сакаш?
И така седнале еден покрај друг и само си повторувале „Кои цареви сме ние еј…“ По некое време се пуштаат кон земјата и на еден метар пред да удрат ги рашируваат крилјата и се качуваат горе.
Доаѓа мечката до нив и ги прашува:
– Момци, што праите?
– Еве малку пушиме, сакаш?
Така мечката седнува до нив и сите заедно се пуштаат кон земјата и на паѓање надоле орлите ја прашуваат мечката,
– Мецо, имаш крилја ти?
– Не.
– Кој цар си ти мецо, еј…
0