Планинар, со тешка мака стигнува до врвот на една планина и гледа мала дрвена куќарка. Тропнува на вратата, му одговара детски глас:

Планинар, со тешка мака стигнува до врвот на една планина и гледа мала дрвена куќарка. Тропнува на вратата, му одговара детски глас:
– Да?
– Тука ли е татко ти?
– Не е. Беше, ама излезе пред да дојде мама.
– Добро, значи мајка ти тука е?
– Не е. Беше, ама излезе пред да дојдам јас.
Планинарот, потполно збунет, прашал:
– Па добро, зарем вие никогаш не сте заедно?
– Нормално дека сме, ама дома. Ова ни е полското ве-це!

0

0