Μια γερόντισσα με προχωρημένο Αλτσχάιμερ σε μια στιγμή αναλαμπής καλεί 3 φιλενάδες και παλιές συμμαθήτριες για καφέ.
Μια ώρα πριν το ραντεβού η κόρη της λέει:
- «Μάνα εγώ επειδή θα λείψω για 2-3 ώρες και για να μην σε πιάσει πάλι η άνοια θα βάλω ένα χαρτί μεγάλο στο ψυγείο που θα γράφει καφέ και κουλουράκια ώστε όταν έρθεις στην Κουζίνα να το δεις και να κεράσεις τα κορίτσια εντάξει;»
Τελικά το χαρτί μπαίνει στο ψυγείο, η κόρη φεύγει τα κορίτσια (με Αλτσχάιμερ επίσης, συνομήλικες γαρ) έρχονται.
Κάποια στιγμή μετά από 1 ώρα η γερόντισσα μπαίνει στην Κουζίνα για πιει νερό βλέπει το χαρτί και φωνάζει.
- Κορίτσια καφέ θέλετε;
- Θέλουμε - θέλουμε!
Πίνουν τον καφέ, γυρίζει στην Κουζίνα η γερόντισσα να αφήσει τα φλιτζανάκια βλέπει το χαρτί και μονολογεί ένα καφέ τους κάνω.
Ξαναφωνάζει καφέ θα πιούμε;
Θα πιούμε - θα πιούμε ! Τα κορίτσια αυτό γινόταν επί 2-3 ώρες μέχρι που ότι υπήρχε από καφέ Νες, ελληνικός, καπουτσίνο, εσπρέσο, φρέντο τα ήπιαν όλα.
Φεύγοντας τελικά τα κορίτσια συναντιούνται στην είσοδο της οικοδομής χωρίς να γνωρίζονται και συζητούν μεταξύ τους:
- Ρε την τσιγκούνα 3 ώρες έναν καφέ δεν κέρασε.
- Μια ζωή ίδια θα είναι! λέει η άλλη, τα ακούει η κόρη και τρελαίνεται.
Τρέχει γρήγορα επάνω μέσα στην ντροπή και φωνάζει:
- Ρε μάνα χαρτιά βάλαμε καφές έτοιμος κουλουράκια έτοιμα γιατί ρε μάνα ρεζίλι γίναμε!
Και η μάνα ατάραχη:
- Κορίτσι μου καμιά δεν ήλθε από τις ξεκουτιασμένες μόνη μου είμαι όλο το απόγευμα!
0