Μερικοί φίλοι συνήθιζαν να βρίσκονται συχνά και να λένε ανέκδοτα για να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους. Με το πέρασμα του χρόνου, είπαν τα ανέκδοτα που ήξεραν τόσες πολλές φορές το καθένα που τα είχαν μάθει πια απ έξω... Αποφάσισαν λοιπόν να τα αριθμήσουν για να μη τα επαναλαμβάνουνε συνεχώς... Απλά ήξεραν πιο ανέκδοτο αντιστοιχούσε στο κάθε αριθμό και αναφέροντας μόνο και μόνο τον αριθμό έσκαγαν στα γέλια. Μια μέρα βρέθηκαν όπως πάντα κι άρχισαν να λένε ανέκδοτα:
- Αριθμός 5, είπε ο πρώτος στη σειρά κι οι υπόλοιποι σκάσανε στα γέλια επιδοκιμάζοντας "Καλόοο, πολύ καλόοοο"!
- Αριθμός 128, λέει ο δεύτερος. Νέα γέλια, νέες επιδοκιμασίες "Καλόοοο, πολύ καλόοοο!"
Ένας Πόντιος που καθότανε δίπλα και τους άκουγε τους πρότεινε να πει κι αυτός ένα ανέκδοτο κι εκείνοι δεχτήκαν:
- Μουνί! λέει ο Πόντιος...
- Μα αυτό δεν είναι ανέκδοτο, του λένε.
- Ναι! Όμως είναι καλόοοοο, πολύ καλόοοοο.
0