Η δασκάλα στην τάξη του Τοτού λέει.
- Και τώρα, παιδιά, θέλω να ανοίξετε τα πρόχειρα τετράδιά σαςκαι το καθένα σας να γράψει από ένα τετράστιχο, για να δωαν καταλάβατε τί είναι η ομοιοκαταληξία.. Έσκυψαν τα παιδιά, άρχισαν να γράφουν, σε λίγο υψώθηκαν τα πρώταχέρια...-Διάβασε, Γιωργάκη, τί έγραψες... ωραία, διάβασε, Ελενίτσα…πολύ καλά…Ρώτησε κάμποσα παιδιά, διάβασαν τί έγραψαν, είπε σε άλλα "μπράβο"διόρθωσε κάποια άλλα, οπότε να κι ο Τοτός, σηκώνει το χέρι τουνα διαβάσει κι αυτός το δικό του τετράστιχο. "Ωχ !γύρευε τί θαέγραψε πάλι..."σκέφτηκε η δασκάλα. Όμως του έδωσε την άδειακαι ο Τοτός άρχισε να διαβάζει με στόμφο.-Πήγα στην ακροθαλασσιά για να μαζέψω μύδια μα ήλθε κύμα ξαφνικό και μου βρεξε τα... Γόνατα. Παίρνει ανάσα η δασκάλα που παραλίγο να λιποθυμήσει, κάνει τάχατην ψύχραιμη και του λέει.-Πολύ ωραία σύλληψη ιδέας, Τοτό, μπράβο γιαυτό. Ως προς τηνομοιοκαταληξία όμως…τί να σου πω; Πιστεύω ότι μια άλλη λέξηστο τέλος θα πήγαινε καλύτερα.. Να, ας πούμε να έλεγες κάτι για"κοχύλια" ή για "παιχνίδια" θα ταίριαζε πιο πολύ με τη λέξη"μύδια" κατάλαβες;-Μμμμ! Είχα εγώ, κυρία, λέξη να βάλω! Αλλά τί να σας κάνω που τοκύμα δεν πήγε μέχρι εκεί πέρα…Κόκαλο η δασκάλα.
0