Ένας υπερήλικας, γύρω στα 80, κάθεται μαζεμένος στο παγκάκι του πάρκου και κλαίει. Τον βλέπει κάποιος περαστικός, τον λυπάται και τον ρωτάει με ενδιαφέρον τι έχει και κλαίει...
- Να, απαντάει ο άλλος, είμαι παντρεμένος με μια πολύ όμορφη κοπέλα γύρω στα 25 που με αγαπάει παρά πολύ. Να φανταστείς, κάθε πρωί μου κάνει ένα καταπληκτικό πρωινό και μετά κάνουμε έρωτα. Για το μεσημέρι, μαγειρεύει υπέροχο φαγητό, τρώμε, κοιμόμαστε και μετά κάνουμε έρωτα. Το βράδυ πάλι το ίδιο, τρώμε εκπληκτικό βραδινό και, πριν κοιμηθούμε, κάνουμε πάλι έρωτα.
Όλη αυτή την ώρα, ο άλλος τον παρακολουθεί γεμάτος περιέργεια και δεν μπορεί να καταλάβει που το πάει...
- Καλά ρε μεγάλε, του λέει, και είναι αυτός λόγος να κάθεσαι και να κλαις; Έτσι που μας τα λες, εσύ θα έπρεπε να ήσουν ο ευτυχέστερος άνθρωπος στο κόσμο...
- Είμαι, πως δεν είμαι, απαντάει ο 80ουτης...
- Ε, τότε τι έχεις πάθει βρε κόπανε και κλαις έτσι; ξεσπάει ο άλλος...
- Να, τι να σου πω τώρα, να... δεν μπορώ να θυμηθώ που είναι το σπίτι μου!..
0