Ο ευγενέστατος και μορφωμένος καθηγητής της Θεολογίας επισκέπτεται το σπίτι του περίφημου ρχιμανδρίτη, ο οποίος είναι ίνδαλμά του. Κουστουμαρισμένος, σένιος, φρεσκοξυρισμένος και τα σχετικά, χτυπά την πόρτα και, μόλις αντικρίζει το νεωκόρο, του λέει μελιστάλαχτα:
"Καλημέρα σας και ο Θεός μαζί σας. Θα μπορούσα, ίσως, να έχω την τύχη και την ευτυχία να συνομιλήσω μετά του Σεβασμιότατου;".
"Μπα...", λέει ξερά ο νεωκόρος.
"Μάλιστα. Αντιλαμβάνομαι. Μάλλον δεν έχει χρόνο στη διάθεσή του.
Θα μπορούσα, τότε, λοιπόν, έστω να του υποβάλλω απλώς τα σέβη μου;".
"Μπα, όχι τώρα. Ξεκουράζεται...", ξαναλέει,
Ψιλοχύμα, ο νεωκόρος. Ο θεολόγος αποφασίζει να κάνει σχολιάκι:
"Ω, αντιλαμβάνομαι. Αντιλαμβάνομαι. Κανένα πρόβλημα.
Κανένα απολύτως. Θα επιστρέψω αργότερα, όταν ο Σεβασμιότατος δεν θα βρίσκεται στις αγκάλες του Μορφέως...".
Και ο νεωκόρος:
"Ποιου Μορφέως, ρε μεγάλε; Απ όσο ξέρω... Βαγγέλη τον λένε τον κηπουρό"!
0