Bir gün Nasreddin Hoca, yol üstü bir hana inmiş. Han Nuh Nebi'den kalma bir yer. Her tarafı delik deşik; adeta çökmeye ramak kalmış. Nasreddin Hocanın yüreğine bir korkudur düşmüş ama ne desin?...

Bir gün Nasreddin Hoca, yol üstü bir hana inmiş.
Han Nuh Nebi'den kalma bir yer. Her tarafı delik deşik; adeta çökmeye ramak kalmış.
Nasreddin Hocanın yüreğine bir korkudur düşmüş ama ne desin?
Nihayet bir söz arasında:
- Yahu, bu senin tavan da ne kadar gıcırdıyor, beşik mübarek! Diyecek olmuş ama, hancı baba hiç oralı olmamış; sözü şakaya boğarak:
- Ağzını hayra aç Hoca, bu gıcırtı beşik gıcırtısı değil; tavan tahtaları Hakka tespih çekiyor! Demiş.
Hocanın közü küllenir mi?
Gözlerini hancının gözüne dikerek:
- Peki ama ya bu tavan böyle tespih çeke çeke aşka gelip de secdeye kapanırsa, bizim halimiz nice olacak?

0

0