Padişahın yakınlarından bir beyin çok güzel bir atı vardı. Bir gün o ata binip padişahın alayına katıldı. Padişahın gözü, ansızın o ata takıldı. şöyle bir at kendi sürüsünde yoktu. Atın çalımı, rengi padişahın gözünü aldı, аттаn gözünü ayıramıyordu. Çevikliği, güzellişöyle beraber atta padişahı çeken bir şey vardı. Önce önemsemek istemedi ama, gönlü atı istiyordu. Padişah geziden dönünce, vezirine durumu açtı. Yolda bir at gördüğünü, derhal gidip o atı, sahibinden alıp, getirmelerini emretti. Padişahın adamları, hızla atın sahibi beyin yanına geldiler. Padişahın atı çok beğendiğini, ne fiat isterse hemen vereceklerini bildirdiler. Bey, beyninden vurulmuşa döndü. O güzelim, canı gibi sevdiği atını padişah istiyordu ha! Ne yapacağını, ne söyleyeceğini şaşırdı. Padişahın adamlarını oyalamak için onlara yemek ikram etti. Onlar yemeklerini yerken İmadülmülk aklına geldi. Hemen durumu ona danışmalı, ondan akıl almalıydı. Çünkü o, zamanın en bilgini, en akıllısı, en güzel ahlaklısıydı. kaç kere vezirliği bırakıp, ibadet için uzlete çekilmişse de padişah ona yalvararak izin vermemişti. Atın sahibi üzüntülü bir halde İmadülmülk'ün yanına koştu. - Ey benim en büyük yardımcım! Yardımına ihtiyacım var. Padişah benim herşeyden daha çok sevdiğim atımı istemiş. Onu alırsa ben yaşayİmam. Her şeye dayanırım da atımın elimden alınmasına dayanamam. Bey hem söylüyor, hem ağlıyordu. İmadülmülk, beyin bu halini görünce gözleri yaşardı. Ona yardım etmeye karar verdi. Doğru padişahın huzuruna gitti. Bir taraftan Cenab - ı Allah'a:
- "Ya Rabbi! genç bey padişaha karşı gelmekte hata ediyor ama Sen yine de ona yardımcısı ol. " diye yakarıyor, inşaallah atını padişah almaz diye dua ediyordu. O sırada seyisler, beyin o güzel atını padişahın yanına getirdiler. İmadülmülk gerçekten de eşine nadir rastlanan bir at diye düşündü. Padişah, bir müddet ata hayran hayran baktı, yüzünü imadülmülk'e döndü. - " Ey büyük insan! Güzel bir at değil mi? Sanki yeryüzünden değil de, cennetten gelmiş. " dedi. İmadülmülk:
- "Padişahım! Ata gönlünüşöyle kaptırmışsın ki, hatalarını göremiyorsun.
İyice bir bak bakalım. Aslında çok güzel, çok çevik bir at ama bedenine göre başı kusurlu. Başı adeta öküz başına benziyor. Padişah fikirlerine her zaman hürmet ettiği İmadülmülk'den bu sözleri duyunca at, gözünden düştü. Padişah:
- " doğru söyledin! Artık eskisi gibi güzel göremiyorum.
Bunu sahibine geri verin" dedi. Padişah, at hakkındaki bu yermeyi bir kerecik duymakla gönlü аттаn soğudu. Kendi gözünü ve aklını bıraktı, İmadülmülk'ün sözünü kabul etti. Öğütler: * Kişinin her gördüğüne sahip olmak istemesi müsrifliktir. * İnsan danışacağı kimseleri iyi seçmelidir.
0