Temel ıssız dağlarda tek başına gezerken ayağı kayar ve bir uçurumdan aşağı düşerken, yamaçtan dışarı doğru büyümüş bir ağaca zorlukla tutunur. Tek eli ile asılı vaziyette başlar bağırmaya;
- İmdaat! Kimse yok miduuuur kimse yok miduuuur!
Yakınlarda sesini duyacak kimse yoktur. Temel saatlerce aynı pozisyonda bağırmaya devam eder.
- İmdaat! Kimse yok miduuuur ! Kimse yok miduuuur!
Aslen keyfine düşkün olan bu kulunun zor durumunu ve feryatlarını duyan Yaradan dayanamaz bir meleğini gönderir. Gök gürlemesini andıran bir ses duyulur:
- Eeey insanoğlu! Sen de biliyorsun ki bugüne kadar emirlere pek riayet etmedin, rakı içtin, kumar oynadın, başkasının malına göz diktin, çapkınlık yaptın. Ancaaaak şu halin dayanılmaz, eğer iyi bir kul olmaya söz verirsen sana bir şans daha verilecek, kurtulacaksın!
Ses kesilir. Bir sure daha sessiz kalan Temel başlar tekrar bağırmaya:
- İmdaat! Başka Kimse Yok Miduuuuur! İmdaat! Başka Kimse Yok Miduur!"
0