Temel ile Dursun güzel bir bahar gününde köyün yüksek bir tepesine çıkmışlar. Manzaranın keyfini çıkarırken birden Temel'in gözü içerisinde ineklerin otladığı köyün mezarlığına ilişmiş. Dursun'a dönmüş ve:
- "Ula Tursun! Sende pirgün öleceksun, sonra seni aha şu mezarluğa gömeceğuz. Orada toprağa karışacaksın. Sonra ot olarak yeniden büyüyeceksun. Sonra seni şu inek yiyecek. Sonra da seni sıçacak. Bende o pokun yanuna gideceğum ve diyeceğum ki:
- "Ula Tursun! Neydiiin ne oldin?" Tabii Dursun önce ne diyeceğini şaşırmış. Sonra o da Temel'e dönmüş:
- "Ula Temel sende pirgün öleceksun. Seni aha şu mezarluğa gömeceğuz. Orada sen de toprak olacaksın. Sonra ot olarak püyüyeceksun. Sonra seni şu inekler yiyecek. Sonra seni sıçacaklar. Bende o pokun yanuna gideceğum ve diyeceğum ki:
- " Ula Temel! Sen hiç değismeyeceksun!"
0