Temel ile Fadime birbirlerini çok istiyorlarmış. Fakat utangaçlıklarından birbirlerine açılmak ne, kelime konuşmaları bile çık zormuş. Tesadüfen yalnız kaldıkları bir günde, artık canına tak demiş olan Temel Fadimeye:
- "Ha bu fındıklıklardan yukarı bir çıkalım mı? der.
Fadime de:
- "He Temel çıkalım." der.
Biraz yürürler. Temel konuşacak kelime bulamaz. Fadime durumu anlar ve:
- "Bari bir soru sorayım da Temel açılsın." diye düşünür ve Temel'e sorar:
- "Uy Temel, ha bu fındıklıklar kimindir?" der.
Temel hemen atılır:
- "Amcamındır. Bir tane koparanın işini bitiririm."
Fadime hemen bir fındık koparır. Temel fırsatı kaçırmaz. Hemen Fadimeye sarılır ve fındıklıkların altında işlerini bitirirler. Sonra kalkıp tekrar yürümeye başlarlar. İkisi de mutludur. Biraz sonra Fadimenin canı çeker ve tekrar Temel'e sorar:
- "Temel, ha bu fındıklıklar kimindir?"
Temel:
- "Dayımındır, bir tane koparanın işini bitiririm." der.
Fadime hemen bir tane koparır. Temel tekrar fadimeye sarılır ve uzun uzadıya fındıkların arasında işlerini görürler. Tekrar kalkarlar ve yürümeye başlarlar. Biraz sonra Fadimenin canı tekrar ister, Temel de aynı işi yapar. Bu böyle birkaç defa daha devam eder. Temel'de artık pil bitmiştir. Fakat Fadime doymak bilmez ve tekrar sorar:
- "Uy Temel, ha bu fındıklıklar kimindir da?"
Temel:
- "Ha bilmiyorum, galiba fiskobirliğindir."
0