Yatılı okulda okuyan Selçuk babasına mektup yazar:
“Kıymetli babacığım,
Size bu mektubu yazdığım için çok utanıyorum. Beni anlayışlar karşılayacağını ümit ederim. On bin liraya ihtiyacım var. Sizden bunu nasıl istediğime ben de hayret ediyorum. Fakat biraz düşündüm ve istemekten vazgeçtim. Çünkü daha yeni on bin lira gönderdiğiniz halde tekrar istediğimden dolayı okulda ders çalışmayıp, gezip tozduğumu düşüneceksiniz. Buna rağmen bu mektubu gönderiyorum. Çünkü mektubu yazmış bulundum.”
Selçuk mektubu yazıp bitirdikten sonra biraz düşündü ve mektubun altına şu notu ekledi:
“Keşke para istemeseydim. Ama artık çok geç. Postacının mektubu kaybetmesini diliyorum.”
Bir hafta sonra babasından Selçuk'a kısa bir mektup gelir:
“Sevgili Yavrum,
Böyle önemsiz bir şey için üzülme, istediğin yerine gelmiştir. Postacı mektubu kaybetmiş...”
0