Ένας νεαρός ηθοποιός πάει σε μια οντισιόν για κομπάρσους. Τον βλέπει ο σκηνοθέτης, του δίνει ένα βιβλίο με το ρόλο του, του λέει να τον μάθει καλά και να πάει για πρόβα.
Πάει ο πιτσιρικάς στο σπίτι, ανοίγει την πρώτη σελίδα και διαβάζει:
Βγαίνεις στη σκηνή, φτάνεις στη μέση και λες με δέος:
"Πω πωωω μια κανονιά!", προχωράς και φεύγεις από τη σκηνή.
Γυρίζει στη 2η σελίδα: άδεια. Η τρίτη το ίδιο, ξεφυλλίζει όλο το υπόλοιπο βιβλίο: άδειο.
Το επόμενο πρωί πάει στο θέατρο και ρωτάει το σκηνοθέτη:
- Μα καλά, μόνο αυτό θα κάνω;
- Εντάξει, του απαντάει αυτός, δεν είναι μεγάλος ρόλος, αλλά έτσι ξεκινάνε όλοι. Αν τα πας καλά, θα έχεις καλύτερο ρόλο του χρόνου. Για πάμε μια πρόβα τώρα...
Ανεβαίνει στη σκηνή ο νεαρός, προχωράει στη μέση και λέει κάπως νωθρά:
"Πω πω μια κανονιά."
- Τι είναι αυτό; Πως το λες έτσι; Δε νοιώθεις το δέος; Πρέπει να βγαίνει από μέσα σου κλπ, κλπ.
Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα ο νεαρός στο σπίτι έλεγε και ξανάλεγε μόνος του:
"Πω πωωω μια κανονια! Πωωω μια κανονια!Πωωω μια κανονια!"
Με τα πολλά, φτάνει η πρεμιέρα, ανοίγει η αυλαία, προχωράει, φτάνει στη μέση και την ώρα που ήταν να πει τα λόγια του, ακούει πίσω του έναν τεράστιο κρότο: ΜΠΟΥΟΥΟΥΟΥΜ.
Σκύβει έντρομος, βάζοντας τα χέρια πάνω από το κεφάλι του και λέει:
- Τι ηταν αυτο ρε παιδια;
0