Στην ενορία του χωριού πάει ο δεσπότης της εκεί περιφέρειας να λειτουργήσει έπειτα από πολύ καιρό.
Ο χώρος της εκκλησιάς ήταν γεμάτος από πιστούς και όλοι ήταν εκεί μαζεμένοι. Έγινε το λοιπόν η λειτουργία και όλοι περίμεναν με αγωνία τον εκκλησιαστικό λόγο στο τέλος.
Ο δεσπότης δεν αισθάνονταν καλά και λέγει στον ιερέα να βγάλει αυτός τον λόγο. Ο ιερέας αν και ντρέπονταν είπε λίγο από την θεια κοινωνία και είπε τον λόγο.
Αφού λοιπόν τελείωσε ρωτά τον άγιο: Δέσποτα τα είπα καλά; και Aγιος του απαντά: καλά τα είπες όμως έκανε λίγα λαθάκια όπως:
Α) Όταν ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια τα ανεβαίνουμε ένα - ένα και όχι τρία - τρία και ζικ ζακ αλλά στην ευθεία β) Όταν αρχίζουμε την ομιλία λέμε αγαπητοί αδελφοί χριστιανοί και όχι για σας μάγκες
Γ) Όταν φθάνουμε στην ανάσταση του κυρίου λέμε για το δέος της νυκτός, εκείνης, τότε και όχι: έγινε της ρουτίνας το κάγκελο, δεν έμεινε κολυμπυθρόξυλο
Δ) Όταν τελειώνουμε κλείνουμε με το αμήν και όχι με το : όλε
Ε) Όταν κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια, πάλι ένα-ένα και όχι τσουλήθρα, κατά τα άλλα καλά τα πηγές.
0