Μία νεαρή Εβραία γυναίκα πηγαίνει σπίτι τον -επίσης Εβραίο- μνηστήρα της για να τον γνωρίσει στους δικούς της. Μετά το δείπνο η μητέρα της λέει στον πατέρα της να μάθει περισσότερα για τον νέο άντρα. Ο πατέρας προτείνει στον μνηστήρα να πιουν ένα ποτό στο σαλόνι…
- Ποια είναι τα σχέδιά σου νεαρέ μου;
- Είμαι μελετητής τής Τορά.
- Μελετητής της Τορά. Μμμ! Αξιοθαύμαστο, αλλά πώς σκοπεύεις να εξασφαλίσεις στην κόρη μου ένα όμορφο σπιτικό για να ζει, όπως έχει συνηθίσει μέχρι τώρα;
- Μα θα μελετώ! Και έχει ο Θεός!
- Και πώς θα της αγοράσεις ένα δαχτυλίδι αρραβώνων, όμορφο σαν κι εκείνη;
- Θα συγκεντρωθώ ακόμα περισσότερο στην μελέτη μου και…έχει ο Θεός!
- Και παιδιά; Πώς θα μεγαλώσετε τα παιδιά σας;
- Μην ανησυχείτε, έχει ο Θεός!
Η συζήτηση συνεχίζονταν με αυτόν τον τρόπο και σε κάθε ερώτηση τού πατέρα, ο νεαρός απαντούσε «έχει ο Θεός!».
Αργότερα η μητέρα ρώτησε τον πατέρα:
- Πώς πήγε η κουβέντα χρυσέ μου;
- Δεν έχει δουλειά, δεν κάνει σχέδια, αλλά τα καλά νέα είναι πως με βλέπει σαν Θεό…