Ο ναυτικός, μετά από δυο χρόνια απουσίας, επιστρέφει σπίτι του και Βλέπει τη γυναίκα του μ ένα νεογέννητο. Εξαγριώθηκε ο ναυτικός κι Αποφάσισε να βρει τον πατέρα του μωρού και να πάρει εκδίκηση. (Γιατί, Ρε παιδιά; Τι έκανε ο άνθρωπος; Αυτό που θα πρεπε να κάνει ο ναυτικός Έκανε. Πώς, ρε κύριε, αφήνεις τη γυναίκα σου «απότιστη» δυο ολόκληρα Χρόνια και παίρνεις τις άγριες θάλασσες; Και μάλιστα χωρίς να της Βάλεις ζώνη αγνότητος! Πολύ τη βρίσκω με τις ζώνες αγνότητος).
- Ήταν ο φίλος μου ο Κώστας; ρωτάει τη γυναίκα του.
- Όχι, λέει η γυναίκα κλαίγοντας.
- Ήταν ο φίλος μου ο Θανάσης;
- Όχιιιιιι! ξαναλέει η γυναίκα κλαίγοντας πιο πολύ τώρα.
- Ε τότε, ποιος απ τους «καλούς» μου φίλους το κανε αυτό; ξαναρωτάει Ο ναυτικός.
- Μα καλά, μήπως νομίζεις ότι δεν έχω φίλους δικούς μου; τον κάρφωσε η Γυναίκα.
0