Mια φορά , ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Παπανδρέου αποφάσισαν να πάνε στο προεδρικό μέγαρο για φαγητό . Εκεί βέβαια που είναι όλα επίσημα , είναι και όλα πανάκριβα . Δηλαδή χρυσά πιρούνια , χρυσά κουτάλια κλπ .
Κάποια στιγμή λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης κοιτάζει δεξιά , κοιτάζει αριστερά , κανένας δεν τον έβλεπε . Πιάνει ένα πιρούνι και το βάζει στην τσέπη του .
Ο κ. Παπανδρέου ζήλεψε και ήθελε και αυτός . Κοιτάζει κι αυτός μήπως τον βλέπει κανείς , όλα εντάξει . Πάει να πιάσει το πιρούνι , αλλά επειδή αυτός ήταν και πιο μεγάλος σε ηλικία έτρεμε . Ακούει το γκαρσόνι το θόρυβο , πάει κοντά του και τον ρωτάει :
- " Θα θέλετε κάτι κύριε Αντρέα ; "
- " Όχι παιδί μου ευχαριστώ " . Aρχισε τότε να γελάει ο κ. Μητσοτάκης .
Μετά από λίγο ξαναπροσπάθησε ο κ. Παπανδρέου , αλλά πάλι άρχισε να τρέμει . Στο τέλος τσαντίζετε και φωνάζει στο γκαρσόνι :
- " Παιδί μου , θα σου δείξω μια ικανότητα που έχω , επειδή σε συμπαθώ . Πιάσε αυτό το πιρούνι και βάλτο στη τσέπη μου . Εντάξει ; "
- " Εντάξει ", λέει το γκαρσόνι .
- " Λοιπόν, πού είναι το πιρούνι ; ", ρωτάει ο Ανδρέας .
- " Στην τσέπη σας , κύριε Ανδρέα. " Και λέει τότε και ο Ανδρέας " :
- " Καλά , πήγαινε τώρα να το βγάλεις από την τσέπη του κ. Μητσοτάκη ! "