Κάποια φορά μπαίνει ένας δειλός ανθρωπάκος στα ουρητήρια, και εκεί που χει κατεβάσει το παντελόνι του βλέπει έναν αράπη δίπλα του με ένα τεράστιο πράγμα εκεί. Κοιτάει δειλά και ρωτάει όλο απορία:
- Μα δεν μου λες, καλέ μου άνθρωπε, πως και εσένα είναι τόσο μεγάλη και εμένα ίσα που φαίνεται;
- Α! ακου να σου πω, θα σου πω το μυστικό, αλλά να μην βγει παραέξω, εντάξει; Λοιπόν, κάθε πρωί θα την πιάνεις, θα την βάζεις πάνω στον πάγκο της κουζίνας και θα την χτυπάς εκεί για ένα τέταρτο. Και σε ένα μήνα θα χει γίνει και πιο μεγάλη ίσως...
- Φεύγει το ανθρωπάκι προβληματισμένο, πάει σπίτι, την βάζει πάνω στον πάγκο και αρχίζει να την χτυπάει... μα πονούσε ο καημένος, αλλά και τι να κάνει..
Μετά από κάνα δίμηνο συναντά τον αράπη στα ουρητήρια και του παραπονιέται αμέσως!
- Κοίτα άνθρωπέ μου, κοίτα πως έγινα!
- Τι να σου πω... (λέει προβληματισμένος ο αράπης), το μέγεθος δεν άλλαξε... από χρώμα όμως το πέτυχες!
0