Сме се собрале Рамче, еве како што гледаш, соберинела на сите твои роми пред твојата дупка.
Не памтиш ти Рамче, кога беше жив, беше бре сила, беше ауторитет за нас ромите.
Ма ти Рамче беше паша кај нас у Шутка – најлав беше од сите.
Ти текнуе ли бе Рамче кога правевме тепачка ја со Реџо, Реџо со Нусрет, Нусрет со Рамбо, а Рамбо со Ранду и после ти си доваѓал и си терал се у пичку материну.
Ооо Рамче, ти беше херој, само ти смееше да прднеш пред оној џандарон Лале без страв.
Ти беше прва виолина у наша циганска капела, свиреше бре Рамче како Штрафус, у уста да те ебам!
Ех друже Рамче, ти беше јуначинела на виолина.
А бре цигани, памтите ли како свиреше Рамче, да му ебам ја мајката циганска…
Па кога ќе фатеше она високо Це, па кога ќе ја засфиреше Ѓељам Даде, па цела публика му пее со него…
Леле, курафте била судбинава бе Рамче, еве те гледам бре лежиш ко труп на тоа мртовечкото, ма ми се иде и ја да идам у пичку матер.
Доста е бре Рамче, од жал ќе ми го напукне срце, пиздa ли ти матер што мораше да умреш така млад и зелен.
Отиде ти на оној другиот свет, жими kуp што ќе се вратиш на овој.
Нека ти е лесна ромска земја.
Ајде Рамче, да си жив и здрав!
Во еден град, брачен пар прославувал 25 годишница од бракот. Тие како пар биле познати по тоа што никогаш не се скарале. Медиумите пристигнувале од сите страни да проверат во што е тајната на "Успешниот брак". Уредникот на еден весник прашал:
- Господине, ќе ве молам кажете ни во што е тајната? Тоа е навистина неверојатно, како успевате?
Човекот почнал да се присетува на деновите поминати на меден месец и ја започнал приказната:
- После венчавката бевме во еден егзотичен град, таму имаше многу забавни содржини. По кратко договарање се одлучивме за јавање на расни коњи. Двајцата најмивме по еден коњ и почнавме да јаваме. Мојот коњ беше мирен и послушен, ама оној на кој јаваше мојата жена беше потполно луд. Наеднаш нејзиниот коњ се вознемири и ја фрли жена ми од седлото долу на земјата! Таа, сосема мирно стана, го потапка коњот и тивко прозборе:
- Ова ти е прв пат!
Го јавна повторно коњот. По кратко време коњот повторно се вознемири и жена ми пак се најде долу на земјата. Повторно стана и со смирен глас му се обрати на коњот:
- Ова ти е втор пат!
Јас бев целосно нем и не можев да се изначудам на смиреноста на мојата жена. Кога коњот и по трет пат ја исфрли од седлото, таа полека го извади магнумот кој и беше закачен за појасот и ладнокрвно го уби коњот. Јас целиот запрепастен и се развикав на жена ми:
- Жено божја, па дали си ти нормална!!? Како можеше да го убиеш кутрото животно?
- Ова ти е прв пат!!! - смирено ми рече Таа.
- Тоа би било тоа, по оваа случка секогаш сме СРЕЌНИ и СЛОЖНИ, заврши мажот со својата приказна.
