Temel’in askerlik arkadaslari kendisine misafir olurlar.
Hosgeldin-besgittin faslindan sonra arkadaslari Temel’e baliklarini çok sevdiklerini ve balik tutmaya çikmak istediklerini söylerler.
Temel kabul eder ve eve girer elinde içinde ne oldugu belli olmayan bir posetle disari çikar.
Arkadaslarina :
- "Hayten arkataslar, paluk tudmağa gideyiruk!."
Deniz kenarinda geldiklerinde Temel elindeki posetten bir kemençe çikararak çalmaya baslar.
Arkadaslari hayret ve saskinlikla Temel’e sorarlar :
- "Temel arkadas! Sen ne yapiyorsun? Balik tutmayacakmiydik ?".
Temel :
- "Pen te paluk tutmak içun kemençe çalayirum daa"
Arkadaslari :
- "Yahu sen bizimle dalga mi geçiyorsun? Hiç kemençe çalarak balik tutulur mu ?" diye çikisirlar.
Temel :
- "Ula arkataslar!, çahilluk etmeyun. Siz pu isu penum kadar pilemezsunuz. Pen simdu paluklari oynatiyirum, piraz sonra onlar yorulaçaklar, pen o zaman onlari çok rahat pi sekilde yakalayacağum."
Arkadaslari bu açiklamadan sonra söyleyecek söz bulamazlar ve merak, hayret ve saskinlikla Temel’in balik tutma seklinin neticesini beklemeye baslarlar.
Saatler geçer ortada ne yorulan bir balik vardir ne de tutulan bir balik !..
Arkadaslari dayanamayip tekrar sorarlar:
- "Yahu Temel !. Hani tutacağin ve tuttuğun baliklar ?"
Temel :
- "Arkataslar! Siz pukün çok sanssuzsinuz. Ne yapalum çi paluklarun hiç piri oyuna isturak etmedi."
0