Είναι η πρώτη σου φορά. Καθώς ξαπλώνεις πίσω οι μύες σου σφίγγουν. Προσπαθείς να τον κάνεις να καθυστερήσει ψά χνοντας για δικαιολογία, αλλά αυτός δεν πτοείται καθώς σε πλησιάζει.
Ρωτάει αν φοβάσαι κι εσύ κουνάς το κεφάλι αρνητικά. Έχει μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά είναι η πρώτη φορά που το δάχτυλό του βρίσκει το σωστό μέρος. Το βάζει πιο βαθιά κι εσύ ανατριχιάζεις. Το σώμα σου τεντώνεται, αλλά αυτός είναι ευγενικός όπως ακριβώς υποσχέθηκε!
Σε κοιτάει βαθιά στα μάτια και σου ζητάει να τον εμπιστευτείς - το έχει ξανακάνει πολλές φορές. Το ψύχραιμο χαμόγελό του σε ηρεμεί καθώς ανοίγεις διάπλατα για να του δώσεις περισσότερο χώρο για ευκολότερη είσοδο. Αρχίζεις να τον παρακαλάς να βιαστεί, αλλά αυτός προχωράει πολύ αργά, θέλοντας να σου προκαλέσει όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο. Καθώς πιέζει κοντύτερα, προχωρώντας βαθύτερα, αισθάνεσαι τον ιστό να υποχωρεί. Ο πόνος διαπερνάει ολόκληρο το σώμα σου και αισθάνεσαι λίγο αίμα να τρέχει καθώς εκείνος συνεχίζει. Δείχνει ανήσυχος και σε ρωτάει αν πονάει πολύ...
Τα μάτια σου γεμίζουν δάκρυα καθώς κουνάς το κεφάλι αρνητικά και τον παροτρύνεις να συνεχίσει. Αρχίζει να μπαινοβγαίνει με τέχνη αλλά το μούδιασμα σε κάνει να μην τον αισθάνεσαι μέσα σου. Μετά από μερικές ξέφρενες στιγμές, αισθάνεσαι μια έκρηξη μέσα σου καθώς εκείνος το τραβάει έξω. Ακόμα ανάσκελα, αναπνέεις λαχανιασμένα, όλο χαρά που τελείωσε.
Σε κοιτάει και με ένα ζεστό χαμόγελο σε ρωτάει αν αισθάνεσαι καλά και σε διαβεβαιώνει ότι τώρα θα είναι πολύ καλύτερα από πριν. Εσύ τον ευχαριστείς λέγοντάς του πόσο καλός οδοντογιατρός είναι. Ήταν, βλέπεις, η πρώτη φορά που σου έκαναν εξαγωγή δοντιού!
Η δασκάλα ρώταγε κάποτε τα παιδιά με τι ασχολούνται οι γονείς τους.
- "Εσένα Γιωργάκη η μαμά σου τι κάνει όλη μέρα;"
Ο Γιωργάκης σηκώθηκε όρθιος και είπε με πολλή περιφάνεια:
- Είναι οδοντογιατρός κυρία!
- "Πολύ ωραία! Εσένα Μαρία οι δικοί σου γονείς με τι ασχολούνται;", ρώτησε στη συνέχεια ένα κοριτσάκι που φαινόταν κάπως φοβισμένο.
Αυτό σηκώθηκε και διστακτικά ψυθίρισε:
- "Είναι ταχυδρόμος ο μπαμπάς μου κυρία και η μαμά μου δεν δουλεύει".
- "Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τη δουλειά που κάνουν οι γονείς μας", είπε η δασκάλα θέλοντας να την εμψυχώσει. "Εσένα Νίκο τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου", συνέχισε ρωτώντας ένα πιτσιρικά που φαινότανε διαολάκι.
Ο μικρός πετάχτηκε επάνω και με ζωηρό και περήφανο ύφος έριξε τη βόμβα:
- "Εμένα κυρία ο μπαμπάς μου δουλεύει πιανίστας σε μπουρδέλο!" Κάγκελο η δασκάλα! Δεν πίστευε στα αυτιά της. Το ίδιο απόγευμα μια και δύο πάει στο σπίτι του μπόμπιρα και χτυπάει αποφασιστικά το κουδούνι. Η πόρτα άνοιξε και στο κατώφλι φάνηκε ο περιβόητος μπαμπάς.
- "Συγνώμη που σας ανησυχώ, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα με το μικρό. Ισχυρίζεται ότι δουλεύετε πιανίστας σε μπουρδέλο και μάλιστα περηφανεύεται για αυτό! Τι έχετε να πείτε;", είπε η δασκάλα.
- "Κοιτάχτε να δείτε", άρχισε να λέει χαμογελώντας ο αγοραίος μουσικός, "στην πραγματικότητα είμαι προγραμματιστής αναλυτής συστημάτων, εξειδικευμένος σε θέματα επικοινωνίας με πρωτόκολλο TCP/IP σε περιβάλλον UNIX.
Ε! λέγεται αυτό σε ένα παιδί 7 χρονών;"!