Mια φορά , ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Παπανδρέου αποφάσισαν να πάνε στο προεδρικό μέγαρο για φαγητό . Εκεί βέβαια που είναι όλα επίσημα , είναι και όλα πανάκριβα . Δηλαδή χρυσά πιρούνια , χρυσά κουτάλια κλπ .
Κάποια στιγμή λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης κοιτάζει δεξιά , κοιτάζει αριστερά , κανένας δεν τον έβλεπε . Πιάνει ένα πιρούνι και το βάζει στην τσέπη του .
Ο κ. Παπανδρέου ζήλεψε και ήθελε και αυτός . Κοιτάζει κι αυτός μήπως τον βλέπει κανείς , όλα εντάξει . Πάει να πιάσει το πιρούνι , αλλά επειδή αυτός ήταν και πιο μεγάλος σε ηλικία έτρεμε . Ακούει το γκαρσόνι το θόρυβο , πάει κοντά του και τον ρωτάει :
- " Θα θέλετε κάτι κύριε Αντρέα ; "
- " Όχι παιδί μου ευχαριστώ " . Aρχισε τότε να γελάει ο κ. Μητσοτάκης .
Μετά από λίγο ξαναπροσπάθησε ο κ. Παπανδρέου , αλλά πάλι άρχισε να τρέμει . Στο τέλος τσαντίζετε και φωνάζει στο γκαρσόνι :
- " Παιδί μου , θα σου δείξω μια ικανότητα που έχω , επειδή σε συμπαθώ . Πιάσε αυτό το πιρούνι και βάλτο στη τσέπη μου . Εντάξει ; "
- " Εντάξει ", λέει το γκαρσόνι .
- " Λοιπόν, πού είναι το πιρούνι ; ", ρωτάει ο Ανδρέας .
- " Στην τσέπη σας , κύριε Ανδρέα. " Και λέει τότε και ο Ανδρέας " :
- " Καλά , πήγαινε τώρα να το βγάλεις από την τσέπη του κ. Μητσοτάκη ! "
- Το 1987, πήγε ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου να εγκαινιάσει μια νέα πτέρυγα στα διυλιστήρια της ESSO PAPPAS στην Θεσσαλονίκη.
- Με την είσοδο του ήταν παρατεταγμένοι όλοι οι επίσημοι. Υπουργοί, Νομάρχες, Στρατηγοί κτλ. Αφού τους χαιρέτισε όλους ρωτάει.
- O Μπιτζίδης που είναι ρε παιδιά; -Aφωνος ο διευθυντής της ESSO, διότι ο Μπιτζίδης ήταν ο τελευταίος μουντζούρης εργάτης, στέλνει να τον ειδοποιήσουν να έρθει. Πράγματι ανεβαίνει επάνω ο Μπιτζίδης και μόλις βλέπει τον Παπανδρέου τρέχει και αγκαλιάζονται με συγκίνηση. Αντρέα μου ο Μπιτζίδης, Γιώργο μου ο Παπανδρέου, δάκρυσαν. Το 1991 πηγαίνει ο Μητσοτάκης να εγκαινιάσει την ίδια πτέρυγα.! -Πάλι τα ίδια . Όλοι οι επίσημοι στην σειρά.
- Που είναι ο Μπιτζίδης ρε παιδιά, λέει ο Μητσοτάκης, πάλι κόκαλο ο διευθυντής, φωνάζει πάλι τον Μπιτζίδη. Η ίδιες σκηνές μόλις ανεβαίνει επάνω. Αγκαλιές, συγκίνηση, Γιώργο μου, Κώστα μου. Όταν τελείωσε η εκδήλωση, ο διευθυντής φωνάζει τον Μπιτζίδη στο γραφείο του.
- Έλα δω ρε Μπιτζίδη, τι γνωριμίες είναι αυτές;- Αυτές δεν είναι τίποτα κύριε διευθυντά, λέει ο Μπιτζίδης, στην Ευρώπη να δείτε τι γνωριμίες έχω.
- Θαχει πλάκα να ξέρεις και τον πάπα.-Αλλοιμονο, τον παπα δεν ξέρω ;-Ρε μπαγάσα, θα κάνω τα έξοδα να πάμε μαζί στο Βατικανό να δω αν λες αλήθεια, λέει ο διευθυντής. Πράγματι, ξεκινάνε και φτάνουν στο Βατικανό, εκείνη την ώρα ο πάπας ήταν σε ένα μπαλκόνι και διάβαζε κάτι, ενώ κάτω στην πλατεία ήταν χιλιάδες πιστών.
- Κύριε διευθυντά, ανεβαίνω επάνω να χαιρετήσω τον παπα και έρχομαι σε λίγο λέει ο Μπιτζίδης. Πράγματι ανεβαίνει επάνω, πάει από πίσω από τον παπα, τον χτυπάει πίσω στην πλάτη, γυρίζει ο πάπας και μόλις τον βλέπει, παρατάει τα πάντα και πάλι τα ίδια . Αγκαλιές, φιλιά, Γιώργο μου, παπα μου. Αφού τα είπαν λίγο στο μπαλκόνι, ο Μπιτζίδης χαιρέτισε τον παπα και κατέβηκε κάτω, στον διευθυντή του. Αλλά τι να δει. Ο διευθυντής του αναίσθητος κάτω και από πάνω να του κάνουν αέρα και μαλάξεις. Όταν συνήλθε, τον ρωτάει ο Μπιτζίδης, - τι πάθατε κύριε διευθυντά.
- Τι να πάθω ρε Μπιτζίδη του λέει, όταν αγκαλιαζόσουν και φιλιόσουν με τον παπα, ήρθε ένας Φιλανδός και με ρώτησε.
- Αυτός που αγκαλιάζεται με τον Μπιτζίδη, ποιος είναι;!
Είναι ο Μητσοτάκης και η Μαρίκα, και ο Παπανδρέου και η Λιάνη σε ένα πολύ ακριβό εστιατόριο.
Στην Μαρίκα άρεσαν τα μαχαιροπήρουνα, και είπε στον άνδρα της να τα βάλει στην τσέπη του.
Το βλέπει η Λιάνη, και θέλει να κάνει και αυτή το ίδιο.
Πάει να τα πάρει ο Παπανδρέου, αλλά χτυπάει κατά λάθος το πιάτο του, και έρχεται ο σερβιτόρος.
- Θέλετε κάτι, κύριε, και χτυπήσατε; ρωτάει.
Παραγγέλνει ο Παπανδρέου ένα κρασί.
Πάει να προσπαθήσει πάλι, ξαναχτυπάει το πιάτο, ξανάρχεται ο σερβιτόρος.
- Θέλετε κάτι, κύριε; ρωτάει.
- Ναι, λέει ο Παπανδρέου, θα κάνουμε ένα μαγικό κόλπο. Θα πάρω τα μαχαιροπήρουνα, θα τα βάλω στην τσέπη μου, και μετά εσύ θα κοιτάξεις στην τσέπη του Μητσοτάκη, και θα είναι εκεί!