Σκηνή 1
Ο πονηρός επιχειρηματίας, κλείνει το μάτι στην γραμματέα, λέγοντάς της :
- Είσαι για μια όμορφη βδομάδα στο εξωτερικό, εσύ κι εγώ; Θα το κάνουμε να φανεί σαν επαγγελματικό ταξίδι!
Σκηνή 2
Η γραμματέας τηλεφωνεί αμέσως στον άντρα της :
- Έλα γλυκέ μου, για μια βδομάδα, το αφεντικό μου κι εγώ πρέπει να πάμε στο εξωτερικό, γι αυτό να προσέχεις τον εαυτό σου, έτσι, αγάπη μου;
Σκηνή 3
Ο κατεργάρης σύζυγος τηλεφωνεί στην κρυφή ερωμένη του :
- Η γυναίκα μου πάει στο εξωτερικό για μια βδομάδα, ας περάσουμε αυτή τη βδομάδα μαζί.
Σκηνή 4
Η κρυφή ερωμένη τηλεφωνεί στο μικρό μαθητή που του κάνει ιδιαίτερα μαθήματα :
- Για μια βδομάδα έχω μια σοβαρή δουλειά, οπότε δεν χρειάζεται να έρχεσαι για μάθημα.
Σκηνή 5
Ο μικρός μαθητής τηλεφωνεί στον παππού του :
- Παππού για μια βδομάδα δεν έχω μαθήματα, γιατί η δασκάλα μου έχει δουλειά. Να περάσουμε αυτή τη βδομάδα μαζί;
Σκηνή 6
Ο παππούς επιχειρηματίας τηλεφωνεί στη γραμματέα του :
- Συγγνώμη, αλλά αυτή τη βδομάδα θα πρέπει να την περάσω με τον εγγονό μου, οπότε, δυστυχώς θα πρέπει να αναβάλουμε αυτό το «επαγγελματικό» ταξίδι που κανονίσαμε.
Σκηνή 7
Η γραμματέας τηλεφωνεί στον άντρα της :
- Αγάπη μου, αυτή τη βδομάδα το αφεντικό μου έχει μια δουλειά, κι έτσι ακυρώσαμε το επαγγελματικό μας ταξίδι.
Σκηνή 8
Ο σύζυγος τηλεφωνεί στην ερωμένη δασκάλα :
- Με συγχωρείς, δεν θα μπορέσουμε να περάσουμε μαζί αυτή τη βδομάδα. Η γυναίκα μου ακύρωσε το ταξίδι της.
Σκηνή 9
Η δασκάλα τηλεφωνεί στο νεαρό αγόρι :
- Κοίτα, ακυρώθηκε η έκτακτη δουλειά που είχα, οπότε, έλα κανονικά στα μαθήματά σου
Σκηνή 10
Ο νεαρός μαθητής τηλεφωνεί στον παππού του :
- Παππού, η δασκάλα μου δεν έχει τελικά δουλειά αυτή τη βδομάδα, κι έχω μαθήματα, κανονικά. Συγγνώμη, αλλά δεν θα μπορέσω να σου κάνω παρέα.
Σκηνή 11
Ο επιχειρηματίας στη γραμματέα :
- Κοίτα, μην ανησυχείς γι αυτό που σου είπα, θα πάμε το «ταξιδάκι» μας τελικά. Κάνε κανονικά τις κρατήσεις.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τα τηλεφωνήματα ακόμα συνεχίζονται...
Γιατί απέλυσα τη γραμματέα μου!
Προσέξτε μην σας συμβεί...
Πριν από δύο εβδομάδες ήταν τα 45α γενέθλια μου και δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα καλά γι αυτό. Κατέβηκα να πάρω το πρωινό μου ξέροντας
Ότι η γυναίκα μου θα μου έφτιαχνε το κέφι με τις ευχές της και ίσως και με κάποιο δώρο.
Όχι μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν είπε ούτε "καλημέρα"! "Καλά να πάθεις, που θελες και παντρειές", σκέφτηκα. Παρηγορήθηκα όμως γιατί φανταζόμουνα ότι τα παιδιά θα το θυμόντουσαν. Τα παιδιά όμως κατέβηκαν για πρωινό και δεν είπαν λέξη.
Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν τελείως πεσμένος και απογοητευμένος.
Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου η Τζάνετ μου είπε, "Καλημέρα κύριε διευθυντά, Ευτυχισμένα Γενέθλια." Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε. Δούλεψα μέχρι το μεσημέρι. Κάποια στιγμή, η Τζάνετ μου χτύπησε την πόρτα και είπε, "Ξέρετε, Έξω έχει υπέροχο καιρό και μια και είναι τα γενέθλια σας, τι θα λέγατε να πηγαίναμε για γεύμα οι δυο μας;"
"Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που άκουσα σήμερα. Πάμε". Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως αλλά σε ένα μικρό απομονωμένο μέρος στην εξοχή. Πήραμε δύο μαρτίνι και απολαύσαμε φοβερά το γεύμα μας. Κατά την επιστροφή μου είπε, "Μια τόσο όμορφη μέρα δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο, έτσι;"
"Υποθέτω πως όχι" απάντησα εγώ. "Πάμε στο διαμέρισμά μου", μου είπε εκείνη. Φτάνοντας στο διαμέρισμα μου είπε, "Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο υπνοδωμάτιο να βάλω κάτι πιο άνετο."
"Βεβαίως", απάντησα ενθουσιασμένος.
Πήγε στο δωμάτιο και, μετά από κανένα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μια τούρτα γενεθλίων, ακολουθούμενη από τη γυναίκα μου, τα παιδιά, και ντουζίνες ολόκληρες από οικογενειακούς φίλους. Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων... και εγώ καθόμουν εκεί, στον καναπέ... θεόγυμνος.
Ο Γιέλτσιν ζητάει νέα γραμματέα.
Μία από τις κοπέλες που πάνε στο γραφείο του για να τους πάρει συνέντευξη, καθόλα ωραία, φοράει κοντή φούστα και κάθεται απέναντι στον πρόεδρο και απαντά στις ερωτήσεις του:
"Tί ξένες γλώσσες ξέρεις;"
"Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά" απαντάει εκείνη και συγχρόνως βάζει το πόδι της πάνω στο άλλο.
Τότε ο Γιέλτσιν βλέπει ένα μεγάλο τατουάζ στο μπούτι της κοπέλας που έχει τον Λένιν. "Πω, πω -της λέει- μπορώ να φιλήσω τον μεγάλο ηγέτη;"
"Nαι, φυσικά" του λέει εκείνη.
Επιστρέφει εκείνος στο γραφείο του και συνεχίζει τις ερωτήσεις:
"Τι εμπειρία έχεις σαν γραμματέας;"
"Έχω δουλέψει στον τάδε, στον τάδε.."
Απαντά εκείνη, αραδιάζοντας μια ολόκληρη λίστα από διαφορετικούς πολιτικούς που έχει εργαστεί σαν γραμματέας και αλλάζει θέση ανεβάζοντας το άλλο της πόδι πάνω στο άλλο. Ξανά ο πρόεδρος έκθαμβος όταν βλέπει πως στο πόδι της υπάρχει το τατουάζ του Γκορμπατσόφ, πετάγεται πάνω και της λέει:
"Μπορώ να φιλήσω τον επίσης μεγάλο ηγέτη που τόσα έχει προσφέρει στη χώρα μας;"
"Φυσικά και μπορείτε" λέει εκείνη.
Συγκινημένος ο πρόεδρος επιστρέφει στο γραφείο του και συνεχίζει τη συνέντευξη με την κοπέλα, η οποία στο μεταξύ έχει αλλάξει θέση και έχει ανοιχτά τα πόδια της. Εκεί.. έχει τατουάζ του Κλίντον!
Έξαλλος ο πρόεδρος πετάγεται και πάει κοντά στην κοπέλα ξεκουμπώνοντας το φερμουάρ του. "Αυτόν όμως θα μου επιτρέψεις να τον γ..., γιατί δεν τον πάω καθόλου!
Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:
- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμέα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια τους λέει:
- Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές.
Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.
Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.
- Λοιπόν, Κωστάκη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο υπουργός:
- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε... Κατάλαβες;
Πάει ένας κουτσός στο γραφείο των παραολυμπιακών αγώνων και λέει:
- Θα ήθελα να γραφτώ για τους αγώνες τρεξίματος.
- Χωρίς παρεξήγηση κύριε, λέει ο γραμματέας, αλλά πως θα τρέχετε αφού είστε κουτσός;
- Α, λέει ο κουτσός, μην ανησυχείτε. Έχω προπονηθεί πάρα πολύ, και τρέχω με τα χέρια.
- Εντάξει, λέει ο γραμματέας, για να το λέτε...
Την επόμενη μέρα πάει ένας κουλός και λέει:
- Θέλω να γραφτώ για τους αγώνες ακοντίου.
- Μα κύριε, πως θα πιάσετε το ακόντιο;
- Έχω εξασκηθεί πάρα πολύ, και το ρίχνω με το στόμα.
- Καλά, θα σας γράψω.
Την επόμενη πάει ένας τύπος που δεν έχει χέρια και πόδια, και ζητά να γραφτεί στους αγώνες κολύμβησης.
- Καλά, και πως θα κολυμπήσετε; ρωτάει ο γραμματέας.
- Ξέρω τι σας λέω, εγώ κολυμπάω με τα αυτιά.
- Αφού το λέτε εσείς...
Αρχίζουν οι παροολυμπιακοί και αποφασίζει ο γραμματέας να παρακολουθήσει τους αγώνες των τριών αθλητών.
Πάει στον πρώτο αθλητή, και τον βλέπει να βγαίνει δεύτερος! Φιλιά, αγκαλιές, ρεπόρτερ...
Πάει στον δεύτερο, χρυσό μετάλλιο, φωνές, κακό, τον αγκαλιάζουν όλοι...
Πάει και στον τρίτο. Ακούγεται το σημάδι έναρξης, βουτάει ο αθλητής στο νερό, και αντί να κολυμπήσει αρχίζει να βουλιάζει στον πάτο σαν βαρίδι. Τρέχουν τον βγάζουν, αστράφτουν τα φλας και τον ρωτάνε οι ρεπόρτερ:
- Μα καλά, γιατί δεν κολύμπησες;
Και απαντάει:
- Ποιος μαλάκας μου έβαλε το σκουφί;