Trabzonda yaşlı bir adam yaşardı. Domates ekimi için bahçeyi bellemesi gerekiyordu, lakin bu çok zor bir işti. Tek oğlu olan Temel ona yardım edebilirdi, fakat o da hapisteydi. Yaşlı adam oğluna bir mektup yazdı ve müşküliyetini izah etti.
"Sevgili Temel, Domates bahçemi belleyemeyeceğimden, kendimi çok kötü hissediyorum. Bahçeyi kazmak için oldukça yaşlanmış sayılırım. Burada olsan bütün derdim bitecekti. Biliyorum ki sen bahçeyi benim için hallederdin. Sevgiler Baban."
Bir kaç gün sonra oğlundan bir mektup aldı.
"Babacığım, Allah aşkına bahçeyi kazma, ben oraya cesetleri gömmüştüm.
Sevgiler Temel."
Ertesi gün sabaha karşı saat 04:00' de Emniyet teşkilatı ve yerel polis çıka geldi ve tüm sahayı kazdılar, lakin hiç bir cesede rastlamadılar. Yaşlı adamdan özür dileyerek gittiler. Ayni gün yaşlı adam oğlundan bir mektup daha aldı.
"Babacığım, Simdi domatesleri ekebilirsin. Bu şartlarda yapabileceğimin en iyisini yaptım.
Sevgiler Temel."