Τρεις ξανθιές , εξετάζονται για να γίνουν αστυνομικίνες . Ο εξεταστής δίνει στην πρώτη κοπέλα μια φωτογραφία ενός υπόπτου και τη ρωτάει :
- " Τι έχεις να πεις γι αυτή την φωτογραφία ; "
- " Θα τον πιάσουμε εύκολα τον ύποπτο " , λέει εκείνη . " Έχει μόνο ένα μάτι ! "
- " Δεν έχει ένα μάτι ανόητη , η φωτογραφία είναι προφίλ ! Αϊ χάσου από εδώ ! " , της απαντάει έξαλλος ο εξεταστής . Μετά από λίγο , στο γραφείο μπαίνει η δεύτερη ξανθιά . Βλέπει την φωτογραφία και λέει :
- " Εύκολα θα τον βρούμε αυτόν . Πόσοι έχουν μόνο ένα αυτί ; "
- " Αϊ στο διάολο ! " , της λέει έξαλλος ο εξεταστής . " Ηλίθια . Δεν έχει ένα αυτί . Η φωτογραφία είναι προφίλ ! " Μετά μπαίνει και η τρίτη ξανθιά και της λέει :
- " Πρόσεχε τι θα μου πεις για αυτή την φωτογραφία ." Η ξανθιά σκέφτεται και έπειτα από λίγο λέει :
- " Το μόνο βέβαιο είναι , ότι ο ύποπτος φοράει φακούς επαφής ! " Ο εξεταστής τρελαίνεται . Βάζει το όνομα του υπόπτου στο κομπιούτερ , και ύστερα από μισή ώρα διαβάζει στο φάκελο του , ότι πράγματι φοράει φακούς επαφής ! - " Φοβερό ! Πώς το κατάλαβες ; Eίναι αλήθεια ."
- " Είναι απλό . Πώς να φοράει γυαλιά , με ένα μάτι και ένα αυτί ; ", απαντάει η ξανθιά .
Ήταν δύο φίλοι που κάθονταν σε μια καφετέρια, και ήταν άφραγκοι. Εκεί που πίναν τον καφέ τους, πετάγεται ο ένας, και λέει:
- "Ρε συ, πως δεν το σκέφτηκα τόσο καιρό! Φεύγω, θα τα πούμε σε λίγους μήνες!"
Ο άλλος καθόταν απορημένος, και περίμενε τρεις μήνες, ώσπου μια ημέρα μια λιμουζίνα παρκάρει έξω από την καφετέρια, και βγαίνει ο φίλος του χλυδάτος και κουστουμαρισμένος!
- "Τι έγινε ρε μεγάλε," του λέει.
- "Ασε ρε, τα κονόμησα. Μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω μια ποντικοπαγίδα με σίγουρα αποτελέσματα, την πούλησα και έχω γεμίσει χρήμα!"
- "Τι ποντικοπαγίδα είναι αυτή;"
- "Μα είναι απλό, παίρνω ένα κουτί με δύο θήκες, στις οποίες βάζω ένα κομμάτι τυρί στην μία, και ένα μπιφτέκι στην άλλη. Πάει ο ποντικός μέσα στο κουτί το βράδυ, και το πρωί όταν ανοίγεις το κουτί, τον βρίσκεις ακόμα εκεί να κάθεται ζαλισμένος και να σκέφτεται αν θα φάει το τυρί ή το μπιφτέκι και εσύ λοιπόν τον σκοτώνεις εύκολα!"
- "Και αυτό σε έκανε πλούσιο;"
- "Δεν με βλέπεις;"
- "Ρε μεγάλε, μου ήρθε και εμένα μια ιδέα. Σε λίγο καιρό, θα περάσω από το γραφείο σου να τα πούμε!"
Μετά από τρεις μήνες, έξω από το γραφείο του πλούσιου φίλου, προσγειώνεται ένα ελικόπτερο, και βγαίνει ο φίλος του με συνοδεία μπράβων, και γραμματέων, και μπαίνει στο κτίριο. Όταν τον βλέπει στο γραφείο του, τον ρωτάει:
- "Καλά ρε, πως τα κονόμησες και εσύ τόσο γρήγορα;"
- "Μα είναι απλό φίλε μου. Πήρα την ιδέα σου, και την έκανα ποιο οικονομική, οπότε έβγαλα περισσότερο κέρδος."
- "Δηλαδή;"
- "Να μωρέ, θυμάσαι τον ποντικό που ήταν να διαλέξει το τυρί ή το μπιφτέκι;"
- "Ναι..."
- "Ε, λοιπόν εγώ δεν βάζω τίποτα στο κουτί, οπότε το πρωί που πας και ανοίγεις το κουτί, βρίσκεις τον ποντικό κλαμένο να σκέφτεται που είναι το τυρί ή το μπιφτέκι;"
Πεθαίνει λοιπόν o Μήτσος και επειδή είχε αμαρτίες πάει στην κόλαση!
Τον καλωσορίζει ο διάολος και τον αφήνει να περάσει για να διαλέξει το πού θέλει να πάει.
Εκεί που πήγαινε λοιπόν ακούει από μακριά κλάματα ,φωνές, οδυρμούς!
"Τι να γίνεται; ,απορεί!
Κοιτάει και βλέπει κάτι Γερμανούς.
- "Τι γίνεται, βρε παιδιά, εδώ;" ,τους ρωτάει.
- "Εεεεεε, τα κλασσικά", του λένε οι Γερμανοί. "Μπάνιο σε σκατά και μετά μαστίγωμα!" . Στην Γερμανία βρίσκεσαι!
"Σωστά! Στη Γερμανία βρίσκομαι! Καλύτερα να την κάνω από εδώ", σκέφτεται!
Πάει πιο πέρα και ακούει γέλια, χαρές, πανηγύρια!
"Σώπα, θα είναι καλά εδώ!", σκέφτεται.
Κοιτάει... Τι να δει;
Έλληνεσ!
"ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! Εδώ είμαστε!", σκέφτεται.
Πλησιάζει και ρωτάει:
- "Βρε πατριώτες! Καλά πήγα στη γερμανική πλευρά και όλοι έκλαιγαν. Εσείς τι κάνετε εδώ;"
- "Ασε", του απαντούν.- "Τα κλασσικά! Πρώτα κολύμπι στα σκατά και μετά μαστίγωμα!"
- "Καλά βρε παιδιά και γιατί γελάτε;" ρωτάει έκπληκτος ο Μήτσος!
- "Εεεεεεεεε, μωρέ! Τι ρωτάς τώρα! Δεν ξέρεις; Πότε δεν φέρνουν σκατά, πότε ξεχνάνε τα μαστίγια! Στην Ελλάδα βρίσκεσαι...
Μετά από αρκετά χρόνια γάμου και σκληρής βιοπάλης το ζευγάρι εξακολουθούσε να μην τα βγάζει πέρα και να είναι καταχρεωμένο!
Χρωστούσανε τις δόσεις για το σπίτι, τα έπιπλα, το αυτοκίνητο και ο μισθός δεν έφτανε για να ζούνε άνετα...
Έτσι ο σύζυγος είπε μια μέρα στη γυναίκα του:
- Τα λίγα χρήματα που έχουμε στη τράπεζα αρκούνε για να βγάλω ένα εισιτήριο για την Αυστραλία. Θα πάω πρώτος εγώ εκεί, θα δουλέψω λίγους μήνες και θα εξοικονομήσω χρήματα για το δικό σου εισιτήριο. Όταν θα έρθεις κι εσύ στην Αυστραλία, θα εργαστούμε κι οι δυο για λίγα χρόνια μέχρι να πληρώσουμε τα χρέη μας και να επιστρέψουμε πίσω στη πατρίδα...
Πήγε λοιπόν ο σύζυγος στην Αυστραλία και σε έξι μήνες γράφει στη γυναίκα του:
"Χρυσή μου, η ζωή εδώ είναι πολύ ακριβή, η Αυστραλία δεν είναι πια η γη της επαγγελίας, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα! Τόσους μήνες που είμαι εδώ πουλάω σουτιέν(ελληνιστί στηθόδεσμα...) αλλά ακόμη δε κατόρθωσα να βγάλω λεφτά για το εισιτήριο σου. Κάμε υπομονή ακόμη λίγο καιρό γλυκιά μου. Θα εργαστώ πιο σκληρά για να σε φέρω κοντά μου..."
Έκαμε υπομονή η γυναίκα και σε λίγους μήνες πήρε ένα καινούριο γράμμα από την Αυστραλία:
"Εδώ και έξι μήνες εκτός από σουτιέν(ελληνιστί στηθόδεσμα) πουλάω και ρακιά(κοινώς κυλοτάκια), αλλά και πάλι δε κατόρθωσα να βγάλω λεφτά για το εισιτήριο σου... Κάνε ακόμη λίγη υπομονή..."
Έξι μήνες αργότερα έρχεται ένα τρίτο γράμμα από το σύζυγο:
"Τους τελευταίους μήνες εκτός από σουτιέν(ελληνιστί στηθόδεσμα) και βρακιά(κοινώς κυλοτάκια) πουλάω και κρεβάτια... Μα και πάλι δε τα βγάζω πέρα... Σε παρακαλώ περίμενε ακόμη λίγο..."
Σε τρεις μήνες ο σύζυγος παίρνει στην Αυστραλία ένα γράμμα από τη γυναίκα του:
"Αγάπη μου... Τους τελευταίους μήνες εγώ με ένα κρεβάτι, χωρίς βρακί(κοινώς κυλοτάκι) και χωρίς σουτιέν(ελληνιστί στηθόδεσμο) ξεχρέωσα το σπίτι, τα έπιπλα και το αυτοκίνητο... Έβγαλα και εισιτήριο κι έρχομαι κοντά σου σε μια βδομάδα..."