Ήταν ένας Ουκρανός, μπιχλιάρης και θεοβρώμικος μαζί με ένα άλλο φίλο του Ουκρανό σε ένα μπαρ στην Αυστραλία. Πάει ο πρώτος ο βρωμιάρης και αρχίζει να τη πέφτει σε κάτι γκομενάκια Αυστραλές.
- Φύγε Φύγε, go go away, τσίριζαν αυτές.
- Come come, έλεγε αυτός, βγάζουν αυτές ένα σπρέι, του το ρίχνουν στα μάτια, τον τυφλώνουν σχεδόν, φεύγει άπραγος. Γυρίζει πίσω, τι έγινε ρε μαλάκα, του λέει ο άλλος, έτσι κι έτσι, κόντεψαν να με τυφλώσουν οι ηλίθιες...
- Άσε, λέει ο άλλος, που είχε πλυθεί προσφάτως (πριν κανά μήνα) και δεν ήταν ΤΟΣΟ βρώμικος, πάω εγώ!
- Hello girls, λέει.
- Φύγε Φύγε, go go away, τσίριζαν αυτές.
- Come come, έλεγε αυτός, βγάζουν αυτές ένα σπρέι, πάνε να του το ρίξουν στα μάτια, κάνει αυτός μία κίνηση κουνγκ φου, τις εξουδετερώνει...
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
Καθαρός Ουκρανός, Αυστραλές δε φοβάται!
Ντρεπόταν να πάει στον γιατρό, και ακολούθησε τό γιατροσόφι της γιαγιάς του, και έβαζε πάνω τους το κατακάθι του καφέ.
Όμως αντί να καλυτερεύσει, χειροτέρευσε, και έτσι το πήρε απόφαση να πάει στον γιατρό.
- Γιατρέ μου, του λέει, έχω αιμορροϊδες, και βάζω κατακάθι του καφέ, αλλά χειροτέρευσαν, για ρίξε μία ματιά...
Ο γιατρός του λέει να γδυθεί και τον εξετάζει.
- Βλέπεις κάτι γιατρέ; ρωτάει ο ασθενής όλο αγωνία.
- Μμμ, βλέπω δρόμο μακρύ...
Ο Παναθηναϊκός χάνει άλλο ένα ματς και ο κόσμος αγανακτεί. Εισβάλλουν λοιπόν στα αποδυτήρια και γίνεται πανικός.
Τότε έρχεται μια ιδέα του Σαλπιγγιδη:
"Θα φέρω μια στολή αστυνομικού στα αποδυτήρια, ώστε όταν ξαναγίνουν επεισόδια, θα την φοράω και θα φεύγω άνετα!"
Όντως, την επόμενη φορά (όπως πάντα) ξαναγίνονται επεισόδια. Φοράει γρήγορα ο Σαλπιγγίδης τη στολή του μπάτσου, κανένας δεν τον αναγνωρίζει και φεύγει ανενόχλητος.
Στο δρόμο, του φωνάζει μια γριούλα:
- Σαλπιγγιδη, παιδάκι μου, μπορείς να με περάσεις απέναντι;
Τρελλαίνεται ο Σαλπιγγιδης. Καθώς την περνάει απέναντι, σκέφτεται:
- Καλά, εδώ ξέφυγα από τόσους οπαδούς που με βλέπουν συνέχεια και με γνωρίζουν, η γριά πώς με αναγνώρισε;
Την επόμενη αγωνιστική, ξανά χάνει ο βάζελος, ξανά επεισόδια, ξαναβάζει τη στολή του μπάτσου, φεύγει ανενόχλητος... Ξανά η γριά στο δρόμο:
- Σαλπιγγιδη, με περνάς σε παρακαλώ απέναντι;
Κόκκαλο ο Σαλπιγγιδης!
Την περνάει ξανά απέναντι, και φεύγοντας σκέφτεται:
"Την επόμενη φορά, θα την ρωτήσω πώς με αναγνωρίζει"
Έρχεται η επόμενη φορά, ξανά ήττα, ξανά επεισόδια, ξανά στολή, ξανά η γριά να την περάσει απέναντι.
Σαλπιγγιδης:
- Θα σε περάσω γιαγιά, αλλά πες μου σε παρακαλώ, εδώ δεν με αναγνωρίζουν οι οπαδοί, εσύ πώς με αναγνωρίζεις;
Κι η γριά:
- Σκάσε ρε βλάκα! Ο Γκούμας είμαι!