Ik zat laatst in de kroeg en raakte in gesprek met een succesvolle zakenman. Hij was de hele tijd aan het opscheppen over hое mooi zijn nieuwe BMW wel niet was, waarop ik hem vertelde over het verhaal van een konijn en een paard. Een konijn en een paard renden op een dag door de wei, opeens viel het paard in een diepe kuil. Helemaal in paniek vroeg hij aan het konijntje of hij hulp wilde gaan halen. Het konijntje snelde naar de grote weg en hield een auto aan, een BMW. De BMW parkeerde voor de kuil en met behulp van een sleepkabel wist hij het paard uit de kuil te trekken. Dus alles was weer goed, en ze huppelden vrolijk verder door de wei. Niet veel later viel ook het konijntje in diezelfde kuil. Helemaal in paniek vroeg hij het paard ook een auto aan te houden om ook hem uit de kuil te trekken. Dat was niet nodig volgens het paard, hij ging over de kuil staan, en dacht aan een mooie merrie. Dus zijn paardenleuning groeide tot ongekende grootte. En het konijntje wist via de leuning omhoog uit de kuil te klimmen. Wat is nu de moraal van dit verhaal? Wie een grote leuning heeft, heeft geen BMW nodig!
0