Op een vrije woensdag ziet Jantje de wagen van papa passeren, richting "het grote bos". Nieuwsgierig als hij is, volgt hij den auto en ziet dat zijne papa aan het stuur zit en tante Marieke zit ernaast. Even verder parkeert de papa den auto en begint vervolgens met tante Marieke een hartstochtelijke scène. Jantje is zooo onder den indruk, dat em snel terug naar huis loopt om alles te vertellen tegen de mama.
Thuisgekomen begint hij, bijna buiten adem, te vertellen:
"Mama,mama,ikwasinhetparkenhebpapagezie......"
De mama onderbreekt hem en zegt:
"Jantje, rustig jongen. Vertel het eens op uw gemak."
"Wel," zegt Jantje, "ik was in het park en ik hebdaar papa gezien met tante Marieke. Papa gaf aan tante Marieke ne grote kus, en toen heeft tante Marieke onze papa zijn broek uitgedaan..."
"Wacht eens", onderbreekt de mama, "wacht om het ganse verhaal te vertellen tot vanavond, als we met z'n drieen aan tafel zitten. "Ben eens benieuwd wat de papa daar gaat op antwoorden."
Zo gezegd, zo gedaan. 's avonds bij het avondmaal begint Jantje opnieuw aan zijn verhaal... den auto in het bos... de grote kus... de broek van de papa gaat uit..."
"En toen", vraagt de mama, "wat gebeurde er toen ?"
"Wel", zegt Jantje, "toen hebben papa en tante Marieke hetzelfde gedaan als hetgeen mama en nonkel Dirk vroeger elke week deden, toen onze papa nog in het leger zat..."
MORAAL VAN HET VERHAAL :
Luister eerst naar uw kinderen vooraleer ze te onderbreken
Lang geleden leefde er een officier van het koninklijk leger. Zijn naam was Kapitein Bravado. Het was een echte, echte man die geen enkel greintje schrik vertoonde als hij voor zijn vijand stond. Op een dag toen hij zijn boot over de 7 zeeën navigeerde, zag hij een piratenschip naderen. De sfeer onder zijn bemanning was erg gespannen, maar de kapitein riep naar zijn ondergeschikte:
"Ga mijn rode hemd halen !" Zijn eerste officier ging de hemd halen en de kapitein trok het hemd aan. Bravado loodste zijn bemanning dapper door het gevecht en slaagde erin de piraten tot de laatste man te doden.
Dezelfde avond zat de volledige bemanning op het dek hun zege te
Vieren, als één van Bravado's mannen aan de kapitein vroeg:
"Kapitein, waarom hebt u eigenlijk vóór 't gevecht uw rode hemd aangetrokken?"
Waarop de kapitein antwoordde:
"Moest ik tijdens het gevecht gewond geraken, dan zouden jullie mijn bloed niet gezien hebben op mijn hemd, en zouden jullie zonder vrees verder gevochten hebben."
De ganse bemanning keken hem vol bewondering aan:
"Wat een dappere man !"
Toen de volgende morgen bij het krieken van de dag, de man uit het kraaiennest, niet één, maar tien naderende piratengallioenen aan de horizon bemerkte, waarschuwde hij zijn bemanning meteen. De bemanning van Bravado keek vol huivering toe, en wachtte op de bevelen van hun kapitein. Bravado bekeek rustig de tien piratenschepen, die ondertussen hun beruchte doodshoofdvlag hoog in de mast hadden gehesen, draaide zich naar zijn eerste officier die voorstelde:
"Moet ik je rode hemd weer gaan halen Kapitein?"
Waarop Bravado:
"Awel doe dat, en breng ineens mijn bruine broek mee!!"
Zou nog niet zo slecht zijn! Ik bedoel, Ok, het leven is hard, het kost je je leven en wat krijg je ervoor terug? Je gaat dood. Daarom denk ik dat het leven eigenlijk andersom zou moeten zijn, ongeveer zo.....
Eerst ga je dood, dan heb je dat alvast achter de rug. Dan breng je een aantal jaren door in het bejaardentehuis. Een beetje bingoën en kaarten.
Je gaat steeds beter zien, horen, en krijgt zo langzamerhand een beetje haar. Zelfs je echtgeno(o)t(e) gaat er weer een beetje fatsoenlijk uitzien, wat weer gevolgen heeft m. B. T. andere (seksuele) gevoelens waarvan je niet wist dat ze er waren.
Er wordt goed voor je gezorgd tot je er op je 65e uit wordt gegooid omdat je te jong веnт. Vervolgens krijg je van je baas een gouden horloge, en begin je met werken.
Je веnт rustig aan met veel vrije dagen en naarmate je langer werkt wordje alleen maar minder gestresst. Je seksuele gevoelens spelen nog meer op nu omdat het lichaam van je levenspartner goddelijke vormen begint aan te nemen.
Na een jaartje of 40 te hebben gewerkt ben je jong genoeg om een beetje de beest uit te gaan hangen. Aan school hoef je nog niet te denken. Je gaat elk weekend feesten, probeert alcohol en drugs uit, want over 25 jaar is het toch allemaal afgelopen. Je neemt lekkere vakanties naar Spanje en gaat iedere winter(apres skiën, want je hebt 40 jaar een goede baan gehad en dus geld zat!
Nu ben je klaar om je studententijd in te gaan, je gaat je verder bekend maken met de alcoholische drankjes en XTC-tjes. Leren en huiswerk maken? Joh, das niet nodig, je hoeft toch niet meer te gaan werken. Op je 12e ga je naar de basisschool. Je hebt geen enkele verantwoordelijkheid en je kan zoveel spelen als je wilt. Dan word je baby, je wordt aan de lopende band geknuffeld en vertroeteld en tenslotte kruip je lekker in een jonge vrouw, je brengt je laatste 9 maanden zwevend door.
En het mooiste komt nog:
JE EINDIGT ALS EEN SPETTEREND ORGASME !!
Liep ik gisteren door de Kalverstraat, moet ik schijten als een malle dus ik de V&D in gesjeest en naar de plee daar. Ik zit net, begint die gast in dat hokje naast me tegen me te lullеn:
"Hey, hое is 't?"
Nou ben ik niet zo'n prater en al zeker niet op de plee van de V&D, maar ik wilde niet onbeleefd zijn dus ik antwoord:
"Ja, lekker..."
Die andere gast weer:
"Wat ben je aan het doen dan?"
Wat is dat voor vraag? Dus enigszins ongemakkelijk antwoord ik:
"Nou. Hetzelfde als jou, een beetje zitten hier..."
[ Op dit punt probeer ik dus zo snel mogelijk weg te komen, voor die gast weer een vraag stelt ]
Komt die gast met het volgende:
"Zal ik met je meegaan naar huis straks?"
Nou breekt me klomp, maar geen antwoord geven is ook zo lullig:
"Ghe... Ik krijg straks visite dus ik denk niet dat het een goed moment is vandaag.."
Dan hооr ik die gast opeens een beetje geirriteerd het volgende zeggen:
"Luister, ik bel je straks wel even terug, want er zit hier een of andere idiоот in dat hok hiernaast steeds mijn vragen te beantwoorden, c u later!"