Op een dag stond er bij het asielzoekerscentrum een arme gelukszoeker en er verscheen plots een fee. “Mijn beste man,” zegt ze, “ik ben hier door de PvdA naartoe gestuurd om voor jou drie wensen te vervullen aangezien jij nu net in ons land веnт aangekomen met je vrouw en je acht kinderen.” De man kijkt vreemd op en vertelt de fee:
“Wel, waar ik vandaan kom hebben we vaker een slecht gebit dus ik wil een goed gebit.” De fee keek naar het gehavende gebit van de migrant en poef! De man had plots een stralend gebit. “Ik heb er nog twee voor je in de aanbieding. Waar kan ik je verder mee verblijden?” De gelukszoeker kreeg nu plots wat meer lef:
“Ik wil een grote villa midden in Utrecht met wel acht slaapkamers en dat de rest van mijn familie hier ook naartoe kan komen!” Poef! Zo stond hij plots in een mooie, dure Utrechtse villa omringd door zijn familie. “Ik heb er nog eentje voor je,” zegt de fee. “Goed, ik wil nu een Nederlander worden. Met Nederlandse kleren, een Nederlands gezicht en een Nederlandse naam.” Poef! Zo stond de man, nu Piet Jansen geheten, daar in zijn jasje van de Zeeman, geen cent op zак en geen huis te bekennen en hij had een gammel gebit omdat hij de ziektekostenverzekering niet meer kon opbrengen. “Waar is mijn gebit? Waar is mijn huis?” jammert de gelukszoeker. De fee grijnst gemeen:
“Nu ben je een Nederlander. Nu moet je het maar lekker zelf uitzoeken. Nou dag he!”
0