Twee vrouwen gaan lekker op stap. Nadat ze goed gedronken hebben, keren ze terug en hebben op hun terugweg een aandrang voor een natuurlijke behoefte.
Nergens een toilet, alleen een kerkhof.
Omdat ze beide zo nodig moeten, verdwijnen ze achter een grafsteen en doen hun behoefte.
Maar "shiт", ze hebben beiden niets bij zich om zich af te vegen, geen zakdoekje, helemaal niets.
De eerste veegt zich af met haar slip en gooit het weg.
De tweede had een dure slip aan die ze pas van haar man gekregen had en dat wilde ze niet opofferen.
In het donker voelt ze een lint van een rouwkrans.
Ze denkt dit is een noodgeval, scheurt een stuk af en veegt er zich mee schoon.
De volgende dag treffen hun mannen zich in het café.
De ene zegt:
"Mijn vrouw kwam gisteren straal bezopen thuis en had haar slip niet meer aan".
"Dat is niets", zegt de andere, "deze van mij was ook straal bezopen, had haar slip nog aan maar daar zat een stuk lint tussen met het opschrift: WE ZULLEN JE NOOIT VERGETEN, JE VRIENDEN VAN DE BRANDWEER".
0