Tijdens een proces, in een klein plaatsje, ergens in de verenigde staten, vroeg de aanklagende advocaat zijn eerste getuige op om in de getuigenbank plaats te nemen. Het was een oma-achtige dame, compleet met bloemetjesjurk en een klein onderwijzeressen brilletje op de neus.
Mrs. Jones, opende de aanklager, hebben wij elkaar eerder ontmoet, m. A. W. kennen wij elkaar?
Ja Natuurlijk ken ik u, Mr. Williams, ik ken u vanaf dat een klein jongetje was, en om eerlijk te zijn, vind ik u één grote lopende teleurstelling. U liegt, u bedriegt je vrouw, u manipuleert mensen, u веnт een vuile roddelaar die de hele dag achter mensen hun rug om loopt te lullеn en oh oh oh wat heeft u een hoge dunk van uzelf, terwijl u eigenlijk een dom stuk vreten веnт… dus Ja, ik ken u
Die advocaat staat totaal overdonderd, met z’n mond open dat mens aan te staren, probeert zich te herpakken en vraagt het omaatje snel, euh en hem? Wijzend op de advocaat van de tegenpartij, kent u hem?
Dat omaatje kijkt en zegt, natuurlijk dat is meneer Bradley, die ken ik net zolang als dat ik u ken. Da’s ook een lekkertje, een luie opdonder met grootheidswaanzin en drank probleem. Contactgestoord, heeft nog nooit een normale relatie met iemand op kunnen bouwen en zijn kantoor is met stip het slechtste advocatenkantoor van de hele staat. Gaat trouwens ook vreemd, hij bedriegt zijn vrouw met drie andere vrouwen, één van die vrouwen is trouwens uw vrouw, dus ja, ik ken hem.
Nou je raadt het al die andere advocaat valt bijna dood neer en de zaal is zich natuurlijk luidruchtig aan het amuseren
De Rechter grijpt in een roept beide advocaten bij zich voor overleg, De rechter legt zijn hand om de microfoon, en sist naar de twee mannen “als één van jullie het in zijn harses haalt om aan haar te vragen of zij MIJ kent, dan veroordeel ik jullie allebei tot de elektrische stoel!
0