Σε έναν διεθνή διαγωνισμό μυστικών υπηρεσιών, στην τελική φάση, προκρίνονται η CIA της Αμερικής, η ΜΙ6 της Αγγλίας και η Ελληνική ΕΥΠ. Φτάνει λοιπόν η ώρα της δοκιμασίας που θα κρίνει ποια θα είναι και η τελική κατάταξη των υπηρεσιών. Η επιτροπή εκφωνεί την τελική αποστολή:
- Έχουμε αφήσει ένα κουνέλι στην δασική έκταση που βλέπετε μπροστά σας. Η υπηρεσία που θα ανακαλύψει και θα συλλάβει πιο γρήγορα το κουνέλι θα είναι και η νικήτρια. Ξεκινάει η CIA, ψάχνει μεθοδικά όλο το δάσος, χτενίζει κάθε πιθανή κρυψώνα και μετά από τρεις ημέρες όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι:
- Κουνέλι στο δάσος δεν υπάρχει!
Έρχεται η σειρά της Αγγλικής ΜΙ6, χρησιμοποιεί ειδικούς θερμικούς ανιχνευτές προηγμένης τεχνολογίας, στοιχεία και πληροφορίες από κατασκοπευτικούς δορυφόρους, τοποθετεί κάμερες, μικρόφωνα και παγίδες, αλλά μετά από πέντε ημέρες κι αυτή δεν βρίσκει κουνέλι. Γυρνάει στην επιτροπή παραδίδοντας το πόρισμα:
- Ύποπτο κουνέλι δεν βρέθηκε, οι τηλεφωνικές του κλήσεις δεν κατέστη δυνατόν να υποκλαπούν, προτείνεται η ολοσχερής καταστροφή του δάσους με ψεκασμό βενζίνης και φωτιάς!
Έρχεται και η ώρα της ΕΥΠ. Οι πράκτορες εφορμούν στο πυκνό δάσος. Δεν περνάει μία ώρα και εμφανίζονται κρατώντας καταχτυπημένη, ταλαιπωρημένη και αλυσοδεμένη μιαν αρκούδα. Με το που την φέρνουν μπροστά στην επιτροπή, η αρκούδα πέφτει γονατιστή και φωνάζει:
- Όχι άλλο ξύλο! Όχι άλλο ξύλο, ομολογώ! Ναι! Εγώ είμαι το κουνέλι!
Μια οικογένεια Αγγλων περνούσε τις διακοπές της στην Γερμανία και κατά την διάρκεια ενός περιπάτου, παρατήρησαν ένα χαριτωμένο σπιτάκι το οποίο τους φάνηκε κατάλληλο για τις επόμενες διακοπές τους.
Ζήτησαν λοιπόν τον ιδιοκτήτη του και έμαθαν ότι είναι ένας διαμαρτυρόμενος πάστορας.
Τον συνάντησαν, τον είδαν και συμφώνησαν να το χρησιμοποιήσουν τον επόμενο χρόνο.
Γυρίζοντας όμως στην Αγγλία, η κυρία θυμήθηκε ότι δεν είχε δει το W. C.
Έγραψε λοιπόν την εξής επιστολή στον πάστορα:
- «Αιδεσιμότατε πάτερ, είμαι η κυρία που πριν μερικές ημέρες κλείσαμε ένα συμβόλαιο για το σπιτάκι της εξοχής, αλλά δεν πρόσεξα το W. C. Θα ήθελα λοιπόν να με πληροφορήσετε καταλλήλως σχετικά με αυτό.»
Όταν ο πάστορας πήρε το γράμμα δεν κατάλαβε την σύντμηση και έχοντας στο μυαλό του ένα μικρό αλλά γνωστό εκκλησάκι των Αγγλικανών που ονομάζεται Wabel Chapel (W. C.) με το οποίο αντιμετώπιζε προβλήματα συντήρησης, νόμιζε ότι η κυρία ζήτησε πληροφορίες γι αυτό και της απάντησε:
- «Αγαπητή κυρία,
Εξετίμησα το ενδιαφέρον σας και σας πληροφορώ ότι ο τόπος που σας ενδιαφέρει βρίσκεται σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από το σπίτι, γεγονός που δυσκολεύει λίγο αυτούς που συνηθίζουν να πηγαίνουν συχνά.
Όποιος δε, έχει την συνήθεια να παραμένει επί μακρών στις διάφορες τελετές, καλό είναι να φροντίζει να έχει μαζί του και φαγητό ώστε να μπορεί να παραμένει ολόκληρη την ημέρα.
Στην τοποθεσία μπορείτε να φθάσετε με ποδήλατο ή με τα πόδια, μια και το τοπίο είναι υπέροχο.
Αν πάλι κάποιος βιάζεται πολύ, μπορεί να πάρει και αυτοκίνητο.
Πρέπει να επισημάνω ότι θα ήταν καλύτερα να φθάνετε εγκαίρως, ώστε να μη διαταράσσεται η ησυχία των άλλων οι οποίοι είναι ήδη μέσα.
Η αίθουσα διαθέτει θέσεις για 40 καθιστούς και 100 όρθιους.
Υπάρχει επίσης κλιματισμός ώστε να αποφεύγονται οι δυσάρεστες μυρωδιές.
Συνιστάται να φθάνετε εγκαίρως (νωρίς το πρωί) ώστε να βρίσκετε θέση για να καθίσετε.
Τα παιδιά όταν είναι πολύ μικρά επιτηρούνται από τον επιστάτη κατά την διάρκεια της τελετής μέσα στα καροτσάκια ή τα καλαθάκια τους ενώ τα μεγαλύτερα κάθονται μαζί με τους γονείς τους και τραγουδούν όλοι μαζί.
Στην είσοδο, θα παραλαμβάνετε ένα χαρτί αλλά σε περίπτωση που δεν φθάσει, τα χαρτιά χρησιμοποιούνται ανά δύο άτομα.
Τα φύλλα επιστρέφονται κατά την έξοδο, αν είναι δυνατόν σε καλή κατάσταση ώστε να χρησιμοποιηθούν και πάλι.
Υπάρχουν μεγάφωνα για την ενίσχυση των ηχείων, έτσι ώστε τα συμβαίνοντα στην αίθουσα να ακούγονται και στο προαύλιο.
Τέλος αυτά που συλλέγονται μετά από την τελετή, μοιράζονται στους φτωχούς της περιοχής.
Αρκετές φορές έρχονται και φωτογράφοι, οι οποίοι αποθανατίζουν τις διάφορες φάσεις ώστε να έχετε αναμνήσεις από μια πράξη σας τόσο ανθρώπινη.
Εις το επανειδείν με τον αξιότιμο σύζυγό σας.
Ο πάστωρ.
Διαγωνισμός σκύλων. Ο Γερμανός βγαίνει μ ένα λύκο-"όνειρο". Βγάζει 10 μάρκα, του τα βάζει στο στόμα και του λέει:
"Αντε, αγόρι μου. Κάνε αυτό που ξέρεις". Φσσστ, βολίδα ο σκύλος, εξαφανίζεται.
Ύστερα από δύο λεπτά γυρίζει με… τσιγάρα, εφημερίδα, καραμέλες και τα… ρέστα. Ο Αγγλος βγαίνει μ ένα υπέροχο σέτερ. Του δίνει 30 λίρες και του λέει:
"Αντε, αγόρι μου, κάνε αυτό που ξέρεις"
. Ο σκύλος γυρίζει ύστερα από 10 λεπτά με… τσιγάρα, εφημερίδα, δύο σακούλες σούπερ μάρκετ γεμάτες αλλαντικά, τα ρέστα και την… απόδειξη. Ο Έλληνας βγαίνει μ ένα μούργο… Του δίνει δύο πεντοχίλιαρα και του λέει:
"Αντε, αγόρι μου, κάνε αυτό που ξέρεις". Περνάει μισή ώρα, μία, δύο, ρε που ναι ο σκύλος, τέλος πάντων, βγαίνουν να τον ψάξουν και τι να δουν; "Καβάλα"
Σε μια σκύλα ο μούργος, κάνει… αμέριμνος τη δουλειά του. Οπότε πετιέται ο Έλληνας και λέει:
"Γι αυτό, ρε γαμώ το, δεν του δίνω λεφτά. Όλα οι… πουτάνες του τα τρώνε…".
Κάποτε ο συγχωρεμένος ο Α. Παπανδρέου ήταν σε πολύ ακριβό εστιατόριο, στην Αγγλία, παρέα με το συγχωρεμένο τον Κουτσόγιωργα, τη Μιμή και ομάδα επιχειρηματιών.
Σε κάποια στιγμή η Μιμή βλέπει τον Κουτσόγιωργα να βάζει με τρόπο στην τσέπη του σακακιού του ένα ολόχρυσο, πανάκριβο κουτάλι.
Η Μιμή το βλέπει και γίνεται έξαλλη! Σκύβει στο αυτί του Ανδρέα και του λέει:
- Το είδες αυτό, Ανδρέα;
- Το είδα. Σκάσε, θα γίνουμε ρεζίλη.
- Μα είναι δυνατόν ο Μένιος να βουτάει χρυσά κουτάλια έτσι εύκολα; Θέλω κι εγώ!
- Σε παρακαλώ τώρα, τι είναι αυτά που λες; Αρχηγός κόμματος είμαι. Σύνελθε, χρυσή μου...
- Ανδρέα, αν δεν μου πάρεις και μένα ένα κουταλάκι θα σου κόψω το σεξ για ένα μήνα.
Ο εκλιπών πρόεδρος χλόμιασε. Κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά και πως έπρεπε να σκεφτεί κάτι αμέσως... Απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες είπε τα εξής:
- Ξέρετε, αγαπητοί μου, πέρα από την πολιτική έχω και κρυφά ταλέντα... Το αγαπημένο μου χόμπι είναι τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα!
Εντυπωσιασμένοι οι επιχειρηματίες τού ζήτησαν να τους δείξει ένα τρικ.
- Ευχαρίστως, απάντησε ο Ανδρέας. Λοιπόν, βλέπετε αυτό εδώ το χρυσό κουταλάκι; Το σηκώνω, το βάζω στο εσωτερικό του σακακιού μου και με μία κίνηση... άμπρα, κατάμπρα... εξαφανίστηκε!
- Μα, τι λέτε, κύριε πρόεδρε, απάντησε ένας από τους επιχειρηματίες. Αφού το κουταλάκι είναι στην τσέπη σας. Βάζω στοίχημα πως αν κοιτάξω θα είναι ακόμη εκεί!
- Σοβαρά, ε;, απάντησε ο Ανδρέας. Μένιο, βγάλε το κουταλάκι από την τσέπη σου, καλέ μου.