Έρχεται ο Αϊνστάιν στην Ελλάδα και τον καλούνε σε μια δεξίωση. Καθώς πίνει το απεριτίφ του τον πλησιάζει ένας και του λέει:
- Καλησπέρα σας, κύριε Αϊνστάιν, τιμή μας να σας έχουμε απόψε μαζί μας.
- Τιμή δική μου, απαντάει ο μεγάλος επιστήμων, αν επιτρέπετε τι IQ έχετε;
- 250, απαντάει αυτός.
Τότε ο Αϊνστάιν του πιάνει συζήτηση για τη θεωρία της σχετικότητος, τις μαύρες τρύπες και δε συμμαζεύεται.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν το ορεκτικό τους, ένας κύριος που καθόταν αριστερά του τού λέει:
- Μεγάλη τιμή μας κάνετε, κύριε Αϊνστάιν, να βρίσκεστε εδώ μαζί μας.
- Δική μου η τιμή, ευγενικέ κύριε, απαντάει ο Αϊνστάιν. Τι IQ έχετε, ευγενικέ κύριε;
- 150.
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για το διεθνές δίκαιο, για τα προβλήματα που ανακύπτουν από τα πειράματα γενετικής, κοκ.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγε το κυρίως πιάτο του, αυτός που καθόταν δεξιά του, του λέει:
- Είναι μεγάλη μου τιμή να τρώω δίπλα σε έναν τόσο μεγάλο επιστήμονα.
- Δική μου η τιμή, απαντάει ο Αϊνστάιν, τι IQ έχετε, αν επιτρέπετε;
- 100.
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα για την κυβέρνηση, για τα επιτόκια, το χρηματιστήριο, την τιμή της βενζίνης, κοκ.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν επιδόρπιο, γυρνάει ο κύριος που καθόταν απέναντι του και του λέει:
- Είναι πάρα πολύ μεγάλη μου τιμή να σας έχω απέναντι μου, κύριε Αϊνστάιν.
- Δική μου η τιμή κύριε, τι IQ έχετε;
- 50.
Του πιάνει λοιπόν κουβένταο Αϊνστάιν για τον big brother, τη φάρμα, τον πιο αδύναμο κρίκο, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Ευαγγελάτο και τα λοιπά.
Καθώς έπιναν καφέ, τον πλησιάζει ένας κύριος και του λέει με τη σειρά του:
- Πολύ μεγάλη μας τιμή, κύριε Αϊνστάιν, να βρίσκεστε σήμερα μαζί μας.
- Δική μου η τιμή. Ποιο το IQ σας;
- 10.
Κι ο Αϊνστάιν ρωτάει:
- Πώς πάει, λοιπόν, o Ολυμπιακός;.
Βγαίνει μια γριούλα από το σπίτι της και τί βλέπει; Ένας νεαρός άνδρας, ήταν ανεβασμένος πάνω στη συκιά που είχε στην μικρή αυλή της, κρατώντας μία τσάντα και έκοβε όλα τα σύκα της.
- "Τι κάνεις εκεί;" του λέει. "Κατέβα κάτω γρήγορα, γιατί αυτή η συκιά είναι δικιά μου."
Όμως ο νεαρός συνέχισε ακάθεκτος, χωρίς να της δίνει καθόλου σημασία.
- "Φύγε γρήγορα, γιατί θα φωνάξω την αστυνομία", συνέχισε η γριούλα.
Τότε πια, τα πήρε ο νεαρός και της λέει:
- "Φύγε παλιόγρια, γιατί αν κατέβω κάτω, θα σε γ.. Ή. Ω."
Τίποτα όμως, η γριούλα συνέχιζε να φωνάζει.
- "Φύγε γιατί θα κατέβω στ αλήθεια τώρα".
Μα η γριά, εκεί να επιμένει. Τότε ο νεαρός κατεβαίνει νευριασμένος, παίρνει την σακούλα με τα σύκα και σηκώνεται να φύγει. Γυρίζει τότε η γριούλα και του λέει:
- "Δε φτάνει που είσαι κλέφτης, είσαι και ψεύτης!"
Είμαστε λοιπόν λίγο πριν τον εορτασμό του ερχομού της νέας χιλιετίας στη Γαλλία, κάτω από τον πύργο του Αιφελ, μαζί με τον Δήμαρχο του Παρισιού. Ο πύργος του Αιφελ είναι όμορφα στολισμένος με αμέτρητα λαμπάκια.
Ξαφνικά, εμφανίζεται ένας ουρακουτάγκος κοντά στον πύργο του Αιφελ, ο οποίος περιφερόταν πότε από εδώ και πότε από εκεί. Ο Δήμαρχος μόλις είδε τον ουρακουτάγκο, πανικοβλήθηκε. Ο ουρακουτάγκος, μπορούσε να σκαρφαλώσει στον Πύργο του Αιφελ και να καταστρέψει τα λαμπάκια!
Έντρομος ο Δήμαρχος, τηλεφώνησε στο επιτελείο του, για να φωνάξουν κάποιο που να πιάνει ουρακοτάγκους.
Μετά από πολλές προσπάθειες, βρήκαν μια ομάδα ουρακουταγκοπιαστών. Την ομάδα αποτελούσαν ένας μικρόσωμος τυπάκος, ένας μποντιμπιλντεράς ο οποίος κρατούσε ένα δίκανο και ένας σκύλος, κατάλληλα εκπαιδευμένος για να πιάνει τους ουρακουτάγκους. υΟ Δήμαρχος, ζήτησε από την ομάδα αυτή, να του εξηγήσουν με ποιο τρόπο, πιάνουν έναν ουρακουτάγκο. Ο μικρόσωμος άνδρας του είπε:
- "Η μέθοδος μας είναι απλή. Εγώ εντοπίζω τον ουρακοτάγκο και αν αυτός για παράδειγμα είναι σ` ένα δέντρο, τότε πλησιάζω εγώ σιγά-σιγά το δέντρο, στη συνέχεια αρχίζω να σκαρφαλώνω στο δέντρο και προσπαθώ να τον περιορίσω έτσι ώστε να μην έχει που αλλού να πάει. Τότε ο μποντιμπιλντεράς πάει ακριβώς κάτω από το δέντρο και το κουνάει με πολλή δύναμη, για να πέσει ο ουρακουτάγκος. Όταν πέσει, ο σκύλος πιάνει τον ουρακουτάγκο από τα αχαμνά και έτσι πιάνουμε τον ουρακουτάγκο."
- Δήμαρχος:
"Α! Τρομέρη η μέθοδός σας. Μόνο που δεν κατάλαβα ένα πράγμα. Ο μποντιμπιλντεράς τί το θέλει το δίκανο;"
- "Κοιτάξτε, υπάρχει και η περίπτωση εκείνη, κατά την οποία όταν κουνάει ο μποντιμπιλνταράς το δέντρο, να πέσω εγώ αντί για τον ουρακουτάγκο."
- Δήμαρχος:
"Ε και λοιπόν;"
- "Ε, σ` αυτήν την περίπτωση, ο μποντιμπιλντεράς σκοτώνει το σκύλο!"
Ήταν ένας έξυπνος και ένας βλάκας. Όπως προχωρούσαν στο δρόμο:
- "Δεν παίζουμε ένα παιχνίδι να περάσει η ώρα όπως περπατάμε;", λέει ο έξυπνος στον βλάκα.
- "Παίζουμε", λέει ο βλάκας.
- "Ωραία", απαντά ο έξυπνος και συνεχίζει. "Θα σου κάνω ερωτήσεις και όσες δεν ξέρεις να απαντάς θα μου δίνεις ένα δεκάρικο για να σου λέω την απάντηση. Μετά θα μου κάνεις εσύ ερωτήσεις και αν δεν ξέρω την απάντηση θα σου δίνω ένα χιλιάρικο, εντάξει;"
- "Εντάξει", απαντά ο βλάκας.
- "Τι είναι αυτό που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια", ρωτά ο έξυπνος.
- "Δεν ξέρω, πάρε ένα δεκάρικο. Τι είναι;"
- "Η γάτα."
- "Αααα", λέει ο βλάκας.
- "Τι είναι αυτό που κάνει γαβ γαβ έξω στο δρόμο;" ρωτά πάλι ο έξυπνος.
- "Δεν ξέρω, πάρε ένα δεκάρικο. Τι είναι;"
- "Ο σκύλος, απαντά ο έξυπνος. Αντε τώρα κάνε μου εσύ ερωτήσεις."
- "Τι είναι αυτό που κάνει τσιου τσιου μπάμ;" ρωτά ο βλάκας.
Ο έξυπνος τα βρήκε σκούρα. Προχωρούσαν προχωρούσαν, σκεφτόταν ξανασκεφτόταν, ίδρωσε στο τέλος, τι να κάνει βγάζει ένα χιλιάρικο και το δίνει στον βλάκα.
- "Τι είναι ρε αυτό και δεν το ξέρω;"
- "Ούτε εγώ ξέρω πάρε ένα δεκάρικο!"