Ήταν ο Γιάννης και ο Παναγιώτης στο σινεμά και έβλεπαν μια ταινία. Μπροστά τους ήταν ένας καράφλας, γεροδεμένος και ψηλός. Λέει ο Γιάννης:
Γιάννης :
- Βάζουμε στοίχημα 5 ευρώ να του δώσω φάπα χωρίς να με σπάσει στο ξύλο;
Παναγιώτης :
- Εντάξει.
Του ρίχνει την φάπα ο Γιάννης. "ΠΑΦ".
Γιάννης :
- Ρε, Γιώργο, εσύ είσαι;
Καράφλας :
- Δεν είμαι ο Γιώργος.
Γιάννης :
- Συγνώμη.
Δεν τον έσπασε στο ξύλο ο καράφλας.
Γιάννης :
- Δώσε τα 5 ευρώ.
Ο Παναγιώτης τι να κάνει, του τα δίνει τα 5 ευρώ.
Μετά από 10 λεπτά.
Γιάννης :
- Βάζεις στοίχημα άλλα 5 ευρώ να του δώσω πάλι μία φάπα χωρίς να με δείρει;
Παναγιώτης :
- Βάζω , τώρα δεν μπορεί, θα σε δείρει.
Ρίχνει ο Γιάννης στον καραφλό την φάπα. "ΠΑΦ"
Γιάννης :
- Ρε, Γιώργο εσύ είσαι σίγουρα! Δεν μπορεί!
Καράφλας :
- Κύριε, σας το είπα, δεν είμαι ο Γιώργος.
Γιάννης :
- Δεν γίνεται τέτοια ομοιότητα
Καράφλας :
- Πολλοί άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους.
Γιάννης :
- Εντάξει, συγνώμη.
Ο Γιάννης πάλι κέρδισε το στοίχημα και παίρνει πάλι άλλα 5 ευρώ.
Ο Καράφλας φεύγει από εκείνη την θέση που καθόταν και πάει να κάτσει πιο πάνω.
Γιάννης :
- Βάζεις στοίχημα άλλα 5 ευρώ να πάω εκεί πάνω και να του ρίξω άλλη μία φάπα;
Παναγιώτης :
- Βάζω. Τώρα σίγουρα θα σε δείρει, σίγουρα.
Πάει ο Γιάννης πιο πάνω να κάτσει. Πάει στον καράφλα και του ρίχνει μία φάπα και του λέει:
- Εδώ είσαι, ρε Γιώργο, και ρίχνω φάπες στον άλλον συνέχεια;
Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης.
Ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών. Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα... μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση.
Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσης. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- Να δω πώς είναι, του απαντά εκείνος.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά! Φρίκη! Φρίκη!
Όπου φύγει-φύγει ο ρωμιός... Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση!
Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει Ο ΑΣΗ.
- Ελληνική ανοργανωσιά... Μουρμουρίζει...
Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους... Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, εντελώς φέσι, και τον ρωτά τι θέλει.
- Ήρθα να δω πώς είναι, του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα... Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια... Γενικώς, μπάχαλο.
Τρελαίνεται ο τύπος...
- Καλά ρε φίλε, τι γίνεται εδώ; ρωτά.
- Aσε φίλε, χάλια του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά.
- Πλάκα μου κάνεις, απαντάει ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε...
- Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα. Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια...
Ήταν ένας τύπος που κάθε πρωί έδινε στο ζητιάνο της γειτονιάς του από ενα ευρώ.
Αυτό γινόταν για κανένα τρίμηνο. Στη συνέχεια συνέχιζε κάθε πρωί να τον χαρτζιλικώνει, αλλά πλέον του έδινε 50 λεπτά. Μετά από κανένα χρόνο μειώθηκε το ποσό σε 20 λεπτά και στο τέλος σταμάτησε να του δίνει λεφτά.
Κάποια μέρα τον σταμάτησε ο ζητιάνος και τον ρώτησε γιατί δεν του δίνει πια λεφτά. Οπότε ο τύπος του είπε:
- Στην αρχή ήμουν ελεύθερος, οπότε σου έδινα ένα ευρώ. Μετά παντρεύτηκα, ξέρεις, γυναίκα, έξοδα... οπότε σου έδινα 50 λεπτά. Μετά έκανα ένα παιδί, ξέρεις, πάμπερς, γάλατα... οπότε σου έδινα είκοσι λεπτά. Μετά έκανα και δεύτερο παιδί, αυξήθηκαν τα έξοδα, οπότε σταμάτησα να σου δίνω λεφτά.
Και ο ζητιάνος έξαλλος:
- Καλά, ρε μαλάκα, κάνεις παιδιά με τα λεφτά μου;
Ένας πατέρας έχει ξεχάσει τα γενέθλια της μικρής κόρης του και τρέχει με αγωνία να προλάβει τα μαγαζιά ανοιχτά για να της αγοράσει κάποιο δώρο.
Καταφέρνει και μπαίνει σε ένα μαγαζί και ο υπάλληλος τον υποδέχεται λέγοντάς του:
- Παρακαλώ, θα μπορούσα να σας βοηθήσω;
- Ναι, είναι τα γενέθλια της κόρης μου και δεν έχω ιδέα τι δώρο να της κάνω.
- Χμ, τι θα λέγατε να της αγοράζατε μια κούκλα Barbie; Εχουμε την "Barbie στην Χαβάη" για 5.000 δρχ, την "Barbie Babysitter" για 5.000 δρχ, την "Barbie Νοσοκόμα" για 5.000 δρχ, την "Barbie Αεροσυνοδό" για επίσης 5.000 δρχ και την "Barbie Διαζευγμένη" για 52.000 δρχ.
- 52.000 δρχ; Γιατί η "Barbie Διαζευγμένη" είναι τόσο ακριβή;
- Επειδή, κύριε, η "Barbie Διαζευγμένη" πάει μαζί με το σπίτι του John-John, το αυτοκίνητο του John-John, καθώς και όλα τα χρήματα του John-John...
Απόσπασμα από το ημερολόγιό της
Την Τετάρτη το βράδυ τον βρήκα λίγο παράξενο. Είχαμε πει να συναντηθούμε στο μπαρ για ένα ποτό. Επειδή όλο το απόγευμα είχα βγει για ψώνια με τις φίλες μου, νόμιζα ότι ήταν εξ αιτίας μου. Επειδή έφτασα στο ραντεβού λίγο καθυστερημένα. Αυτός, όμως, δεν είπε τίποτα.
Η συζήτησή μας δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο και τότε του πρότεινα να πάμε σ ένα μέρος πιο ήσυχο και πιο ρομαντικό. Ξεκινήσαμε για ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά αυτός συνέχισε να είναι παράξενος. Έδειχνε να είναι απών. Προσπάθησα να τον διασκεδάσω χωρίς αποτέλεσμα. Αναρωτιόμουν επίμονα αν ήταν δικό μου το φταίξιμο. Τον ρώτησα αν ήταν εξ αιτίας μου και μου απάντησε πως εγώ δεν είχα να κάνω, αλλά δεν πείστηκα.
Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαμε σπίτι του είπα ότι τον αγαπούσα πολύ κι αυτός με αγκάλιασε ψυχρά, χωρίς να βγάλει άχνα.
Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά του, δεν είπε τίποτα, δε μου είπε ότι με αγαπάει κι αυτός. Δεν ξέρω τι να πω, είμαι πολύ ανήσυχη!
Επιτέλους, φτάσαμε σπίτι. Τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρη πως ήθελε να με αφήσει.
Προσπάθησα να του μιλήσω, εκείνος, όμως, άναψε την τηλεόραση κι άρχισε να παρακολουθεί αφηρημένα, βυθισμένος σε σκέψεις,
Σα να ήθελε να μου πει ότι όλα είχαν τελειώσει.
Στο τέλος παραιτήθηκα και πήγα για ύπνο. Δε θα χαν περάσει ούτε 10 λεπτά κι ήλθε κι αυτός στο κρεβάτι και με μεγάλη μου έκπληξε τον είδα να ανταποκρίνεται στα χάδια μου και κάναμε έρωτα αν και εξακολουθούσε να είναι απόμακρος.
Προσπάθησα να του μιλήσω για τη σχέση μας ακόμη μια φορά, για όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ αλλά τον έχει ήδη πάρει ο ύπνος.
Έβαλα τα κλάματα. Έκλαιγα όλη νύχτα μέχρι που με πήρε και μένα ο ύπνος. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως σκεφτόταν κάποια άλλη.
Η ζωή μου είναι ένα μπάχαλο.
Απόσπασμα από το ημερολόγιό ΤΟΥ
Ο Θρύλος αποκλείσθηκε πάλι πολύ νωρίς από την Ευρώπη, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά πήδηξα!
Μια γυναίκα καθόταν σε ένα μπαρ με τις φίλες της και έπινε το ποτό της μετά Από μια κουραστική μέρα δουλειάς, όταν ένας εξαιρετικά ψηλός, όμορφος και Φοβερά σέξι νεαρός μπήκε στην αίθουσα. Ήταν τόσο εντυπωσιακός, που η γυναίκα Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του.
Ο νεαρός πρόσεξε το επίμονο βλέμμα της και πήγε κατευθείαν κοντά της.
Πριν μπορέσει αυτή να ζητήσει συγνώμη για το επίμονο βλέμμα της, αυτός έσκυψε Μπροστά της και της ψυθήρισε στο αυτί:
"Θα κάνω τα πάντα, απολύτως τα πάντα, Οτιδήποτε θέλεις να κάνω, απολύτως τα πάντα, ασχέτως πόσο διεστραμμένο, μόνο Για 20 ευρώ, με μια προϋπόθεση".
Η γυναίκα, ρώτησε πια ήταν η προϋπόθεση. Ο νεαρός απάντησε:
"Πρέπει να μου Πεις αυτά που θέλεις να κάνω μόνο με 4 λέξεις."
Η γυναίκα σκέφτηκε την πρότασή του για λίγο, και μετά, αργά, έβγαλε από την Τσέπη της ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ, το οποίο το έβαλε στο χέρι του άνδρα, Μαζί με την διεύθυνση του σπιτιού της. Τον κοίταξε έντονα στα μάτια, και Αργά, του ψυθήρισε στο αυτί...
"Καθάρισε το σπίτι μου..."
Πλησιάζει ο γύφτος ένα μανεκέν στο Κολωνάκι, που κοιτάζει τη βιτρίνα με κοσμήματα Λαλαούνη και της λέει:
- Μπορείς να ντιαλέξει όποιο τέλει, πληρώνει εγκώ.
Η κούκλα τον κοιτάει καλά καλά, τελικά αφού το καλοσκέφτηκε "τσίμπησε" και άρχισε να ψάχνει.
- Αυτό μ΄ αρέσει, αλλά... να, είναι πολύ ακριβό, 70 χιλιάρικα..
- Κάτι πιο ακριβό να πάρει! Μάστορα, φέρε μας το πιο ακριβό κόσμημα!
Κατεβάζει ο Λαλαούνης τις κασετίνες και δείχνει ένα κόσμημα με πετράδια. Τρέμουν τα χέρια της "μοντέλας" καθώς το θωπεύει..
- Μ΄ αρέσει, αλλά θα είναι πολύ ακριβό...
- Τεσσεράμισι εκατομμύρια, λέει ο Λαλαούνης.
Τα το πάρουμε, λέει ο γύφτος και βγάζει τον μπλοκ επιταγών, γράφει, υπογράφει, κόβει την επιταγή και τη δίνει στο Λαλαούνη. Εκείνος την παίρνει στα χέρια του, αλλά κοντοστέκεται..
- Δεν θέλω να σας προσβάλω, αλλά ξέρετε επειδή είναι Σάββατο, πρέπει να τσεκάρω αν η επιταγή είναι εντάξει, όμως η τράπεζα είναι κλειστή..
- Κανένα πρόμπλεμα, λέει ο γύφτος. Κράτα τη επιταγκή, κράτα και το κόσμημα, δευτέρα πρωί, τσεκάρει με τη τράπεζα και έρχεται η κοπέλα και τα πάρει το κόσμημα. Αν εκεί πρόβλημα, παίρνει εμένα τηλέφωνο.
Δευτέρα πρωί, ο Λαλούνης καλεί το γύφτο στο κινητό:
- Ξέρετε, έχουμε πρόβλημα, η Τράπεζα λέει ότι η επιταγή είναι ακάλυπτη...
- Ε, και; Το κόσμημα ντεν το έχει;
- Το έχω..
- Κράτα το κόσμημα. Σκίσε και τη επιταγκή. Εγκώ ένα... γκαμέσι ήτελα με το κοπέλα και το έκανα!