Absurde moppen, Absurde humor

Een man heeft een enorme passie voor bruine bonen. Hij is verzot op dit eten maar, helaas, na het eten maakt een beschamende lichamelijke reactie zich meester van hem. Op een dag ontmoet hij een prachtige vrouw en hij wordt enorm verliefd op haar. Wanneer het duidelijk wordt dat zij gaan trouwen, denkt hij bij zichzelf dat zij het niet uit zal kunnen staan als hij zijn passie voor bonen voort zal zetten met het gevolg dat zijn darmfuncties oncontroleerbaar worden en zich gaan roeren. Hij besluit daarom tot de ultieme opoffering: hij zal nooit meer bonen eten...
Niet lang daarna gaan ze trouwen. Een paar maanden later is de man op weg naar huis van zijn werk en zijn auto gaat stuk. Hij belt keurig zijn vrouw dat hij wat later thuis komt en omdat hij nog maar een paar kilometer van huis is, besluit hij naar huis te gaan lopen. Op weg naar huis komt hij langs een klein eetcafé en een heerlijk aroma van verse bruine bonen verrast zijn reuktuig. Omdat hij toch nog een tijdje moet lopen naar huis, vertrouwt hij erop dat hij in die tijd de nadelige effecten van het eten van bonen weg zal kunnen werken. Dus gaat hij het café in en bestelt hij een heerlijke portie bruine bonen in rode uiensaus. Het is zo lekker dat hij nog twee porties bestelt.
Net buiten het café begint de ellende al; hij voelt zijn darmen zich samentrekken en hij begint onherroepelijk te ruften. Tijdens elke stap die hij neemt, wordt het erger en erger. Hij bout al zijn ingewanden er bijna uit en de stofwolken achter hem verraden de explosies uit zijn darmkanaal. Bijna bij zijn huis aangekomen voelt hij zich betrekkelijk safe en wil dan het huis binnengaan. Echter, zijn vrouw staat hem al bij de deur op te wachten. Zij roept uit:
"Schat, ik ben blij dat je er eindelijk веnт want ik heb een enorm leuke verrassing voor jou!" Zij doet hem een blinddoek voor en leidt hem naar zijn stoel aan het hoofd van de eettafel. Op dit moment merkt hij dat zijn darmen toch weer op beginnen te spelen en dat hij toch nog wat ruften moet laten. Maar omdat zijn vrouw bij hem is en hij heeft beloofd om geen bonen meer te eten, moet hij zichzelf inhouden. Gelukkig gaat op dat moment de telefoon en hij moet haar beloven om niet de blinddoek af te doen terwijl zij de telefoon zal beantwoorden.
Wanneer zij weg is, maakt hij gebruik van de gelegenheid en tilt zijn ene been licht op. De bout is niet alleen hard, maar stinkt ook als een rot ei. Hij kan nog moeilijk adem halen, dus hij pakt zijn servet op de tast en begint de enorme stank weg te wapperen. Meteen daarna krijgt hij nog een niet te stoppen aanval en tilt zijn been op:
"Pffffffrrrtttt", klinkt het. Het lijkt wel een net gestarte diesel want de lucht is wederom niet om uit te houden! Hij wordt nu bijna misselijk van de lucht en begint met zijn armen te wuiven om de lucht maar een beetje weg te krijgen. Het telefoongesprek duurt erg lang en de man is nu echt in zijn element. Hij zit van links naar rechts te wiegen op zijn stoel en ruft zijn hele gasvoorraad eruit. De scheten zijn echt ongelofelijk, de een is een zachte "fluiter" met een gigantische stank, de ander een keiharde "pruttelaar" met een nog veel meer verbluffende lucht. De laatste is echt een "winner", de ramen trillen, de borden op tafel bewegen en binnen een minuut zijn de bloemen op tafel allemaal dood, wat hij overigens niet kan zien omdat hij nog steeds geblinddoekt is. Hij probeert ondanks deze bedwelmende lucht, zijn concentratie bij het telefoongesprek te houden. Omdat het nog niet is afgelopen, gaat hij lekker door met bouten, ruften en winden laten. De een na de ander verlaat zijn kleinste gat en hij moet echt moeite doen om met zijn servet de smerig stinkende lucht weg te krijgen. Als hij in de gaten krijgt dat zijn vrouw het gesprek aan het beëindigen is, is ook zijn vrijheid ten einde. Hij legt het servet op zijn schoot en vouwt zijn handen erboven.
Als een heilige zit hij met een glimlach te wachten, totdat zijn vrouw de eetkamer binnenkomt. Zij verontschuldigt zich voor de lengte van het gesprek en vraagt of hij nog stiekem onder de blinddoek heeft doorgekeken. Hij verzekert haar niet te hebben gekeken. Zij haalt dan de blinddoek weg en schreeuwt:
"VERRASSING!" Hij is waarlijk geschokt en zwaar verbouwereerd wanneer hij ziet dat rondom de eettafel twaalf van zijn beste vrienden en vriendinnen zitten om de surprise party voor zijn verjaardag op te luisteren.
Een man staat voor de rechter omdat hij zijn vrouw heeft doodgeslagen.
Rechter:
"Dat is een zwaar misdrijf, als U verzachtende omstandigheden кunт aantonen, wordt de straf niet zo hoog."
De man:
"Ze was dom, ik moest haar gewoon doodslaan."
De Rechter:
"Dat is niet echt een verzachtende verklaring van u. Als u echt niet levenslang achter tralies wilt, zult u toch echt met iets beters moeten komen."
Waarop de man verklaart:
"We woonden in een flat, op de 12e verdieping woonde een gezin met 2 kinderen. Het was gewoon zielig,
Ze waren heel klein, de zoon van 12 was maar 90cm en die van 19 was maar 85 cm.
Op een dag zei ik tegen mijn vrouw:
"Dat is toch zielig hè, die kinderen van die mensen."
"Ja," zegt mijn vrouw, "dat zijn Pyrineeën"
Ik zeg:
"Je bedoelt Pygmeeën."
"Nee," zegt ze 'Pygmeeën dat is dat wat onder de huid zit waar je sproeten van krijgt.'
Ik zeg:
"Dat is pigment."
"Nee," zegt ze, "pigment dat is waar de oude Romeinen op schreven."
Ik zeg:
"Dat is perkament."
"Nee," zegt ze "perkament is als een dichter iets begint en niet afmaakt."
"Edelachtbare, U кunт zich voorstellen dat ik niet van plan was te zeggen dat het fragment is. Ik ging dus in mijn stoel zitten en las mijn krantje. Plotseling komt mijn vrouw met de volgende zin en ik denk
'Ze is rijp voor het gesticht"..."
"Schat, kijk eens"
Zegt ze. Ze maakt een boek open en laat een stuk tekst zien:
'Het zonnedak van de handtas was de lerares van pooier 15'.
Ik neem het boek en zeg:
"Maar schat, dat is Frans, daar staat:
'La Marquise de Pompadour est la Maitresse de Louis XV.'
Dat betekent:
'De Marquise van Pompadour was de maitresse van Louis de15e."
"
"Nee," zegt mijn vrouw, "
Dat moet je letterlijk vertalen:
'La marquise - het zonnedak, Pompadour - de handtas, la maitresse - de lerares,
Louis XV - de pooier."
Ik moet dat toch weten, ik heb extra voor mijn Franse les een legionair in dienst gehad."
Ik zeg:
"Je bedoelt een lector."
"Nee," zegt ze, "Lector is een Griekse held."
Ik zeg:
"Dat was Hector en dat was een Trojaan."
"Nee," zegt ze, "Hector is een vlaktemaat."
Ik zeg:
"Dat is een hektaar."
"Nee," zegt ze, "hektaar is een godendrank."
Ik zeg:
"Dat is nektar."
"Nee," zegt ze, "dat is een rivier in Zuid-Duitsland."
"Ik zeg:
"Dat is de Neckar."
Mijn vrouw:
"Ken jij dat lied niet:
'Gauw graas ik aan de Naktar, gauw raas ik aan de Rijn', dat heb ik pas nog met mijn vriendin in duo gezongen."
Ik zeg:
"In duet."
"Nee, "zegt ze, "duet is als twee mannen met een sabel vechten."
"Ik zeg:
"Dat is een duel."
"Nee," zegt ze "duel is als een trein uit een donker berggat naar buiten komt."
"Edelachtbare... toen heb ik de hamer genomen en haar doodgeslagen."
Ze zwijgen...
Zegt die rechter:
"Vrijspraak! Ik had haar bij Hector al doodgeslagen!"