Δυο πειρατές κάθονται και σωζότανε στην κουπαστή του πλοίου αφού έχουν κατεβάσει από μια νταμιτζάνα ρούμι ο καθένας...
- Ρε συ κοκκινοτρίχη Τακ, να σε ρωτήσω κάτι... Το δεξί σου πόδι σου πως το έχασες;
- Άστα... Καρχαρίας! Μια δόση κάνουμε ρεσάλτο σε ένα Αγγλικό εμπορικό, πιάνω το σχοινί και πάω να πηδήξω, αλλά γλυστράω και πέφτω μέσα στην θάλασσα... Ε, μέχρι να με βγάλουν, μου έφαγε ο καρχαρίας το πόδι και τώρα είμαι με το ξύλινο...
- Μάλιστα... καλά και το αριστερό σου πόδι πως το έχασες;
- Άστα... κροκόδειλος! Έχουμε αποβιβαστεί στην Κούβα και εκεί που κάνουμε πλιάτσικο σε κάτι χωριά μέσα στα έλη, μου την πέφτει ο κροκόδειλος... έτρεξα αλλά δεν είχα συνηθίσει το ξύλινο πόδι βλέπεις...
- Πωωω τι έχεις τραβήξει ρε άνθρωπε... καλά και τον γάντζο στο χέρι; πως τον απέκτησες;
- Άστα... Βαρέλι...
- Βαρέλι;
- Ναι, ναι βαρέλι... Είχε τρικυμία θυμάμαι και ήμουν στα αμπάρι, σπάνε τα δεστικα του φορτίου και ένα βαρέλι μου πλάκωσε το χερι... πήγα να το αποφύγω αλλά δεν είχα συνηθίσει τα δυο ξύλινα πόδια βλέπεις...
- Έλα ρε συ... Και να σου πως ρε κοκκινοτρίχη Τζάκ, το μάτι σου πως το έχασες και το έχεις καλυμμένο;
- Άστα... τσίμπλα!
- Τσίμπλα;
- Ε δεν είχα συνηθίσει τον γάντζο βλέπεις...
Ηθικό Δίδαγμα!.
Aποφασίζουν κάποτε, ο Μπαχ, ο Μπετόβεν και ο Μότσαρτ να πάνε ταξίδι με καράβι και να συνθέσουν νέα μουσικά αριστουργήματα.
Εκεί που είναι μακριά, χαμένοι στους ωκεανούς, ξαφνικά, τους επιτίθενται πειρατές και τους πιάνουν αιχμάλωτους!
Φωνάζει ο αρχηγός τον Μπαχ και του λέει:
- Εσύ! πήγαινε να καθαρίσεις το κατάστρωμα!
- Καλά, είσαι σοβαρός; του απαντάει ο Μπαχ. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
- Ποιος; ρωτάει ο αρχηγός.
- Εγώ είμαι ο Μπαχ! O πασίγνωστος μουσικός! απαντάει εκείνος.
- Χέστηκα! του λέει ο αρχηγός και τον σκοτώνει.
Φωνάζει ο αρχηγός τον Μπετόβεν και του λέει:
- Τσακίσου να καθαρίσεις το κατάστρωμα και μετά θα μαγειρέψεις για όλο το πλήρωμα!
- Εγώ; ξαφνιάζεται ο Μπετόβεν. Εγώ είμαι ο μεγαλύτερος μουσικός όλων των εποχών... Δεν μπορώ να ασχοληθώ με τέτοιες χαμηλές δουλειές!
- Και μένα σκασίλα μου! απαντάει ο αρχηγός και τον σκοτώνει.
Τέλος φωνάζει τον Μότσαρτ και του λέει:
- Αφού καθαρίσεις το κατάστρωμα και μαγειρέψεις για τα παλικάρια, ετοιμάσου να μας διασκεδάσεις όλο το βράδυ χορεύοντας!
- Δεν είμαστε καλά! απαντάει ο Μότσαρτ. Εγώ είμαι ο παγκοσμίου φήμης μουσικός Μότσαρτ και δεν ασχολούμαι με τέτοιες αηδίες!
- Σκορδοκαΐλα μου όποιος κι αν είσαι... Όποιος δεν δουλεύει μου είναι παντελώς άχρηστος! του λέει ο αρχηγός και τον σκοτώνει.
Ηθικό Δίδαγμα:
"Η πειρατεια σκοτωνει τη μουσικη"

Είναι σε ένα μπαρ και τα πίνουν δύο πειρατές, ο Μαύρος Πειρατής και ο Κόκκινος Πειρατής.
Ο Μαύρος Πειρατής είναι πιο μεγάλος στην ηλικία και έχει ξύλινο πόδι, γάντζο στο χέρι, και του λείπει και το ένα μάτι.
- Τί συνέβη; ρωτάει ο Κόκκινος Πειρατής εκεί που πίνουνε στην ταβέρνα. Πες μου πώς απέκτησες το ξύλινο πόδι...
- Α, αυτό συνέβη παλιά. Μία μέρα γλίστρησα από το καράβι και έπεσα στην θάλασσα. Οι άλλοι πειρατές με τράβηξαν πάνω, αλλά ένας καρχαρίας προτίμησε για δείπνο το πόδι μου, και έτσι, καταλαβαίνεις, έβαλα το ξύλινο πόδι.
- Α, φοβερό, λέει ο Κόκκινος Πειρατής. Και ο γάντζος στο χέρι;
- Σε μια μάχη, εκεί που παλεύαμε μου κόβει ο αντίπαλος το χέρι με το σπαθί και έτσι κατέληξα να φοράω γάντζο.
- Ωχ... Και το μάτι σου; Γιατί φοράς το μαύρο πανί;
- Αστο καλύτερα, απαντά ο Μαύρος Πειρατής.
- Έλα, πες μου! Έχω αγωνία!
- Καλά, απαντά ο Μαύρος Πειρατής. Ήμουν στην θαλασσα και μπήκε λίγη άμμος στο μάτι μου...
- Τι;! Και έχασες όλο το μάτι από λίγη άμμο; Είναι δυνατόν;!
- Ε, όχι, αλλά ήταν η πρώτη μέρα που έβαλα τον γάντζο...
Ήτανε κάπου στη Τζαμάικα δυο πειρατές θαλασσόλυκοι και πίνανε τα ρούμια τους σ ένα μπαρ. Μετά το τρίτο ποτό γυρίζει ο ένας από τους δύο και λέει στον άλλον:
- Δεν μπορώ να μην προσέξω πως έχεις ένα ξύλινο πόδι. Πως έγινε και το έπαθες αυτό;
- Συνέβη σε μια μάχη, απάντησε αυτός, έπεσα στη θάλασσα, με βούτηξε ένας καρχαρίας και μέχρι να με σώσουνε, πάει το πόδι μου.
- Εντυπωσιακό! παρατήρησε ο πρώτος. Όμως δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι σου λείπει και το ένα χέρι και έχεις γάντζο. Αυτό πάλι πως το έπαθες;
- Πάλι σε μάχη, που αλλού; Κάποτε ήμουνα πιο αργός απ ότι έπρεπε και μια σπαθιά μου έκοψε το χέρι.
- Είναι πράγματι εντυπωσιακά όλα αυτά που μου λες, ξαναείπε ο πρώτος πειρατής. Έχω ακόμα μια ερώτηση όμως να σου κάνω. Βλέπω ότι έχεις καλυμμένο και το μάτι σου. Πως συνέβη αυτό πάλι;
- A! αυτό είναι από κουτσουλιά πουλιού.
- Από κουτσουλιά πουλιού ;! Πως είναι δυνατόν;
- E να, ήτανε η πρώτη μέρα που είχα βάλει το γάντζο !
Σ` ένα πλοίο, φωνάζει κάποια στιγμή αυτός που παρατηρεί από το κατάρτι:
- "Πειρατές μπροστά μας."
Αμέσως, φωνάζει ο καπετάνιος σ` έναν μούτσο:
- "Πήγαινε κάτω στην καμπίνα μου και φέρε το κόκκινο μου το παντελόνι. Σε περίπτωση που πληγωθώ στο πόδι, να μη το καταλάβει το πλήρωμα και φοβηθεί."
- "Εντάξει καπετάνιο", λέει ο μούτσος.
Μετά από μερικές μέρες, φωνάζει πάλι αυτός από το κατάρτι:
- "Μας έχουν περικυκλώσει 10 πλοία πειρατών."
Και αμέσως λέει ο καπετάνιος σ` ένα μούτσο:
- "Πήγαινε φέρε μου το καφέ μου παντελόνι, σε παρακαλώ.."
Ήταν μια φορά, κάτι πειρατές, αυτοί (όπως όλοι οι πειρατές) μετά από κάθε πειρατεία το γλένταγαν. Εκεί που ήταν όλοι σκνίπα, αρχίζει ο τραυλός (αυτόν είχαν πάνω στο κατάρτι) να φωνάζει «κα κα κα κα κ α!» άστα να πάνε μέχρι να πει καράβι, έρχεται πάνω τους ένα και τους βυθίζει.
Μετά από κάτι χρόνια, το ίδιο σκηνικό, καινούργιο καράβι πάλι ο τραυλός στο κατάρτι, πάλι στο γλέντι αρχίζει να φωνάζει, «κα κα κα κ α κα!». Μέχρι να πει καράβι, βρεθήκανε στον πάτο πάλι. Κάτι χρόνια μετά, πάλι το ίδιο σκηνικό, άλλο καράβι ! πάλι ο τραυλός στο κατάρτι αρχίζει, «κα κα κ α κα κα». Πετάγεται ο καπετάνιος, πάνω στην σούρα του Μα…κες όλοι στην θάλασσα έρχεται καράβι πάνω μας! Τρέχουν όλοι πανικόβλητοι και βουτάνε στη θάλασσα ( σου λένε ας γλιτώσουμε εμείς, ποιος σκέπτεται το καράβι) και τότε ακούνε τον τραυλό να λέει «κα κα κα κα καρχαρίες ρε μα…. Κεεεες!