Lang geleden leefde er een officier van het koninklijk leger. Zijn naam was Kapitein Bravado. Het was een echte, echte man die geen enkel greintje schrik vertoonde als hij voor zijn vijand stond. Op een dag toen hij zijn boot over de 7 zeeën navigeerde, zag hij een piratenschip naderen. De sfeer onder zijn bemanning was erg gespannen, maar de kapitein riep naar zijn ondergeschikte:
"Ga mijn rode hemd halen !" Zijn eerste officier ging de hemd halen en de kapitein trok het hemd aan. Bravado loodste zijn bemanning dapper door het gevecht en slaagde erin de piraten tot de laatste man te doden.
Dezelfde avond zat de volledige bemanning op het dek hun zege te
Vieren, als één van Bravado's mannen aan de kapitein vroeg:
"Kapitein, waarom hebt u eigenlijk vóór 't gevecht uw rode hemd aangetrokken?"
Waarop de kapitein antwoordde:
"Moest ik tijdens het gevecht gewond geraken, dan zouden jullie mijn bloed niet gezien hebben op mijn hemd, en zouden jullie zonder vrees verder gevochten hebben."
De ganse bemanning keken hem vol bewondering aan:
"Wat een dappere man !"
Toen de volgende morgen bij het krieken van de dag, de man uit het kraaiennest, niet één, maar tien naderende piratengallioenen aan de horizon bemerkte, waarschuwde hij zijn bemanning meteen. De bemanning van Bravado keek vol huivering toe, en wachtte op de bevelen van hun kapitein. Bravado bekeek rustig de tien piratenschepen, die ondertussen hun beruchte doodshoofdvlag hoog in de mast hadden gehesen, draaide zich naar zijn eerste officier die voorstelde:
"Moet ik je rode hemd weer gaan halen Kapitein?"
Waarop Bravado:
"Awel doe dat, en breng ineens mijn bruine broek mee!!"
Een tijdje geleden zat ik op mijn gemak een pintje te drinken, toen komt er ineens een heuse piraat binnenkwam in het café. Compleet met houten роот, haak aan zijn arm en lapje voor het oog, hees hij zich met veel moeite op de kruk naast mij.
Na een tijdje raakten aan de praat en na een paar pintjes kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. "Ное ben jij nou aan dat houten been gekomen?" vroeg ik. De piraat vertelde een spannend verhaal over een wilde zeetocht, waarbij hij in een storm over boord werd geslagen en door een krokodil van zijn been af werd geholpen. Sindsdien dus het houten been.
"En hое zit het dan met die haak?" De piraat kreeg steeds meer kleur en vertelde over een woeste zeeslag waarbij hij, in een zwaardgevecht met een grote zeerover van twee meter, zijn hand verloor.
"Wat een avond", dacht ik hardop en besloot dan ook maar naar zijn oog te vragen. "O, daar heeft een meeuw in gescheten"
, antwoordde de piraat luchtig. Ik was stomverbaasd:
"Ное kan dat nu, daar verlies je toch geen oog mee?!"
De piraat zuchtte en nam een slok van zijn bier:
"Het was de eerste dag met de haak!"
Een vrouw koopt een luxe auto, natuurlijk boordevol electronica. Als zij de radio (volgens de verkoper hét neusje van de zalm) wil aanzetten komt er geen kik uit de super-de-luxe luidsprekers, en verontwaardigd keert zij meteen terug naar de garage.
"Нооr eens," zegt ze tegen de verkoper, "die radio doet het niet er komt niks uit." "Toch wel mevrouwtje," is het antwoord, "maar het ding is voice-controlled, dat betekent dat u het met uw stem moet bedienen."
"Met mijn stem? Hoezo met m'n stem?" "Ik zal het even demonsteren," zegt de verkoper. De man gaat in de wagen zitten en zegt met een heldere en duidelijke stem: "IGLESIAS."
Uit de luidsprekers komt een robotachtige stem met de vraag:
"Enrique of Julio?"
Waarop de verkoper zegt:
"Julio." En meteen weerklinkt "Quiereme Mucho"
Uit de 16 luidsprekers. Verrukt over haar nieuwe speeltje, rijdt de dame de garage weer uit en wil zelf natuurlijk meteen ook iets uitproberen. Dus zegt ze tegen haar radio:
"Elvis!"
Waarop het stuk vernuft vraagt:
"Costello of Presley?"
En de dame:
"Presley!" Een fractie van een seconde later schalt "Jailhouse Rock"
Door de speakers. Nog steeds in verrukking door de wonderen van de technologie geniet de vrouw volop van haar ritje en gaat automatisch langzamer rijden om zo veel mogelijk te kunnen genieten. Maar op het ogenblik dat zo'n wegpiraat, die zich met z'n asobak almachtig waant, haar bijna ramt, brult ze automatisch:
"Idiоот!"
Vraagt de radio:
"Bos of Wilders?"
F1-racer Michael Shumacher komt in de hemel. Hij ziet dat iedereen er net zoals op aarde gewoon in auto‘s rondrijdt. Hij gaat naar Petrus toe om te vragen of hij ook een auto mag. "Natuurlijk", zegt Petrus, "kies er maar een uit", en hij wijst naar een grote parkeerplaats vol met nieuwe auto's.
Shumacher bedenkt zich geen moment en springt in een gloednieuwe BMW sport. "Denk erom", zegt Petrus, "hier in de hemel gelden de zelfde regels als op aarde, 120 Km per uur is de maximale snelheid, maar als je je er niet aan houdt dan zijn we hier heel wat strenger en ga je direct naar de hеl."
Shumacher is al lang blij dat hij weer een auto heeft en rijdt de snelweg op, zich stipt aan de regels houdend. Terwijl hij aan het rondtouren is wordt hij in een flits door een Ferrari ingehaald, die tenminste 300 rijdt. Enigsinds aangedaan rijdt hij terug naar Petrus om de wegpiraat aan te geven. Petrus vraagt hem of hij het kenteken nog weet terwijl hij een bonnenboekje uit zijn zак haalt. "Ja het was iets met JE-Z-US", zegt Shumacher.
Onverschillig stopt Petrus het bonnenboekje weer weg. "Laat maar...", zegt Petrus, "dat was het zoontje van de baas."
