121, 121, 121...
Σε μια συνάντηση στο σχολείο όλα τα παιδάκια λένε παροιμίες, ποιηματάκια και διάφορα τέτοια. Σηκώνεται λοιπόν και ο Μπόμπος (που έχει προϊστορία στα αισχρά αστεία) και λέει:
- Κυρίες και κύριοι θα κάνουμε έναν διαγωνισμό. Θα σας ρωτήσω πόσους τρόπους ξέρετε να κάνετε έρωτα και όποιος μου πει τους περισσότερους θα κερδίσει ένα μεγάλο δώρο.
Ξεκινάει λοιπόν τις ερωτήσεις από τα μπροστινά καθίσματα.
- Εσείς κύριε πόσους τρόπους ξέρετε;
- 12 παιδί μου.
Ένας κύριος από τα τελευταία καθίσματα φωνάζει: 121, 121, 121
- Μισό λεπτάκι κύριε, θα φτάσω σε εσάς. του λέει ο Μπόμπος.
- Εσείς κύριε; ρωτάει κάποιον άλλον.
- 15 παιδί μου.
Ο άλλος φωνάζει και πάλι 121, 121, 121
- Μισό λεπτάκι κύριε θα σας ρωτήσω και εσάς λέει ο Μπόμπος.
- Εσύ παππούλη μου πόσους τρόπους ξέρεις;
- Έναν μόνο παιδάκι μου, του λέει ο γέρος και συνεχίζει, τον κλασσικό παιδάκι μου, η γυναίκα από κάτω και ο άντρας από πάνω.
Ο κύριος από το τελευταίο κάθισμα φωνάζει ξανά με δύναμη: 122, 122, 122.
Μια μέρα τα παιδιά στο σχολείο μιλούσαν για τους πατεράδες τους.
- Ο πατέρας μου, λέει ο Γιωργάκης όταν ήταν στον στρατό σκότωσε 5 εχθρούς με γυμνά χέρια.
- Ο πατέρας μου, λέει η Ελενίτσα, μία φορά μπήκε σε ένα κτηρίο που καιγόταν για να σώσει ένα παιδάκι!
Μόνο ο Νικολάκης φαινόταν να ντρέπεται.
- Νικολάκη, γιατί δεν λές και εσύ για τον πατέρα σου; τον ρωτά η δασκάλα.
- Γιατί εμένα ο πατέρας μου είναι φοβιτσιάρης!
- Γιατί το λες αυτό παιδί μου;
- Να, φοβάται τόσο πολύ, που όσες φορές λείπει το βράδυ η μάνα μου από το σπίτι, ο πατέρας μου πηγαίνει και κοιμάται δίπλα, στην γειτόνισσα!