Ανέκδοτα με Εβραίους, Ανέκδοτα για Εβραίους
Γύρω από το κρεβάτι τού πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια τού ετοιμοθάνατου Εβραίου πατέρα. Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο.
Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει:
Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου… Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;
Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα… Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;
Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου… Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ;
Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα… Πατέρας: ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ;
Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέσως την εγκληματική αμέλεια και όλοι αποχωρούν σιγά-σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Ααρών που, κλείνοντας την πόρτα τού δωματίου, λέει:
- «Και πού ‘σαι πατέρα… Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή, άφησε την προς το καντήλι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει άδικα…».
Την άλλη μέρα τού θανάτου του πατέρα, ο Ιακώβ πηγαίνει στην τοπική εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία τού θανάτου.
Ιακώβ: Παρακαλώ, ποια είναι η μικρότερη χρέωση για μία αναγγελία θανάτου;
Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε.
Ιακώβ: Εντάξει, γράψε λοιπόν:
- «Αβραάμ Κοέν πέθανε».
Υπάλληλος: Κύριε, πρέπει να έχετε υπόψιν σας πως με τα 2 δολάρια μπορείτε να γράψετε μέχρι 10 λέξεις.
Ο Ιακώβ σκέφτεται μερικά δευτερόλεπτα και λέει στον υπάλληλο: Ωραία, τότε γράψε:
- «Αβραάμ Κοέν πέθανε. Πωλείται DATSUN σε τιμή ευκαιρίας».
Ένας Εβραίος προσπαθεί πολύ καιρό να μιλήσει με τον Θεό. Μετά από μεγάλη επιμονή (χαρακτηριστικό των Εβραίων), τα καταφέρνει.
- Θεέ μου, έχω μια επιχείρηση, ένα εστιατόριο και τα πάω πολύ καλά.
- Αυτό είναι καλό, λέει ο Θεός.
- Ναι, αλλά ξέρεις, Κύριε, αυτό το εστιατόριο δεν το άνοιξα εγώ, αλλά ο πατέρας μου.
- Και;
- Λοιπόν, στην πραγματικότητα ούτε αυτός το άνοιξε, ήταν από τον παππού μου.
- Και; – Λοιπόν, ούτε ο παππούς μου το άνοιξε, το κληρονόμησε από τον προπάππου μου.
- Καταλαβαίνω, είναι μια οικογενειακή επιχείρηση, αλλά ποιο είναι το πρόβλημα;
- Λοιπόν, ο προπάππους ούτε αυτός το άνοιξε, αλλά το κληρονόμησε από τον πατέρα του…
- Καταλαβαίνω άνθρωπέ μου, αλλά πού θες να καταλήξεις;
- Στον γιο σου τον Ιησού. Εκείνο το Μυστικό Δείπνο δεν το πλήρωσε…….
Ένας Άραβας πρόκειται να υποβληθεί σε επέμβαση ανοικτής καρδιάς και ο γιατρός προετοιμάζεται για την περίπτωση που θα χρειαστεί μετάγγιση αίματος. Επειδή ο ασθενής έχει μια σπάνια ομάδα αίματος που δεν μπορεί να βρεθεί τοπικά, ο γιατρός απευθύνεται σε διάφορες χώρες τού εξωτερικού. Τελικά, εντοπίζεται ένας Εβραίος με την ίδια ομάδα αίματος που προθυμοποιείται να δωρίσει το αίμα του στον Άραβα.
Μετά την επέμβαση, ο Άραβας στέλνει στον Εβραίο μια ευχαριστήρια κάρτα μαζί μ’ ένα ακριβό διαμάντι κι ένα νέο αυτοκίνητο Ρολς Ρόις, ως δείγματα τής εκτίμησής του.
Δυστυχώς, ο Άραβας αναγκάζεται να υποβληθεί σε διορθωτική χειρουργική επέμβαση και οι γιατροί του ξανακαλούν τον Εβραίο που είναι εξαιρετικά πρόθυμος να δώσει και πάλι αίμα, καθώς πιστεύει ότι θα πάρει κι άλλα δώρα από τον Άραβα.
Μετά το δεύτερο χειρουργείο, ο Άραβας στέλνει στον Εβραίο μια ευχαριστήρια κάρτα κι ένα κουτί γλυκά Άλμοντ Ρόκα. Ο Εβραίος σοκάρεται βλέποντας ότι, αυτή τη φορά, ο Άραβας δεν εκτίμησε την ευγενική του χειρονομία όπως είχε κάνει την πρώτη φορά. Τηλεφωνεί λοιπόν στον Άραβα και τον ρωτά για ποιο λόγο εξέφρασε την εκτίμησή του μ’ έναν όχι και τόσο γενναιόδωρο τρόπο.
Ο Άραβας απαντά: Ya Habibi! (Αγαπητέ φίλε), πρέπει να θυμάσαι, ότι τώρα έχω…εβραϊκό αίμα!
Ο μελλόνυμφος γαμπρός πάει στον ραβίνο του για τις τελευταίες οδηγίες πριν από τον γάμο του, που θα γίνει σε δύο ημέρες.
- Ραβίνε μου, με όλο τον σεβασμό, θέλω να ξέρεις, πως για να με παντρέψεις, ζητάω να χορέψω τον πρώτο χορό με την γυναίκα μου.
- Τέκνον μου, ξέρεις πως αυτό είναι απαγορευμένο διά ροπάλου στον Εβραϊσμό. Χορός με γυναίκα απαγορεύεται.
- Ραβίνε, έτσι όπως μού τα λες, δεν μπορώ να κάνω έρωτα με την γυναίκα μου.
- Τουναντίον τέκνον μου… Το να πηδάς την γυναίκα σου, είναι θεάρεστη πράξη. Μην ξεχνάς την πρώτη ευχή στην Βίβλο:
- «Αυξάνεστε και πληθύνεστε».
- Δηλαδή, ραβίνε, μπορώ να την πηδάω όπως θέλω;
- Βεβαίως!
- Πισωκολλητό;
- Μέσα!
- Από τον πολυέλαιο;
- Χώσ’ τα!
- Επάνω στο ψυγείο;
- Όρμα παλικάρι μου!
- Καρεκλάτο;
- Έμπαινε!
- Στα όρθια;
- ΟΧΙ! Προς Θεού!
- Γιατί;
- Διότι τότε, αρχίζει και γίνεται…χορός!
Γερμανία, χειμώνας, πολύ χιόνι κι ένα λεωφορείο γεμάτο Εβραίους, που αποφάσισαν να επισκεφθούν μετά από πολλά χρόνια, τούς τόπους όπου χιλιάδες συμπατριώτες τους, τον καιρό τού πολέμου, έχασαν την ζωή τους σε κάποιο από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων.
Καθώς οδεύουν σ΄ένα από αυτά, το λεωφορείο μένει από πετρέλαιο. Τι να κάνουν, τι να κάνουν -ερημιά και το χιόνι πολύ-, αποφασίζει ο οδηγός τους που ήταν Γερμανός, να πάει να ζητήσει βοήθεια. Ξεκινάει λοιπόν να ψάχνει. Δρόμο πήρε, δρόμο άφησε και αφού περιπλανήθηκε αρκετά φτάνει κατάκοπος σε μία καλύβα κάπου μέσα στο δάσος. Χτυπάει λοιπόν την πόρτα, τίποτα. Ξαναχτυπάει και μετά από ένα λεπτό του ανοίγει μία γριούλα.
- Τι θες παιδάκι μου εδώ με τέτοιο καιρό;
- Ρε γιαγιούλα, έχω ένα λεωφορείο γεμάτο Εβραίους και έμεινα από καύσιμα. Μήπως μπορείς να τους βολέψεις πουθενά;
- Αχ, παιδάκι μου, που να τους βολέψω; Ένα φουρνάκι τόσο δα έχω!
Ήμαστε μέσα στο τρένο. Ένας Εβραίος κάθεται απέναντι από έναν Γερμανό και τρώει σιγά σιγά μια ρέγκα. Ο Γερμανός, περίμενε κάμποση ωρα, αλλά στο τέλος δεν άντεξε. Έπρεπε να τον ρωτήσει.
- Θα ήθελα να ξέρω πως εσείς οι Εβραίοι είστε τόσο έξυπνοι. Πώς συμβαίνει αυτό;
- Είναι απλό, του λέει ο Εβραίος. Τρώμε το κεφάλι της ρέγκας. Έτσι γινόμαστε έξυπνοι.
- Σοβαρά; λέει ο Γερμανός. Θα μπορούσες να μου δώσεις το κεφάλι αυτής της ρέγκας;
- Φυσικά και μπορώ, αλλά θα πρέπει να το αγοράσεις.
- Καλά, του λέει ο Γερμανός. Πόσο κάνει;
- Το κεφάλι της ρέγκας αυτής, κάνει μόνο 20 δρχ. ( Όλη η ρέγκα κόστιζε 30 δραχμές )
Αρχίζει να την τρώει λοιπόν ο Γερμανός, και ξαφνικά τον ρωτάει τον
Εβραίο:
- Καλά, δεν καταλαβαίνω, αφού όλη η ρέγκα κοστίζει περίπου 30 δραχμές, γιατί μου πούλησες το κεφάλι με 20 δραχμές;
- Είδες; Ακόμα δεν το έφαγες και άρχισες να ξυπνάς, του λέει ο Εβραίος.