Некој човек се начукал во кафана и си седел до фајронт.
Кога веќе почнале да ги гасат светлата, пробал тој да стане од столчето, ама само што застанал, се струполил на земја.
Си рекол тој, ај да ползам до пред врата, воздухот може ќе ме освежи, па да можам до дома да си одам.
Отползел до врата, пробал да застане, ама пак се струполил.
Продолжил да се влечка до дома, пробал уште еднаш да стане пред влезната врата, ама пак не успеал.
На крај дошол до креветот и мртов пијан се струполил на него. Сабајле го разбудила жена му и му се раздрала:
- Ти пак си пиел вчера, а?
- Е, од кај ти сега тоа?
- Се, јавија од кафаната, пак си ја заборавил инвалидската количка.
Два саат преко ноќ, спиев сви дома, к'д од ед'н пут, некој ѕрнннн, ѕвони на врата.
Иде муж у пижаме, отвара врата и има што да види, пијандура се држи за касу од врата, едвај стои на ноге.
- Што е бе, што сакаш, прашује муж.
- Може ли да искочиш, да ме гурнеш малко, нема кој да ми помогне?
- Што, абе тачан ли си, вика муж... Нели видиш дека е рог т'мнина надвор, марш...
Залупи врата и отиде да си легне до жену.
- Кој беше, прашује жена.
- Пијандура некоја, тражи да га гурам...
- Па иди бе, вика жена... Сеќаш ли се к'д на нас ни изгаси ауто у сред ноќ, а надвор киша, глуво куче немаше, да не бесва тија двоица, кој знае к'д ќе се вратесмо дома...
Муж се осети јадно, текне му дека е б'ш такој како што збори жена му, па искочи надвор и вика:
- Еј, куде си бе?
А пијандура се јавља:
- Еве сам на љуљашку, дојди да ме гурнеш