Ανοιξιάτικο βραδάκι, εξοχικό το τοπίο, με το φως της μέρας ακόμη να κρατά και οι δυο φοιτητές της ιατρικής κάνουν τον περίπατό τους στον αγροτόδρομο για να ξεκουραστούν από τη μελέτη της ημέρας. Σε κάποια στιγμή και μετά από μια καμπή είδαν μπροστά τους σε αρκετή απόσταση να βαδίζει αργά, σκυφτός, σχεδόν διπλωμένος στα δύο, ένας άνδρας αρκετά ηλικιωμένος.
- Κοίταξε αυτόν το γέρο με τί δυσκολία βαδίζει! Παρατήρησε ο ένας φοιτητής. Στοιχηματίζω ότι πάσχει από σπονδυλαρθροίτιδα...
- Διαφωνώ! Είμαι σίγουρος ότι απλώς ξάφνιασε τη μέση του, έπαθε δηλαδή αυτό που λέμε λουμπάγκο... Τον αντέκρουσε ο άλλος. Όχι, σπονδυλαρθροίτιδα, όχι, λουμπάγκο, παρά λίγο να τσακωθούν. Αποφάσισαν λοιπόν, να επιταχύνουν το βήμα τους, να τον προλάβουν και να τον ρωτήσουν από τί υποφέρει. Αυτό και έκαναν. Τον πλησίασαν τον καλησπέρισαν ευγενικά και τον ρώτησαν.
- Μας συγχωρείτε, μα επειδή είμαστε φοιτητές ιατρικής και ως εκ τούτου κάναμε από μακριά ο καθένας μας διάγνωση περί της νόσουαπό την οποία υποφέρετε και σας κάνει να βαδίζετε έτσι, αλλά του καθενός μας είναι διαφορετική αυτή η διάγνωση, θα σας παρακαλούσαμε να μας πείτε εσείς τί ακριβώς έχετε...
- Μάλιστα! Εσείς νεαρέ μου, τί διαγνώσατε; ρωτάει τον πρώτο.
- Σπονδυλαρθροίτιδα!-Μάλιστα! Κι εσείς; ρωτάει τον άλλο.
- Εγώ πιστεύω πως σας έπιασε απλώς λουμπάγκο!...
- Κύριοι, λαθέψαμε και οι τρεις! Κι εγώ ενόμιζα, δυστυχώς, πως είχα μόνο ... Αέρια!
Η σχέση αναπηρίας και ακοής Βατράχου.
Ο Καθηγητής Παντελής Βιολογίδης, κάνει μια σημαντικότατη ανακοίνωση σε παγκόσμιο συνέδριο Ιατρικής, σχετικά με τις επιπτώσεις της αναπηρίας στην ακοή...
Έμπροσθεν ενός ενθουσιώδους ακροατηρίου από όλες τις χώρες της Γής, επιδεικνύει το πείραμα που επαληθεύει τους ισχυρισμούς του.
- Ιδού κύριοι, αποκόπτω έναν των τεσσάρων ποδών αυτού του βατράχου και του φωνάζω να πηδήσει!... Παρακαλώ διευκολύνετέ με ,για την επιτυχή διεξαγωγή του πειράματος και ανακράξατε όλοι εν χορό για να πηδήξει ο βάτραχος...
Πράγματι το ακροατήριο εν χορό, ανακράζει:
- Βάτραχε πήδα!...
Και πραγματικά ο βάτραχος πηδά εν μέσω χειροκροτημάτων των συνέδρων...
- Δεύτερον μέρος του πειράματος και αποκόπτομε και τον δεύτερον πόδα του βατράχου και παρακαλώ φωνάξτε!...
- Βάτραχε πήδα!...
Και πραγματικά, ο βάτραχος εν μέσω αλαλαγμών του ακροατηρίου ξαναπηδά...
- Τρίτον μέρος του πειράματος !... Αποκόπτω τον τρίτον πόδα του βατράχου, και σας παρακαλώ να ανακράξομε όλοι να ξαναπηδήξει...
Πραγματικά, το ακροατήριο που συμμετέχει ενεργά στην διεξαγωγή του πειράματος φωνάζει εν χορό:
- Βάτραχε πήδα!...
Ω! του θαύματος ,ο βάτραχος κατορθώνει να ρίξει ένα ακόμη σάλτο εν μέσω δαιμονιώδους θορύβου του ακροατηρίου που ζει έντονα την διεξαγωγή του πειράματος...
- Φθάνομε τώρα στο τέταρτον και πλέον αποφασιστικό μέρος του πειράματος, καθώς αποκόπτομε τον τέταρτον και τελευταίον πόδα του βατράχου... Παρακαλώ φωνάξτε όλοι μαζί...
- Βάτραχε πήδα!...
Όμως ο βάτραχος μένει απαθής στην απαίτηση του ακροατηρίου... Οπότε ο σοφός κ. Καθηγητής εξηγεί το πείραμα και την κατάληξη του:
- Για να καταλήξομε στο καινοφανές συμπέρασμα αγαπητοί μου, ότι αποκοπτομένου και του τετάρτου ποδός ενός βατράχου, ούτος... Κουφαίνεται!...
Ένας νεαρός φοιτητής της ιατρικής , γιος γιατρού κι αυτός , αποφοιτεί προς μεγάλη χαρά του πατέρα του . Μετά την ορκωμοσία λέει στον πατέρα του να τον πάρει στη δουλειά να εξασκήσει τις γνώσεις του .
Πατέρας : Στάσου παιδί μου . Αυτά που έμαθες είναι άχρηστη θεωρία . Την πραγματική ιατρική τη μαθαίνει κανείς στην πράξη . Αύριο θα πάμε να επισκεφτούμε μαζί ασθενείς και θα καταλάβεις τι σου λέω .
Πηγαίνουν , λοιπόν , οι δυο τους στην πρώτη ασθενή , μια παντρεμένη νοικοκυρά γύρω στα σαράντα κατάκοιτη από τους πόνους στη μέση . Ο πατέρας γιατρός πάει να της γράψει τη συνταγή , του πέφτει ο στύλος στο πάτωμα , τον μαζεύει και λέει στη γυναίκα :
Πατέρας : Κυρία μου , θα πρέπει να κουράζεστε λιγότερο . Δουλεύετε πάρα πολύ μέσα στο σπίτι και δεν κάνει . Λίγη ανάπαυση δεν βλάπτει .
Γυναίκα : Έχετε δίκιο γιατρέ μου κι ο άνδρας μου μου το λέει αλλά δεν τον ακούω . Θέλω να είναι όλα στην εντέλεια μέσα στο σπίτι , το χω πάρει απ τη μάνα μου .
Όταν βγήκαν από το διαμέρισμα λέει ο γιατρός junior στο μεγάλο :
Γιος : Πώς κατάλαβες ότι κάνει πολλές δουλειές ;
Πατέρας : Να , παιδί μου . άφησα το στυλό να πέσει χάμω , επίτηδες . Όταν έσκυψα να τον μαζέψω είδα ότι το πάτωμα έλαμπε από καθαριότητα . Δεν υπήρχε σκόνη ούτε για δείγμα . Έτσι κατάλαβα ότι η γυναίκα σκοτώνεται στη δουλειά . Την επόμενη ασθενή θα την εξετάσεις εσύ να δούμε τι έμαθες .
Φτάνουν στην επόμενη ασθενή και την βρίσκουν κατάκοιτη στο κρεβάτι . Πάει ο μικρός γιατρός να γράψει τη συνταγή , αφήνει το στυλό να πέσει στο πάτωμα , τον μαζεύει και λέει :
Γιος : Κυρία μου , κουράζεστε πολύ . Κάνετε πάρα πολλές δουλειές για την ενορία αλλά θα πρέπει να τις μετριάσετε λίγο , γιατί θα σας τρέχουμε στο νοσοκομείο . Δεν λέω , ευλογία Κυρίου είναι να εργάζεστε για την ενορία αλλά " παν μέτρον άριστον ".
Γυναίκα : Αχ , ναι γιατρέ μου έχετε απόλυτο δίκιο . Θα πρέπει να δουλεύω λιγότερο για την ενορία .
Όταν βγήκαν λέει ο πατέρας γεμάτος απορία :
Πατέρας : Πώς κατάλαβες ότι εργάζεται για την ενορία ;
Γιος : Να , όταν έσκυψα να μαζέψω τον στυλό , είδα τον παπά κάτω απ το κρεβάτι .