Ο πλανητάρχης καθόταν στο γραφείο του κι ετοίμαζε το διάγγελμα του προς το λαό της FYROM όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
- Εμπρός;
- Κύριε Μπους, εσείς; ακούστηκε στην άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή με περίεργη προφορά. Εγώ είμαι ο Γιωρίκας και σας παίρνω να σας πω ότι σας κηρύσσουμε τον πόλεμο!
- Και πολύ καλά κάνεις που τηλεφώνησες να μου το πεις, απαντά ο Μπους.
- Για πες μου, Γιωρίκα, πόσο μεγάλος είναι ο στρατός σου;
- Αυτή τη στιγμή, λέει ο Γιωρίκας καθώς κάνει τη σούμα στο μυαλό του, εγώ, ο ξάδερφός μου ο Κωστίκας, ο κουμπάρος μου, ο γείτονάς μου ο Αλεξίκας και η ομάδα του ταβλιού από το καφενείο - οκτώ, συνολικά.
Ο George αναστενάζει.
- Οφείλω, Γιωρίκα, να σου πω ότι έχω δέκα εκατομμύρια ετοιμοπόλεμους άνδρες που με μια κουβέντα μου είναι διατεθειμένοι να δώσουν τη ζωή τους.
- Αλήθεια; Θα σας ξαναπάρω, λέει ο Γιωρίκας και κλείνει.
Δεν πέρασαν 24 ώρες και ο Γιωρίκας ξανατηλεφωνά.
- Κύριε Μπους, λέει, η κήρυξη πολέμου εξακολουθεί να ισχύει. Τώρα μαζέψαμε και κάποιον εξοπλισμό...
- Τι εξοπλισμό μαζέψατε, Γιωρίκα;
- Δύο αλωνιστικές, μια μπουλντόζα και το τρακτέρ του μπατζανάκη μου.
Για άλλη μια φορά, ο Μπους δεν αντέχει να μην αναστενάξει.
- Γιωρίκα, θα πρέπει να σου πω ότι έχω 160.000 τανκς, 140.000 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και από χτες που μιλήσαμε ο στρατός μου αυξήθηκε στο 10,5 εκατομμύρια.
- Διάβολε, λέει ο Γιωρίκας, τι να πω τώρα; Θα σας ξαναπάρω. Και κλείνει τοτηλέφωνο αλλά δυο μέρες αργότερα, να τον πάλι.
- Κύριε Μπους, παραμένει η κήρυξη πολέμου. Αυτή τη φορά αποκτήσαμε εναέριες δυνάμεις. Έχουμε τώρα και το ψεκαστικό του κοινοτάρχη, του βάλαμε και καραμπίνες επάνω. Α, ναι, μαζί μας είναι τώρα και η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού.
- Εντυπωσιασμένος από την κλιμάκωση, ο Μπους μένει σκεπτικός για δευτερόλεπτα, βγάζει άλλον ένα στεναγμό και λέει:
- Γιωρίκα, δεν μπορώ να σου κρύψω ότι έχω 100.000 βομβαρδιστικά, 200.000 Στελθ, και οι βάσεις μας προστατεύονται από βλήματα εδάφους-αέρος. Και κάτι άλλο: από προχθές που μιλήσαμε, ο στρατός μου αυξήθηκε κατά άλλα δύο εκατομμύρια.
- Βρε ..., βρίζει ο Γιωρίκας. Θα ξαναπάρω, λέει και κλείνει το τηλέφωνο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και ξαναπαίρνει τηλέφωνο.
- Κύριε Μπους, δυστυχώς πρέπει να σας ανακοινώσω ότι αποσύραμε την κήρυξη πολέμου.
- Τι λες, Γιωρίκα, πολύ με στεναχωρείς. Γιατί, βρε παιδί μου; Τι έγινε; Αλλάξατε γνώμη;
- Να σας πω, απαντά ο Γιωρίκας, κάτσαμε και το κουβεντιάσαμε και είδαμε ότι δεν μπορούμε να θρέψουμε τόσα εκατομμύρια αιχμάλωτους.
Πάει ένας να δώσει εξετάσεις για το δημόσιο.
- Γειά σας, είμαι εδώ για την συνέντευξη. Θέλω να προσληφθώ στο δημόσιο.
- Πολύ καλά, αλλά πρώτα πρέπει να σας κάνω μία ερώτηση για να δω τα προσόντα σας.
- Πολύ ευχαρίστως, πείτε μου.
- Πού την έχεις την σελήνη σου;
- Συγνώμη;
- Λέω, πού την έχεις την σελήνη σου;
- Συγνώμη κύριε, αλλά αυτό τί σχέση έχει με την δουλειά;
- Καλά ρε, τον χειμώνα που δεν θα έχει να βαράτε μύγες, τί θα κάνεις με τους συναδέλφους σου; Μαλακίες; Δεν θα μιλάτε για τα ζώδια;
- Μα όχι κύριε, θα δουλεύω.
- Α, ωστε μασ απειλεισ κιολασ, ε;
Η Condolezza Rice (Σύμβουλος για θέματα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ) και ο πρόεδρος Bush μιλάνε για τον Hu Jintao (ο νέος ηγέτης της Κίνας)...
Βρισκόμαστε στο οβάλ γραφείο του Bush. Μπαίνει η Condi (Condolezza Rice)
George Bush, Jr: Condi! Nice to see you. Whats happening?
Condi: Sir, I have the report here about the new leader of China.
George: Great. Lay it on me.
Condi: Hu is the new leader of China.
George: Thats what I want to know.
Condi: That is what I am telling you.
George: Thats what I am asking you. Who is the new leader of China?
Condi: Yes.
George: I mean the fellows name.
Condi: Hu.
George: The guy in China.
Condi: Hu.
George: The new leader of China.
Condi: Hu.
George: The Chinaman!
Condi: Hu is leading China.
George: Now whaddya asking me for?
Condi: I am telling you: Hu is leading China.
George: Well, I am asking you. Who is leading China?
Condi: Thats the mans name.
George: Thats whos name?
Condi: Yes.
George: Will you or will you not tell me the name of the new leader of China?
Condi: Yes, sir.
George: Yassir? Yassir Arafat is in China? I thought he was in the Middle East.
Condi: That is correct.
George: Then who is in China?
Condi: Yes, sir.
George: Yassir is in China?
Condi: No, sir.
George: Then who is?
Condi: Yes, sir.
George: Yassir?
Condi: No, sir.
George: Look Condi: I need to know the name of the new leader of China. Get me the Secretary General of the U. N. on the phone.
Condi: Kofi?
George: No, thanks.
Condi: You want Kofi?
George: No.
Condi: You dont want Kofi.
George: No. But now that you mention it, I could use a glass of milk. And then get me the U. N.
Condi: Yes, sir.
George: Not Yassir! The guy at the U. N.
Condi: Kofi?
George: Milk! Will you please make the call?
Condi: And call who?
George: Who is the guy at the U. N?
Condi: Hu is the guy in China.
George: Will you stay out of China?!
Condi: Yes, sir.
George: And stay out of the Middle East! Just get me the guy at the U. N.
Condi: Kofi.
George: All right! With cream and two sugars. Now get on the phone.
(Condi picks up the phone.)
Condi: Rice, here.
George: Rice? Good idea. And a couple of egg rolls, too. Maybe we should send some to the guy in China. And the Middle East. Can you get Chinese food in the Middle East?
Πέφτει η χούντα, αλλά οι χουντικοί την σκαπουλάρουν και μεταμφιέζονται να μην αναγνωρίζονται.
Πάει ο Παττακός ντυμένος χίπυς (της μόδας εκείνη την εποχή) σε μια καφετέρια λοιπόν να πιει καφέ και να διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της μεταμφίεσης του.
- Έναν ελληνικό βαρύ γλυκό, λέει ο Παττακός.
- Αμέσως κύριε Στέλιο, λέει η γκαρσόνα.
"Ω, ρε πούστη, με αναγνωρίζουνε", σκέφτηκε.
Αλλάζει μεταμφίεση σε παπά, ξαναπάει.
- Τι να σας φέρω κύριε Στέλιο; λέει η γκαρσόνα.
Ξανα-μανα αλλάζει, τα ίδια.
- Πως με καταλαβαίνεις, βρε κοπέλα μου, ρωτάει ο Παττακός.
- Σσσσσσ, πιο σιγά Στέλιο, λέει η σερβιτόρα, ο Μακαρέζος είμαι...
Ήταν μια φορά στη Κρήτη 2 φίλοι και έπιναν την ρακή τους στο καφενείο.
Ξαφνικά, από το λιμάνι ακούγονται μπαλωθιές.
- Ίντα γίνεται, ωρέ σύντεκνε, επαέ; Γιάντα παίζουν μπαλωθιές στο λιμάνι;
- Ε, δεν τα μαθες, μπρε; Ήρθε ο Καραμανλής!
- Α, καλά, λέει ο άλλος.
Μετά από λίγο, ακούγονται μπαλωθιές στη Χώρα.
- Ίντα γίνεται πάλι, μπρε συ; Γιάντα παίζουν μπαλωθιές στη Χώρα;
- Ε, ντα, δε σου πα; Ήρθε ο Καραμανλής!
- Α, καλά, λέει ξανά απορημένος.
Μετά από λίγο, ακούγονται πάλι μπαλωθιές στην Αγορά.
- Ιντα γίνεται πάλι μπρε σύντεκνε; Γιάντα παίζουν μπαλωθιές στην Αγορά;
- Ε, αφού σου είπα, ότι ήρθε ο Καραμανλής!
- Διάολε τσ απολυμάρες τους! Τόσες μπαλωθιές και δεν τον έχουν πετύχει ακόμα;
Ο Γιωργάκης, μπερδεμένος για το τι είναι πολιτική, ρωτά τον πατέρα του και εκείνος του απαντά με ένα παράδειγμα για να γίνει ακόμα πιο κατανοητός.
- Ακου παιδί μου... Εγώ που φέρνω τα λεφτά στο σπίτι και δουλεύω για όλους σας, είμαι ο καπιταλισμός. Η μαμά σου που φροντίζει για τα προβλήματα της οικογένειας, είναι η κυβέρνηση. Η κουβερνάντα που προσέχει εσένα και τον αδερφούλη σου είναι η εργατική τάξη και το μικρό σου αδερφάκι είναι το μέλλον...
Το παιδί ικανοποιημένο, πήγε για ύπνο, αλλά τον ξύπνησαν τα κλάματα του αδερφού του που ήθελε άλλαγμα...
Σηκώνεται και πάει να ειδοποιήσει την μαμά του, την είδε όμως να κοιμάται και πήγε να μιλήσει στην κουβερνάντα. Όταν όμως άνοιξε την πόρτα, είδε μέσα και τον μπαμπά του σε τρυφερές στιγμές μαζί της και απορημένος έφυγε...
Το πρωί και ενώ όλοι μαζί έτρωγαν το πρωινό τους, λέει ο μικρός.
- Μπαμπά, κατάλαβα τελικά τι είναι πολιτική!
- Μπράβο Γιωργάκη μου, για πες μας λοιπόν τι είναι...
- Μια ζωή ο καπιταλισμός θα πηδάει την εργατική τάξη, η κυβέρνηση θα κοιμάται και το μέλλον μας θα είναι χεσμένο..!