Η δασκάλα του Τοτού, ζήτησε από τα παιδάκια να γράψουν μία έκθεση για την αυριανή μέρα, με θέμα ένα ζώο. Πηγαίνουν την επόμενη μέρα σχολείο και η δασκάλα, τους λέει να της διαβάσουν τι έχουν γράψει.
Όταν έφτασε η σειρά του Τοτού, και επειδή είχε γράψει πέντε ολόκληρες σελίδες, η δασκάλα, του είπε να διαβάσει λίγο από την αρχή και λίγο από το τέλος. Ξεκινάει λοιπόν και ο Τοτός:
- "ΑΡΧΗ: Ο καβαλάρης, ανέβηκε επάνω στο άλογό του. TΕΛΟΣ: Ο καβαλάρης κατέβηκε από το άλογό του."
- "Και τι έχεις γράψει στη μέση Τότε;" ρωτάει η δασκάλα του.
- "Γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν, γκαν..."
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.
Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
- «Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε ; δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
- «Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.
- «Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: ;Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- «Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- «Ρε δεν πάτε να γα**θείτε όλοι, μα**κες γιαπωνέζοι!»
- «Ποιος το είπε αυτό;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- «Ποιος το είπε αυτό;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- «Ρε δε μας παίρνεις καμιά π**α, λέω γω!»
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
- «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- «Α γα**σου ρε μα**κισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
- «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπου**έλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».
Λέει ο δάσκαλος στα παιδιά:
- Δεδομένου ότι σήμερα είναι Τετάρτη, ο καιρός είναι καλός, η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 16-19 βαθμούς, το νερό βράζει στους 100 βαθμούς Κελσίου, φοράω γαλάζια γραβάτα και το σκύλο μου τον λένε Τζακ, μπορείτε να βρείτε πόσο χρονών είμαι;
Όλοι οι μα8ητές τα χάνουν, εκτός από τον Τοτό που σηκώνει ατάραχα το χέρι του και λέει:
- 42, κύριε!
- Είμαι όντως 42, όμως πες μου, πώς το βρήκες; λέει ο δάσκαλος.
- Ε, να, απαντάει ο Τοτός, έχω έναν ξάδερφο ο οποίος είναι μισότρελος και είναι 21!
Έφτασε κάποτε στο χωριό ένας επιθεωρητής, φανατικός υποστηρικτής του κόμματος που κυβερνούσε, για να ελέγξει ένα δάσκαλο γνωστό «αντιφρονούντα».
- "Ώστε αντίθετος με το κόμμα μας ο δάσκαλος έ; Το γαϊδούρι! Θα του δείξω εγώ αύριο στο σχολείο," έλεγε στο καφενείο του χωριού θυμωμένος.
Κάτι πήρε το αυτί του δάσκαλου από τις απειλές του επιθεωρητή και προετοιμάστηκε κατάλληλα για το μάθημα που θα έκανε την επομένη στα παιδιά, παρουσία του επιθεωρητή.
- "Σήμερα παιδιά, είπε ο δάσκαλος, θα μιλήσουμε για τα σημεία στίξης. Ένα από τα σημεία στίξης είναι και το κόμμα."
Ο επιθεωρητής παρακολουθούσε έτοιμος να ξεμπροστιάσει το δάσκαλο, μόλις αυτός θα έκανε το πρώτο λάθος στη διδασκαλία.
- "Σας γράφω στον πίνακα δύο παραδείγματα," συνέχισε ο δάσκαλος.
Και γράφει:
"Ο δάσκαλος, είπε ο επιθεωρητής, είναι γαϊδούρι."
"Ο δάσκαλος είπε ο επιθεωρητής είναι γαϊδούρι."
Ρωτάει κατόπιν στα παιδιά :
- "Μπορείτε να καταλάβετε παιδιά ποιος τελικά αποκαλείται
Γαϊδούρι;"
- "Στην πρώτη περίπτωση κύριε," απάντησε ο καλύτερος μαθητής της τάξης, "είναι ο δάσκαλος, γιατί υπάρχει το κόμμα, ενώ στην δεύτερη περίπτωση ο επιθεωρητής ,γιατί δεν υπάρχει το κόμμα."
- "Μπράβο Γιαννάκη," είπε ο δάσκαλος και απευθυνόμενος σε όλους τους μαθητές της τάξης:
- "Βλέπετε παιδιά ότι όταν στην εκπαίδευση μπερδεύουμε τα κόμματα τότε ο καθένας από μας μπορεί να γίνει γαϊδούρι!"
Σε μια μικρή κωμόπολη στο Τέξας ρωτάει ο δάσκαλος:
"Ποιά παιδάκια είναι οπαδοί του Μπούς;".
Σηκώνουν το χέρι όλα τα παιδάκια, εκτός από τον Μπόμπ. "Εσύ Μπόμπ δεν είσαι οπαδός του Μπούς;", ρωτάει ο δάσκαλος με έκπληξη.
"Όχι κύριε, είμαι οπαδός του Κέρι, γιατί η μαμά είναι οπαδός του Κέρι, και ο μπαμπάς είναι οπαδός του Κέρι", απαντάει ο Μπόμπ.
"Και αν η μαμά σου ήταν ηλίθια, και ο μπαμπάς σου βλάκας, εσύ τι θα ήσουν;", ρωτάει περιπαικτικά ο εκνευρισμένος ο δάσκαλος.
"Οπαδός του Μπούς!", απαντάει θριαμβευτικά ο Μπόμπ.