Ένα ζευγάρι φοιτητών, με 1.000 ευρώ στην τσέπη τους και σε περίοδο εξετάσεων πήγαν κάπου να περάσουν καλά και να διαβάζουν.
Βρίσκουν ένα ξενοδοχείο και πιάνουν ένα δωμάτιο, πιστεύοντας ότι με τα 1.000 ευρώ για πέντε μέρες οτι θα περνούσαν καλά. Τελειώνουν οι μέρες και πάει το αγόρι να πληρώσει και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- Τι οφείλουμε κύριε;
- 1.200 ευρώ, απαντάει ο υπάλληλος.
- Τι λέτε κύριε, γιατί τόσα;
- Γιατί το ξενοδοχείο είναι με πισίνα.
- Μα εμείς δεν πήγαμε στην πισίνα.
- Ας πηγαίνατε, η πισίνα εδώ ήταν και έχει και τέννις.
- Μα εμείς δεν παίξαμε.
- Έχει και disco.
- Μα δεν πήγαμε ούτε στην disco.
- Ας πηγαίνατε, εδώ ήταν όλα.
- Ωραία, λέει το αγόρι, πάρε τα 1.000 ευρώ.
- Και άλλα διακόσια, λέει ο υπάλληλος.
- 200 ευρώ είναι που πήγες εσύ με την κοπέλα μου!
- Τι λέτε κύριε, εγώ δεν πήγα..!
- Ας πηγαίνατε, η κοπέλα μου στο δωμάτιο που μας δώσατε ήταν...!

Ο Γιωρίκας είναι ένας εμπορος επίπλων και έφτασε στην Γαλλια για επαγγελματικό ταξίδι.
Εκεί στο ξενοδοχείο που διέμενε γνώρισε μια πολύ όμορφη Γαλλίδα. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι αυτός μιλούσε μόνο αγγλικά και η άλλη μόνο γαλλικά ετσι ήταν αδύνατο να συννενοηθούν με τα λόγια.
Έτσι αυτος έβγαλε ένα μπλοκάκι και ένα στυλό και ζωγράφισε ένα ταξί.
Αυτή του χαμογέλασε και πήραν ένα ταξι και πηγαν μια βόλτα σε ένα πάρκο.
Αργότερα ζωγράφισε ένα τραπέζι σε ένα εστιατόριο και ένα ερωτηματικό από δίπλα, αυτή συμφωνησε και έτσι πηγαν και για δειπνο.
Μετα το δείπνο, ζωγράφισε δυο χορευτές και αυτή ενθουσιάστηκε.
Όλο το βράδυ γυρνούσαν στα κλαμπ και όταν ξημερώματα πια γυρίσαν στο ξενοδοχείο, η Γαλλίδα του ζήτησε το μπλοκάκι. Αυτός της το έδωσε και αυτη ζωγράφισε ένα μεγάλο κρεβάτι και ένα ερωτηματικό και του το έδειξε χαμογελώντας με νόημα...
Από τοτε πέρασαν δυο μήνες και ο Γιωρίκας ακομη αναρωτιέται πως έμαθε η Γαλλιδα ότι ήταν έμπορος επίπλων!

Ήταν δυο συμμαθητές που είχαν κανονίσει να συναντιούνται κάθε δέκα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους από το Γυμνάσιο.
Την πρώτη φορά που συναντώνται:
(Αγκαλιάζονται με δάκρυα κλπ)
- Τι κάνεις βρε; Πώς τα πας; Μια χαρά σε βλέπω.
- Ε, να, δε λέω, καλά τα κατάφερα. Τελείωσα σπουδές στα Οικονομικά, έκανα κι ένα MBA, και βρήκα χρηματοδότες για να φτιάξω μια δική μου εταιρεία.
Πάει πολύ καλά, κι έχω πολλά σχέδια να την επεκτείνω. Μένω σε μια βίλα στη Γλυφάδα. Εσύ όμως; Δε σε βλέπω και τόσο καλά.
- Ασε. Βράσ΄ τα. Δούλεψα λίγο από δω κι από κει και μετά πήγα στρατό.
Εκεί απόκτησα και την κακή συνήθεια του ποτού. Από τότε που απολύθηκα προσπαθώ χωρίς αποτέλεσμα να βρω καμιά καλή δουλειά, αλλά δε στεριώνω πουθενά. Είμαι αρκετά απογοητευμένος. Και πίνω, πίνω, πίνω...
Μετά από δέκα χρόνια ξανασυναντώνται:
- Ώπα! Τι γίνεσαι βρε παλιόφιλε; Τι βλέπω; Δαχτυλίδι είναι αυτό;
- Ε, ναι. Παντρεύτηκα ξέρεις. Θυμάσαι εκείνη τη συμμαθήτριά μας που έγινε μετά μοντέλο; Κάπου συναντηθήκαμε και ξαναφούντωσε ο παλιός έρωτάς μας.
Έχω και τρία παιδιά. Κι οι δουλειές, δε λέω πάνε πολύ καλά. Τώρα είμαι επικεφαλής ενός τεράστιου ομίλου επιχειρήσεων, του μεγαλύτερου της χώρας. Συναντιέμαι συχνά με υπουργούς για δουλειές και γνωρίζω προσωπικά και τον πρωθυπουργό. Έχω καμιά δεκαριά βίλες τώρα, αλλά μένω και αρκετά στα ξενοδοχεία μου, καθώς ταξιδεύω πολύ. Εσύ πώς πας;
- Ας τα. Από το κακό στο χειρότερο. Είμαι πέντε χρόνια τώρα άνεργος. Οι γυναίκες δε γυρίζουν ούτε να με κοιτάξουν. Πήρα και δεκαπέντε κιλά. Το μόνο που με ευχαριστεί για να ξεχνιέμαι και λίγο είναι το ποτό. Και πίνω, πίνω, πίνω...
Μετά από δέκα χρόνια ξανασυναντώνται:
- Ωωω! Τον αγαπητό. Μα τι βλέπω; Πώς είσαι έτσι ντυμένος; Αρχοντας σωστός! Και πούρο!
- Ε, ναι! Βλέπεις, τα πράγματα πάνε όλο και καλύτερα. Ο όμιλός επιχειρήσεών μου είναι τώρα μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές.
Νταραβερίζομαι με όλους τους μεγάλους του κόσμου, τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον σύντροφο επικεφαλής της Ρωσίας, τους Ευρωπαίους πρωθυπουργούς και βασιλιάδες. Αυτό τον καιρό σχεδιάζουμε τη συγχώνευση της Κόκα Κόλα και των μεγαλύτερων εταιριών πετρελαίου και αυτοκινήτων διεθνώς! (Σκύβει στο αυτί του άλλου) Αγόρασα και τον όμιλο του Рlаyвоy και ... Καταλαβαίνεις! (Κλείνει το μάτι). Αλλά εσένα σε βλέπω χάλια.
- Δε λες τίποτα! Τα χρόνια περνάνε και ακόμα από δουλειά τίποτα.
Έφτασα να ζω με ελεημοσύνες. Μένω σε μια εγκαταλειμμένη τρώγλη. Και πίνω, πίνω, πίνω, όλο και περισσότερο...
Μετά από δέκα χρόνια ξανασυναντώνται:
- Τι γίνεσαι βρε; Μα, πως είσαι έτσι; Τι γίναν τα μεγαλεία σου;
- Ας τα να πάνε! Με συντάραξε ένα τεράστιο σκάνδαλο. Με ρήμαξε κυριολεκτικά, καταστράφηκα. Μου τα φάγανε όλα οι δικηγόροι στα δικαστήρια και οι γιατροί, γιατί βλέπεις από τη στενοχώρια μου έπαθα τρία εμφράγματα και καρκίνο του προστάτη. Με παράτησαν όλοι, ακόμα και η γυναίκα μου, αφού μου απέσπασε ως διατροφή τα τελευταία μου λεφτά.
Βρίσκομαι στο έσχατο στάδιο. Έφτασα να παρακαλάω να πεθάνω... Εσένα όμως σε βλέπω μια χαρά.
- Ναι, βλέπεις, αποφάσισα τελικά να κόψω το ποτό. Τώρα ζω σχετικά ήσυχα αποτραβηγμένος στο ιδιόκτητό νησί μου και διοργανώνω που και που κανένα παρτάκι με μικρούλες ή κανένα ταξιδάκι στην Ελβετία.
- Μα καλά; Που βρήκες τα λεφτά;
- Ε, να μωρέ... Πούλησα τα μπουκάλια!
Ο γαμπρός , ετών 70 + , και η νύφη , ετών 25 , μπαίνουν στο ξενοδοχείο για να περάσουν τον μήνα του μέλιτος ...
Δεδομένης της διαφοράς στην ηλικία , όλοι στο προσωπικό του ξενοδοχείου σκέφτηκαν το προφανές ( ... ναι , αυτό που σκεφτήκατε και εσείς ... όχι ο έρωτας , το άλλο ... ) Λοιπόν φαντάζεστε την έκπληξη όλων το άλλο πρωί : Ο γαμπρός κατεβαίνει κατά τις 8 το πρωί , με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του , γεμάτος αυτοπεποίθηση και φοβερά ευδιάθετος . Καταβροχθίζει μερικές φέτες ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα , αυγά , μπέικον κλπ κλπ και όταν τελειώνει κατευθύνεται στο σαλόνι του ξενοδοχείου για το πρωινό του πούρο ... Η νύφη κατεβαίνει κατά τις 9 ... Όταν λέμε κατεβαίνει , σέρνεται η κοπέλα ,
Παραπατάει , παραμιλάει ... Τέλος πάντων , φτάνει στην σερβιτόρα :
" Ένα καφέ ... " , ψελλίζει , " ... σκέτο και δυνατό ... " . Πηγαίνει όπως - όπως σε ένα
Τραπέζι και σωριάζεται ... Η σερβιτόρα , έκπληκτη , πηγαίνει τον καφέ στην νύφη . Φεύγοντας όμως δεν κρατιέται ...
- " Με συγχωρείς , κοπέλα μου ... Δεν μπορώ να το χωνέψω όμως : Πώς εσύ , νέα κοπέλα , είσαι σε τέτοιο χάλι μετά την πρώτη νύχτα του γάμου με έναν γέρο που ξέχασε να πεθάνει ; "
- " Ο αλήτης ! Ο απατεώνας ! Με ξεγέλασε ... Τόσο καιρό μου έλεγε ότι κάνει οικονομίες εδώ και 50 χρόνια ... Εγώ νόμιζα ότι εννοούσε χρήματα ..."
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος σε κεντρικό ξενοδοχείο του Κιλκίς ( περιοχή που ζουν οι περισσότεροι Πόντιοι στην Ελλάδα ) έγινε το καθιερωμένο ετήσιο συνέδριο των απανταχού Ποντίων .
Στην εναρκτήρια ομιλία του ο πρόεδρος Γιωρίκας Ουσταμπασίδης έθεσε το θέμα ότι οπωσδήποτε πρέπει οι Πόντιοι να κάνουν κάτι να μείνουν στην ιστορία . Αμέσως οι σύνεδροι έβαλαν κάτω το κεφάλι και άρχισαν να σκέφτονται . Ξαφνικά πετάγεται ένας σύνεδρος και λέει " να ανακαλύψουμε μία καινούργια ήπειρο " . Χαμός από τις ζητωκραυγές ΜΠΡΑΒΟ Αυτό είναι ΖΗΤΩ . Όμως ο πρόεδρος λέει :
" Ρε παιδιά με την εξέλιξη της τεχνολογίας και τους δορυφόρους που υπάρχουν γύρω απ τη Γη και μια μικρή αττώλη να δημιουργηθεί θα το μάθουμε αμέσως . Aλλο βρείτε "
Πάλι οι σύνεδροι το κεφάλι κάτω , βαθύτερη σκέψη . Aλλος σύνεδρος πετάγεται και λέει :
" Να πάμε στο φεγγάρι "
Αμέσως όλοι οι άλλοι τον επέπληξαν λέγοντάς του ότι αυτό το έχουν κάνει οι Αμερικανοί εδώ και 30 χρόνια . Aλλο , άλλο σκεφτείτε :
" φώναξε ο πρόεδρος από το βήμα . Κάτω πάλι τα κεφάλια οι Πόντιοι και πάλι σκέψη . Μετά από πολύ ώρα πετάγεται ένας σύνεδρος και λέει :
" Να πάμε στον Ήλιο "
. Αμέσως ο αντιπρόεδρος σηκώνεται και λέει :
" Δεν υπάρχει περίπτωση θα καούμε πριν φτάσουμε δεν βλέπεις πως καίει ο Ήλιος κάθε μέρα ; "
Τότε σηκώνεται ο πρόεδρος και λέει :
" Θα πάμε νύχτα ! "
Ένα ζευγάρι από την Αλάσκα αποφάσισε να πάει στην Φλόριντα για διακοπές τον Δεκέ΅βριο, να ξεφύγει λίγο από το χιόνι και την παγωνιά. Κανόνισαν να ΅είνουν στο ίδιο ξενοδοχείο, όπου πέρασαν, χρόνια πριν, και τον ΅ήνα του ΅έλιτος.
Επειδή ό΅ως και οι δύο είχαν δουλειές, κανόνισαν ο άντρας να φτάσει Τετάρτη και η γυναίκα Πέ΅πτη.
Φτάνοντας λοιπόν, ο σύζυγος στο ξενοδοχείο ΅ια ΅έρα πριν, διαπιστώνει ΅ε χαρά ότι τα δω΅άτια διαθέτουν πλέον και Η/Υ και αποφασίζει να στείλει ένα e-mail στην αγαπη΅ένη του γυναικούλα. Κατά λάθος ό΅ως ξεχνά ένα γρά΅΅α στην ηλεκτρονική διεύθυνση και το στέλνει χωρίς να ξέρει τις συνέπειες του αθώου του λάθους.
Στο Χιούστον ΅ια χήρα, είχε ΅όλις γυρίσει από την κηδεία του άντρα της και πήγε στον Η/Υ να τσεκάρει τα συλλυπητήρια e-mails (έτσι γίνεται στην Α΅ερική) από φίλους και συγγενείς. Μόλις διαβάζει το πρώτο, πέφτει ξερή, λιπόθυ΅η στο πάτω΅α. Εκεί την βρίσκει λίγο ΅ετά ο γιος της, και κοιτώντας την οθόνη του ανοιχτού υπολογιστή, διαβάζει το e-mail και παθαίνει κι αυτός την πλάκα του.
ΠΡΟΣ: Την αγαπη΅ένη ΅ου γυναίκα.
ΘΕΜΑ: Έφτασα!
"Ξέρω πως εκπλήσσεσαι που παίρνεις mail από ΅ένα.
Έχουν laptop πλέον εδώ και ΅πορείς να στείλεις όπουθέλεις. Μόλις έφτασα και ΅πήκα ΅έσα... Όλα είναι έτοι΅ακαι για σένα που θα έρθεις αύριο. Ανυπο΅ονώ να σε δω.
Ελπίζω να έχεις το ίδιο καλό ταξίδι ΅ε ε΅ένα.
Υστερόγραφο: Πολύ ζέστη εδώ κάτω!"