Γίνονται εκλογές και κερδίζει η παράταξη που για χρόνια ήταν στην αντιπολίτευση. Σε ένα από τα υπουργεία κατά την παράδοση ο παλιός υπουργός λέει στον καινούριο:
- «Εκτός από όσα σου είπα ήδη στο 3ο συρτάρι του γραφείου θα βρεις 3 γράμματα για την αντιμετώπιση κρίσεων».
Ο νέος υπουργός όλο αυτοπεποίθηση απαντά:
- «Τι να τα κάνω τα γράμματά σου! Εμείς έχουμε πρόγραμμα και όλα θα πάνε μια χαρά».
Περνάνε έξι μήνες και ξεσπά η πρώτη κρίση. Ο νέος υπουργός προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με δηλώσεις και συνεντεύξεις στα ΜΜΕ αλλά τα πράγματα δεν ηρεμούν. Μετά από λίγο θυμάται τα γράμματα του προκατόχου του. Τρέχει στο γραφείο, ανοίγει το γράμμα Νο 1 και διαβάζει:
- «Για την πρώτη μεγάλη κρίση θα ισχυριστείς ότι για τα προβλήματα φταίει ο προηγούμενος. Ζήτα πίστωση χρόνου».
Έτσι και γίνεται: ο υπουργός λέει στο λαό ότι δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί το χάος που παρέλαβε από τον προηγούμενο υπουργό μέσα σε έξι μήνες και ως εκ τούτου θα πρέπει να του δοθεί μια πίστωση χρόνου ώστε να φέρει αποτέλεσμα το πρόγραμμα της κυβερνήσεως.
Η κρίση εκτονώνεται. Μετά από έξι μήνες ξεσπά νέα κρίση. Ο υπουργός αρχίζει πάλι τις δικαιολογίες στον τύπο, αναμασά τα ίδια και τα ίδια, δίνει συνεντεύξεις, γράφει άρθρα στις φιλικά προσκείμενες εφημερίδες αλλά δε γίνεται τίποτα. Τα ΜΜΕ τον φτύνουν και ο λαός έξαλλος. Θυμάται τα γράμματα, ανοίγει το φάκελο Νο 2 και βλέπει τα εξής:
- «Θα ισχυριστείς ότι για όλα τα προβλήματα φταίει το σύστημα».
Πράγματι, ο υπουργός βγάζει ένα δεκάρικο λόγο για τις αδυναμίες του συστήματος, για το σάπιο κατεστημένο που εμποδίζει το έργο του και για το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει η νέα κυβέρνηση, για το νομικό πλαίσιο που δυστυχώς δεν είναι ευέλικτο και προοδευτικό, και υπόσχεται ότι το πολύ μέχρι το τέλος του έτους θα έχουν αντιμετωπιστεί τα θέματα.
Η κατάσταση βελτιώνεται και ο υπουργός ηρεμεί. Δυστυχώς όμως επειδή όλα τα ωραία δεν κρατούν για πάντα σε λίγο ξεσπά νέα κρίση ακόμα πιο σφοδρή, η καρέκλα του υπουργού μας τρίζει επικίνδυνα και αυτή τη φορά πανικόβλητος τρέχει κατευθείαν στο συρτάρι συγχωρώντας τα πεθαμένα του προκατόχου του που τόσο καλός φάνηκε μαζί του και του εμπιστεύτηκε τέτοιο θησαυρό. Ανοίγει το 3ο γράμμα και διαβάζει:
- «Δεν υπάρχει δικαιολογία. Ετοίμασε τρία γράμματα για τον επόμενο».

Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:
- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμέα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια τους λέει:
- Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές.
Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.
Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.
- Λοιπόν, Κωστάκη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο υπουργός:
- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε... Κατάλαβες;
Πριν από χρόνια κάποιος νομάρχης βάφτισε ένα αγόρι. Τα χρόνια πέρασαν.
Ο νομάρχης είχε γίνει πλέον υπουργός και το αγόρι τέλειωσε το λύκειο, πήγε φαντάνταρος και γύρισε στο χωριό και έγινε θαμώνας στο καφενέ του χωριού.
Ο πατέρας του καθημερινά του λέγε "ρε σήκω και πήγαινε στον νουνό σου να σε βολέψει σε μια δουλειά και να σου βρει κι ένα σπιτάκι να μείνεις.
Υπουργός είναι και έχει τον τρόπο του..." Πες, πες, κάθε μέρα τα ίδια, τον έψησε, φεύγει και πάει στον υπουργό.
- Εκεί που θα πας, αν σου πούνε πως ο υπουργός είναι σε σύσκεψη, μη το πιστέψεις, έτσι λένε σε όλους.
Μη κολώσεις, άνοιξε την πόρτα και έμπα μέσα.
- Ορίστε κύριε, τι θέλετε;
- Τον υπουργό.
- Δυστυχώς, κύριε, ο κ. υπουργός δεν μπορεί να σας δεχτεί αυτή τη στιγμή, είναι σε σύσκεψη.
- Τι σύσκεψη και μ**ίες μου λες; Κάνει έτσι και μπουκάρει στο γραφείο και πέφτει στη φάση που κάποιος παιδαράς πη**σε τον υπουργό.
- Ρε καλώς τον αναδεχτό. Πώς και με θυμήθηκες;
- Μ έστειλε ο πατέρας μ να μ βρεις μια δουλειά κι ένα σπιτάκι να βολευτώ κι εγώ.
- Τn δουλειά αναδεχτέ μου μπορώ να σ βρω, αλλά από σπίτι, μη ζητάς γιατί, όπως βλέπεις, και μεις εδώ κάπως στενά είμαστε.
- Ο ένας άπαν στον άλλον!