A little girl walked daily to and from school. Though the weather that morning was questionable and clouds were forming, she made her daily trip to school. As the afternoon progressed, the winds whipped up, along with thunder and lightning.
The mother of the little girl felt concerned that her daughter would be frightened as she walked home from school, and she herself feared that the electrical storm might harm her child. Following the roar of thunder, lightning, like a flaming sword, would cut through the sky. Full of concern, the mother quickly got in her car and drove along the route to her childs school.
As she did so, she saw her little girl walking along, but at each flash of lightning, the child would stop, look up and smile.
Another and another were to follow quickly, each with the little girl stopping, looking up and smiling. Finally, the mother called over to her child and asked, "What are you doing?"
The child answered, "Smiling. God just keeps taking pictures of me."
Γυρνάει ο Τοτός απο το σχολείο προβληματισμένος.
- Τι έχεις παιδί μου; ρωτάει ο πατέρας του.
- Να... Μας έβαλε η δασκάλα ένα θέμα "τι είναι θεωρητικό και τι πρακτικό" και δεν καταλαβαίνω την διαφορά.
- Α κατάλαβα, λεει ο πατέρας του. Τώρα θα στο αναλύσω. Γυναίκα, έλα εδώ!
- Ναι, άντρα μου... απαντάει η μαμά γλυκύτατα.
- Αν σου δίνανε ένα εκατομμύριο θα καθόσουνα να σε πηδήξουν;
- Τι λες, άντρα μου, μπροστά στο παιδί; Τι πράγματα είναι αυτά;
- Αν σου δίνανε 500 εκατομμύρια;
- 500 εκατομμύρια; Πολλά τα λεφτά... Θα αγοράζαμε νέο σπίτι, θα είχαμε οικονομική άνεση... Τι να πω τώρα;
- Κατάλαβες, Τοτέ; λέει ο μπαμπάς.
- Οχι.
- Μικρή, έλα εδώ!
- Ναι, μπαμπακούλη, απαντά ναζιάρικα η μεγάλη κόρη.
- Αν σου δίνανε ένα εκατομμύριο θα καθόσουνα να σε πηδήξουν;
- Τι λες, μπαμπάκα μου! Τι πράγματα είναι αυτά;
- Αν σου δίνανε 500 εκατομμύρια;
- 500 Εκατομμύρια; Πολλά τα λεφτά... και θέλω να σπουδάσω, θα έχουμε όλοι πολλά λεφτα... Τι να πω τώρα;
- Κατάλαβες, Τοτέ; λέει ο μπαμπάς.
- Όχι.
- Θεωρητικά... είμαστε εκατομμυριούχοι. Πρακτικά έχουμε στην οικογένεια δυό π0υτ@νες!
Τρεις μαθητές απολογούνται για αταξίες στο διευθυντή.
- Τι έκανες εσύ,παιδί μου;ρωτάει τον πρώτο.
- Τίποτα κύριε, πήρα το βιβλίο του διπλανού μου και...
- Τρεις μέρες αποβολή! Εσύ παιδί μου τι έκανες;
- Τίποτα κύριε, είχα στην τσέπη μου ένα σκονάκι, αλλά δεν...
- Τέσσερις μέρες αποβολή! Εσύ τι έκανες;
- Εγώ κύριε, λέει ο Μπόμπος πέταξα το σφουγγαράκι από το παράθυρο.
- Ε, καλά, δεν είναι και τόσο σπουδαίο. Πήγαινε τώρα και να μην το ξανακάνεις!
Μετά από λίγες μέρες στέλνουν πάλι στο διευθυντή κάποιους ταραξίες. Ίδιο σκηνικό, μοιράζει ο διευθυντής αποβολές, φτάνει πάλι στο Μπόμπο.
- Εσύ παιδί μου έχεις ξανάρθει εδώ;
- Ναι κύριε, είμαι αυτός ου είχε πετάξει το σφουγγαράκι από το παραθυρο.
- Και τώρα γιατί είσαι πάλι εδώ;
- Ξαναπέταξα το σφουγγαράκι από το παράθυρο.
- Καλά, φύγε και να μην το ξανακάνεις.
Την ώρα που πάει να βγει ο Μπόμπος ορμάει στο γραφείο του διευθυντή ένας πατέρας έξαλλος φωνάζοντας.
- Τι συμβαίνει κύριε; Ποιος είστε;
- Ποιος είμαι; Ο πατέρας του Σφουγγαράκη είμαι!