Ήταν ένας Έλληνας,
Ένας Αγγλος,
Ένας Πακιστανός,
Ένας Ρώσος,
Ένας Γερμανός,
Ένας Αλβανός,
Ένας Πόντιος,
Ένας Βορειοηπειρώτης,
Ένας Βούλγαρος,
Ένας Ασιάτης,
Ένας Αραβας
Κι ένας μαλάκας με το ποντίκι στο χέρι που περιμένει να ακούσει ανέκδοτο!...
Ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο φίλοι από παλιά. Τώρα πια, σπούδαζαν, και δυστυχώς, ο Γιώργος, θα πήγαινε να σπουδάσει στη Ρωσία. Ο Κώστας τη μέρα πριν φύγει του είπε:
Ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο φίλοι από παλιά. Τώρα πια, σπούδαζαν, και δυστυχώς, ο Γιώργος, θα πήγαινε να σπουδάσει στη Ρωσία. Ο Κώστας τη μέρα πριν φύγει του είπε:
- Τώρα που το λες, θα το σκεφτώ και μπορεί να έρθω κι εγώ.
- Έλα τότε.
- Α, δεν μπορώ τώρα, έχω μερικές δουλειές να κανονίσω. Μια που θα πας εκεί, όταν μπορέσεις, γράψε μου ένα γράμμα για το πως είναι τα πράγματα εκεί.
Γράψε μου με κόκκινο στυλό αν όλα τα πράγματα είναι καλά και ωραία εκεί, και με μπλε αν είναι χάλια μέρος για να ζήσει κανείς.
Έτσι λοιπόν, ο Κώστας, μετά από τρεις μήνες, λαμβάνει ένα γράμμα από το φίλο του το Γιώργο.
Αγαπητέ Κώστα,
Τα πράγματα εδώ πέρα είναι τέλεια. Οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι, η αστυνομία πολύ οργανωμένη, οι μισθοί είναι υψηλοί, τα ξενοδοχεία φτηνά, ο κόσμος φιλικός... Το μόνο εκνευριστικό πράγμα εδώ πέρα είναι ότι δεν μπορείς να βρεις πουθενά μπλε μελάνι.
- Και με ένα σουτ φωτοβολίδα, στέλνει την μπάλα στα Τζούμερκα (βουνά στην ʼρτα). (Κώστας Μπάνιας - Αρτα TV) Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στον τελικό 50 μέτρων ελεύθερο:
- Και φεύγουν καλά Χούγκεμπαντ και Ποπόφ και πάνε μαζί χέρι χέρι... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ, μεγάλη μάχη, ο Ολλανδός και ο Ρώσος... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... και τελικά είναι πρώτος ο Χολ ο Αμερικάνος, δεύτερος ο Ερβινγκ ο Αμερικάνος, τρίτος ο Χούγκεμπαντ και έκτος ο Ποπόφ. (Σχολιαστής της ΝΕΤ)
- Ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω Αραβικά, δεν είμαι Αραβίδα. (ʼντζελα Δημητρίου)
- Ουδέν καλό αμπιγιέζ καλού. (ʼντζελα Δημητρίου)
Στο αεροπλάνο θέλοντας να καπνίσει, λέει στο διπλανό:
- Μπορείτε μήπως να ανοίξετε το παράθυρο για να φεύγει ο κάπνος; (ʼντζελα Δημητρίου)
- Πείτε μας πως σας φάνηκε η Τουρκική κουζίνα.
- Δεν ξέρω, εγώ στο σπίτι μου εχω Ιταλική. (ʼντζελα Δημητρίου)
Σε συνέντευξη στην ʼννα Παναγιωταρέα:
- Έχετε κάνει κανένα σφάλμα που το μετανιώσατε;
- Φυσικά. Σε αυτή τη ζωή κανείς δεν ειναι άσφαλτος. (ʼντζελα Δημητρίου)
- Από που μας τηλεφωνάτε;
- Από Σκιάθο.
- Α, ωραία... και έχουμε ένα βίντεο για τη Σκόπελο. (Έλενη Μενεγάκη)
Συγκρούστηκαν απεργοσπάστες που απεργούσαν. (Ρεπόρτερ του Alpha)
Σε τηλεοπτικό παράθυρο:
- Έπρεπε να ντρέπεσαι γι αυτά που λες.
- Ντρέψου εσύ ρε. (Μάκης Ψωμιάδης)
Κάποια μέρα, πριν το τέλος του κόσμου, ο Θεός αποφάσισε να δώσει μία τελευταία ευκαιρία στους λαούς για να μετανοήσουν. Επέλεξε λοιπόν με κλήρωση τρεις αρχηγούς κρατών, για να μιλήσει μαζί τους. Tον Μπους, τον Πούτιν και τον Σημίτη. Πάει ο Μπους μπροστά στο θρόνο του Ύψιστου και του λέει:
- "Oh my God, πες μου, πότε η Αμερική θα γίνει η ισχυρότερη χώρα και δε θα συναντά πουθενά αντίσταση;"
- "Σε 100 χρόνια!", απαντά ο Θεός.
- Αρχίζει τα κλάματα ο Μπους.
- "Γιατί κλαις παιδί μου;" ρωτάει ο Θεός.
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει!" Πάει ο Πούτιν στο Θεό και τον ρωτάει:
- "Κύριε, πότε η Ρωσία θα γίνει η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;"
- "Σε... 200 χρόνια", απαντά ο Θεός.
- Αρχίζει και αυτός τα κλάματα.
- "Γιατί κλαις παιδί μου;", ρωτάει ο Θεός.
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει!" Πάει και ο Σημίτης, γονατίζει και ρωτάει το Θεό:
- "Θεέ μου, να σε ρωτήσω κάτι και εγώ. Πότε θα γίνει η Ελλάδα η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;" Αρχίζει τα κλάματα ο Θεός.
- "Μα, Ύψιστε, γιατί κλαίτε;"
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει και εγώ!"