Ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο φίλοι από παλιά. Τώρα πια, σπούδαζαν, και δυστυχώς, ο Γιώργος, θα πήγαινε να σπουδάσει στη Ρωσία. Ο Κώστας τη μέρα πριν φύγει του είπε:
Ήταν ο Κώστας και ο Γιώργος, δύο φίλοι από παλιά. Τώρα πια, σπούδαζαν, και δυστυχώς, ο Γιώργος, θα πήγαινε να σπουδάσει στη Ρωσία. Ο Κώστας τη μέρα πριν φύγει του είπε:
- Τώρα που το λες, θα το σκεφτώ και μπορεί να έρθω κι εγώ.
- Έλα τότε.
- Α, δεν μπορώ τώρα, έχω μερικές δουλειές να κανονίσω. Μια που θα πας εκεί, όταν μπορέσεις, γράψε μου ένα γράμμα για το πως είναι τα πράγματα εκεί.
Γράψε μου με κόκκινο στυλό αν όλα τα πράγματα είναι καλά και ωραία εκεί, και με μπλε αν είναι χάλια μέρος για να ζήσει κανείς.
Έτσι λοιπόν, ο Κώστας, μετά από τρεις μήνες, λαμβάνει ένα γράμμα από το φίλο του το Γιώργο.
Αγαπητέ Κώστα,
Τα πράγματα εδώ πέρα είναι τέλεια. Οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι, η αστυνομία πολύ οργανωμένη, οι μισθοί είναι υψηλοί, τα ξενοδοχεία φτηνά, ο κόσμος φιλικός... Το μόνο εκνευριστικό πράγμα εδώ πέρα είναι ότι δεν μπορείς να βρεις πουθενά μπλε μελάνι.
- Και με ένα σουτ φωτοβολίδα, στέλνει την μπάλα στα Τζούμερκα (βουνά στην ʼρτα). (Κώστας Μπάνιας - Αρτα TV) Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στον τελικό 50 μέτρων ελεύθερο:
- Και φεύγουν καλά Χούγκεμπαντ και Ποπόφ και πάνε μαζί χέρι χέρι... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ, μεγάλη μάχη, ο Ολλανδός και ο Ρώσος... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... Χούγκεμπαντ και Ποπόφ... και τελικά είναι πρώτος ο Χολ ο Αμερικάνος, δεύτερος ο Ερβινγκ ο Αμερικάνος, τρίτος ο Χούγκεμπαντ και έκτος ο Ποπόφ. (Σχολιαστής της ΝΕΤ)
- Ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω Αραβικά, δεν είμαι Αραβίδα. (ʼντζελα Δημητρίου)
- Ουδέν καλό αμπιγιέζ καλού. (ʼντζελα Δημητρίου)
Στο αεροπλάνο θέλοντας να καπνίσει, λέει στο διπλανό:
- Μπορείτε μήπως να ανοίξετε το παράθυρο για να φεύγει ο κάπνος; (ʼντζελα Δημητρίου)
- Πείτε μας πως σας φάνηκε η Τουρκική κουζίνα.
- Δεν ξέρω, εγώ στο σπίτι μου εχω Ιταλική. (ʼντζελα Δημητρίου)
Σε συνέντευξη στην ʼννα Παναγιωταρέα:
- Έχετε κάνει κανένα σφάλμα που το μετανιώσατε;
- Φυσικά. Σε αυτή τη ζωή κανείς δεν ειναι άσφαλτος. (ʼντζελα Δημητρίου)
- Από που μας τηλεφωνάτε;
- Από Σκιάθο.
- Α, ωραία... και έχουμε ένα βίντεο για τη Σκόπελο. (Έλενη Μενεγάκη)
Συγκρούστηκαν απεργοσπάστες που απεργούσαν. (Ρεπόρτερ του Alpha)
Σε τηλεοπτικό παράθυρο:
- Έπρεπε να ντρέπεσαι γι’ αυτά που λες.
- Ντρέψου εσύ ρε. (Μάκης Ψωμιάδης)

Ο πρέσβης των ΗΠΑ συζητάει με έναν αφρικανό αξιωματούχο για τα πράματα που η Ρωσία έχει δώσει στην χώρα του δεύτερου.
- Μας έχουν δώσει πολλά αγαθά, εργοστάσια, αεροδρόμια, φράγματα, τεχνολογική βοήθεια και φυσικά την ρωσική ρουλέτα!
- Ναι αλλά αυτό το τελευταίο δεν είναι και πολύ ωραίο παιχνίδι έτσι δεν είναι; ρίχνει το καρφί του ο αμερικάνος.
- Ναι έχετε δίκιο γι αυτό και την αλλάξαμε λίγο στην αφρικάνικη έκδοση, λέει ο αφρικανός και χτυπάει παλαμάκια.
Σε ένα δευτερόλεπτο εμφανίζονται 10 ολόγυμνες γκομενάρες, πρόθυμες για τα πάντα.
- Διαλέξτε μια για να σας πάρει πίπα, λέει ο αφρικάνος στον έκπληκτο αμερικάνο.
- Καλά ρωτά αυτό τι σχέση έχει με την ρώσικη ρουλέτα;
- Μια από αυτές είναι κανίβαλος!
Κάποια μέρα, πριν το τέλος του κόσμου, ο Θεός αποφάσισε να δώσει μία τελευταία ευκαιρία στους λαούς για να μετανοήσουν. Επέλεξε λοιπόν με κλήρωση τρεις αρχηγούς κρατών, για να μιλήσει μαζί τους. Tον Μπους, τον Πούτιν και τον Σημίτη. Πάει ο Μπους μπροστά στο θρόνο του Ύψιστου και του λέει:
- "Oh my God, πες μου, πότε η Αμερική θα γίνει η ισχυρότερη χώρα και δε θα συναντά πουθενά αντίσταση;"
- "Σε 100 χρόνια!", απαντά ο Θεός.
- Αρχίζει τα κλάματα ο Μπους.
- "Γιατί κλαις παιδί μου;" ρωτάει ο Θεός.
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει!" Πάει ο Πούτιν στο Θεό και τον ρωτάει:
- "Κύριε, πότε η Ρωσία θα γίνει η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;"
- "Σε... 200 χρόνια", απαντά ο Θεός.
- Αρχίζει και αυτός τα κλάματα.
- "Γιατί κλαις παιδί μου;", ρωτάει ο Θεός.
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει!" Πάει και ο Σημίτης, γονατίζει και ρωτάει το Θεό:
- "Θεέ μου, να σε ρωτήσω κάτι και εγώ. Πότε θα γίνει η Ελλάδα η ισχυρότερη χώρα του κόσμου;" Αρχίζει τα κλάματα ο Θεός.
- "Μα, Ύψιστε, γιατί κλαίτε;"
- "Μέχρι τότε... θα έχω πεθάνει και εγώ!"
Κάποτε ταξίδεψε ένας Έλληνας με τη γυναίκα του στη Ρωσία . Πήγαν λοιπόν σε ένα εστιατόριο για να φάνε . Ο σύζυγος θέλοντας να κάνει τον έξυπνο και ακούγοντας όλους τους ξένους πως μιλάγανε λέει στην γυναίκα του :
- Βρε γυναίκα από ότι ακούω τα Ρωσικά είναι εύκολη γλώσσα . Όλοι βάζουν στο τέλος της λέξης ένα .. ωφ . Μπριζολώφ , κρασώφ , πατατώφ , ρυζώφ κτλ . Κάτσε τώρα να δεις τι ωραία που θα φάμε . Πράγματι λοιπόν , παραγγέλνουν ωραία και καλά , μιλώντας βέβαια πάντα ο άντρας και αφού τελειώνουν το φαΐ φωνάζουν το γκαρσόνι για τον λογαριασμό . Την ώρα λοιπόν που σημείωνε και ακούγοντας τον κύριο να υπερηφανεύεται στην κυρία του για τον τρόπο που συνεννοήθηκε με αυτόν στην παραγγελία , γυρνάει και του λέει :
- Ναι καλά , ας μην ήμουνα Έλληνας και θα έτρωγες σκατά κακομοίρη μου !