Ένας τουρίστας επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ισπανία.
Πάει σε ένα καλό εστιατόριο και ζητά την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού.
Ο σερβιτόρος του φέρνει δύο μεγάλα αρχίδια.
- Τί είναι αυτά; λέει απορημένος ο τουρίστας.
- Α, αυτή είναι η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού! Αμελέτητα με μια μυστική πατροπαράδοτη σάλτσα.
Ο τουρίστας διστάζει, αλλά τελικά τα δοκιμάζει και του αρέσουν τόσο που ξαναπηγαίνει κάθε μέρα, και παραγγέλνει το ίδιο.
Μετά από καμιά δεκαριά μέρες και ενώ έχει παραγγείλει το ίδιο πιάτο, ο σερβιτόρος του φέρνει δύο μικροσκοπικά στρογγυλά πραγματάκια!
- Τί είναι αυτά ρε; ρωτά τον σερβιτόρο.
- Τί να κάνουμε κύριε, δεν κερδίζει πάντα ο ταυρομάχος...
Απόσπασμα από το ημερολόγιό της
Την Τετάρτη το βράδυ τον βρήκα λίγο παράξενο. Είχαμε πει να συναντηθούμε στο μπαρ για ένα ποτό. Επειδή όλο το απόγευμα είχα βγει για ψώνια με τις φίλες μου, νόμιζα ότι ήταν εξ αιτίας μου. Επειδή έφτασα στο ραντεβού λίγο καθυστερημένα. Αυτός, όμως, δεν είπε τίποτα.
Η συζήτησή μας δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο και τότε του πρότεινα να πάμε σ ένα μέρος πιο ήσυχο και πιο ρομαντικό. Ξεκινήσαμε για ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά αυτός συνέχισε να είναι παράξενος. Έδειχνε να είναι απών. Προσπάθησα να τον διασκεδάσω χωρίς αποτέλεσμα. Αναρωτιόμουν επίμονα αν ήταν δικό μου το φταίξιμο. Τον ρώτησα αν ήταν εξ αιτίας μου και μου απάντησε πως εγώ δεν είχα να κάνω, αλλά δεν πείστηκα.
Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαμε σπίτι του είπα ότι τον αγαπούσα πολύ κι αυτός με αγκάλιασε ψυχρά, χωρίς να βγάλει άχνα.
Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά του, δεν είπε τίποτα, δε μου είπε ότι με αγαπάει κι αυτός. Δεν ξέρω τι να πω, είμαι πολύ ανήσυχη!
Επιτέλους, φτάσαμε σπίτι. Τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρη πως ήθελε να με αφήσει.
Προσπάθησα να του μιλήσω, εκείνος, όμως, άναψε την τηλεόραση κι άρχισε να παρακολουθεί αφηρημένα, βυθισμένος σε σκέψεις,
Σα να ήθελε να μου πει ότι όλα είχαν τελειώσει.
Στο τέλος παραιτήθηκα και πήγα για ύπνο. Δε θα χαν περάσει ούτε 10 λεπτά κι ήλθε κι αυτός στο κρεβάτι και με μεγάλη μου έκπληξε τον είδα να ανταποκρίνεται στα χάδια μου και κάναμε έρωτα αν και εξακολουθούσε να είναι απόμακρος.
Προσπάθησα να του μιλήσω για τη σχέση μας ακόμη μια φορά, για όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ αλλά τον έχει ήδη πάρει ο ύπνος.
Έβαλα τα κλάματα. Έκλαιγα όλη νύχτα μέχρι που με πήρε και μένα ο ύπνος. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως σκεφτόταν κάποια άλλη.
Η ζωή μου είναι ένα μπάχαλο.
Απόσπασμα από το ημερολόγιό ΤΟΥ
Ο Θρύλος αποκλείσθηκε πάλι πολύ νωρίς από την Ευρώπη, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά πήδηξα!

Ο Georges W. Bush είναι στο Παρίσι για μια επίσημη επίσκεψη.
Κάθε μέρα κι ενώ κάνει τον περίπατό του σε ένα δάσος του Παρισιού
Συναντάει πάντα στο ίδιο σημείο μία εντυπωσιακά όμορφη γυναίκα.
Πάντα όμως η γυναίκα του γυρίζει την πλάτη. O Bush θέλει να την κατακτήσει οπότε αποφασίζει να συμβουλευτεί τον Chirac.
- Είναι απλό! Του λέει ο Chirac, πρώτα πρέπει να της τραβήξεις την
Προσοχή.
Για παράδειγμα, αύριο βάψε το άλογό σου πράσινο. Όταν υναντηθείτε
Σίγουρα θα της κάνει εντύπωση και θα σε ρωτήσει:
- "Why did you paint your horse green?" οπότε κι εσύ προχωράς."
- "Do you mean I **** her ?"
- "Non, not yet. Μπορείς στη συνέχεια για παράδειγμα να την καλέσεις για ένα ποτό."
- "Then I **** her?!"
- "Όχι, όχι αμέσως. Μετά καλό θα ήταν να πηγαίνατε μια βόλτα σε
Ρομαντικά μέρη. "
- "And I **** her?"
- "Όχι αμέσως! Πήγαινέ την σε ένα καλό εστιατόριο."
- "So I **** her?"
- "E,όχι ακόμα. Προσφέρσου να την πας ταξίδι σε ένα ρομαντικό μέρος, ερωτικό καλύτερα! Στην Bangkok για παράδειγμα."
- "There I **** her?"
- "E... Ναι, γιατί όχι?"
O Bush βρίσκει καταπληκτικό το σχέδιο και αποφασίζει να το βάλει σε εφαρμογή το συντομότερο δυνατόν.
Την επόμενη, νωρίς το πρωί βάφει το άλογό του πράσινο και ξεκινάει
Για τον καθιερωμένο του περίπατο. Εκεί συναντάει ξανά την γυναίκα, τον πλησιάζει και τον ρωτάει:
- "Why did you paint your horse green ?"
O Bush παίρνει μια βαθιά ανάσα και χαμογελώντας πλατιά της απαντά:
- "To **** you in Bangkok"
Ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας πήγαν στις ΗΠΑ για αναζήτηση τύχης και εργασίας! Μετά από ένα μήνα αποτυχημένων προσπαθειών και ενώ τους είχε θερίσει η πείνα αποφασίζουν να εφαρμόσουν το εξής σχέδιο:
Γιωρίκας:
"Λοιπόν Κωστίκα θέλεις να τρώμε δωρεάν στα καλύτερα εστιατόρια;"
Κωστίκας:
"Έ και το ρωτάς!"
Γιωρίκας:
"Ακου τι θα κάνουμε! Θα αγοράσουμε έναν πλαστικό πούτσο και όταν θα τρώμε στα καλύτερα εστιατόρια, αφού τελειώσουμε το φαγητό, θα βγάζω έξω τον πλαστικό πούτσο και εσύ θα σκύβεις για να κάνεις ότι μου παίρνεις πίπα!. Έτσι όταν μας βλέπουν θα μας πετάνε έξω χωρίς να προλαβαίνουμε να πληρώσουμε το λογαριασμό!"
Κωστίκας:
"Φοβερό! Συμφωνώ!"
Ξεκινάνε λοιπόν με τα καλύτερα εστιατόρια της Νέας Υόρκης. Μόλις τελείωσαν το φαγητό στο πρώτο εστιατόριο βγάζει ο Γιωρίκας τον πλαστικό πούτσο και σκύβει ο Κωστίκας για να κάνει πως του παίρνει πίπα! Μόλις τους βλέπουν οι μπράβοι του μαγαζιού τους πετάνε έξω δέρνοντας τους. αυτό συνεχίστηκε για ένα μήνα ώσπου τα καλύτερα εστιατόρια τελείωσαν! αποφασίζουν λοιπόν να πάνε σε πιο χαμηλή κατηγορία εστιατορίων.
Κωστίκας:
"Ρε `συ Γιωρίκα τώρα που θα πάμε σε άλλη κατηγορία να αλλάξουμε λίγο!. Δώσε σε `μένα τον πλαστικό πούτσο και κάνε εσύ πως μου παίρνεις πίπα.!"
Γιωρίκας:
"Ποιον πλαστικό πούτσο; αυτόν το ξέχασα στο πρώτο εστιατόριο!"
Στην εποχή της μεγάλης μετανάστευσης φτάνουν στην Νέα Υόρκη ένα Κινέζος, ένας Νέγρος και ένας Πόντιος και συναντιούνται σε ένα φτηνό ξενοδοχείο.
Καθώς δεν έχουν αρκετά λεφτά αποφασίζουν να νοικιάσουν μαζί ένα δωμάτιο και από την επομένη να ψάξουν για δουλειά.
Πράγματι την επόμενη μέρα φεύγουν και οι τρεις για να βρουν δουλειά και επιστρέφουν αργά το απόγευμα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
- Τι έγινε Κινέζε, βρήκες δουλειά, τον ρωτάνε οι δύο άλλοι.
- Οι άτιμοι όπου και να πήγα με διώχνανε και μου λέγανε: έξω από δω παλιοσχιστομάτη. Τζίφος βρε παιδιά.
- Εσύ Νέγρο;
- Τα ίδια και χειρότερα, δεν φτάνει που με βρίζανε με διώξανε στην κυριολεξία και με τις κλωτσιές, οι άτιμοι.
- Εγώ παιδιά τα κατάφερα λέει ο Πόντιος και αύριο πιάνω δουλειά σε ένα εστιατόριο. Μόνο βρε Κινέζε είδα ότι έχεις ρολόι. Σε παρακαλώ μπορείς να με ξυπνήσεις στις 4 το πρωί για να ετοιμαστώ;
- Φυσικά του λέει ο Κινέζος.
Πάει για ύπνο ο Πόντιος αλλά οι δύο άλλοι ζοχαδιασμένοι που δεν βρήκαν δουλειά σκεφτόντουσαν τι να του κάνουν.
- Το βρήκα λέει ο Νέγρος και ανοίγει τη σόμπα παίρνει τις στάχτες και αρχίζει να πασαλείβει τον Πόντιο στο πρόσωπο και τα χέρια. Κατράμι ο Πόντιος.
Κατά τις 4 ο Κινέζος ξυπνά τον Πόντιο και του λέει "άντε σήκω ώρα για δουλειά".
Ευχαριστώ λέει ο Πόντιος, σηκώνετε και πάει για κατούρημα.
Καθώς ξαλάφρωνε κοιτά στον καθρέφτη, γουρλώνει τα μάτια και λέει όλο θυμό :
"Ρε τον π**στη τον Κινέζο τον μα**κα τον Νέγρο ξύπνησε!"
·Ένας τύπος πηγαίνει σε ένα καινούργιο εστιατόριο για να δοκιμάσει την
Ποιότητα του αλλά και τις τιμές του.
Παραγγέλνει μια μπριζόλα με όλα τα παρελκόμενα και τελικά μια ζουμερή
Γκαρσόνα του φέρνει μια ζουμερή μπριζόλα.
Τελειώνει το γεύμα του και μετά από λίγες μέρες ξαναεμφανίζεται αλλά τώρα με
Τους φίλους του (που τους είχε αναφέρει για αυτό το πολύ καλό εστιατόριο).
Παραγγέλνουν και αυτοί μπριζόλες και με χαρά περιμένουν αυτή τη γευστική
Απόλαυση.
Με μεγάλη τους όμως έκπληξη διαπιστώνουν ότι οι μπριζόλες όχι μόνο δεν είναι
Ζουμερές αλλά στεγνές και υπέρ του δέοντος ψημένες.
Αγανακτισμένος ο τύπος φωνάζει το μοναδικό ζουμερό πράγμα σε ακτίνα πολλών
Μέτρων, τη γκαρσόνα, και της λέει:
- Μου λέτε παρακαλώ τι συμβαίνει; Γιατί οι μπριζόλες δεν είναι όπως την
Προηγούμενη φορά;
- Γιατί κύριε μου αυτή τη φορά δε κάθεστε στο παράθυρο !

Κάποτε ο συγχωρεμένος ο Α. Παπανδρέου ήταν σε πολύ ακριβό εστιατόριο, στην Αγγλία, παρέα με το συγχωρεμένο τον Κουτσόγιωργα, τη Μιμή και ομάδα επιχειρηματιών.
Σε κάποια στιγμή η Μιμή βλέπει τον Κουτσόγιωργα να βάζει με τρόπο στην τσέπη του σακακιού του ένα ολόχρυσο, πανάκριβο κουτάλι.
Η Μιμή το βλέπει και γίνεται έξαλλη! Σκύβει στο αυτί του Ανδρέα και του λέει:
- Το είδες αυτό, Ανδρέα;
- Το είδα. Σκάσε, θα γίνουμε ρεζίλη.
- Μα είναι δυνατόν ο Μένιος να βουτάει χρυσά κουτάλια έτσι εύκολα; Θέλω κι εγώ!
- Σε παρακαλώ τώρα, τι είναι αυτά που λες; Αρχηγός κόμματος είμαι. Σύνελθε, χρυσή μου...
- Ανδρέα, αν δεν μου πάρεις και μένα ένα κουταλάκι θα σου κόψω το σεξ για ένα μήνα.
Ο εκλιπών πρόεδρος χλόμιασε. Κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν σοβαρά και πως έπρεπε να σκεφτεί κάτι αμέσως... Απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες είπε τα εξής:
- Ξέρετε, αγαπητοί μου, πέρα από την πολιτική έχω και κρυφά ταλέντα... Το αγαπημένο μου χόμπι είναι τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα!
Εντυπωσιασμένοι οι επιχειρηματίες τού ζήτησαν να τους δείξει ένα τρικ.
- Ευχαρίστως, απάντησε ο Ανδρέας. Λοιπόν, βλέπετε αυτό εδώ το χρυσό κουταλάκι; Το σηκώνω, το βάζω στο εσωτερικό του σακακιού μου και με μία κίνηση... άμπρα, κατάμπρα... εξαφανίστηκε!
- Μα, τι λέτε, κύριε πρόεδρε, απάντησε ένας από τους επιχειρηματίες. Αφού το κουταλάκι είναι στην τσέπη σας. Βάζω στοίχημα πως αν κοιτάξω θα είναι ακόμη εκεί!
- Σοβαρά, ε;, απάντησε ο Ανδρέας. Μένιο, βγάλε το κουταλάκι από την τσέπη σου, καλέ μου.